Πατρίδα μου στη ξενιτιά

έφυγαν μαζί οι καιροί,

ακολούθησαν τις ουρές,

στοιβαγμένες σε μια βαλίτσα,

τώρα τίποτα δεν αλλάζει,

όλοι έχουν ξενιτευτεί,

εγκαταλειμμένα βαγόνια,

φεύγουν ζωές τα χείλη μου κλειστά,

δε βλέπεις λύπη,

γιατί ποτέ δεν έμαθαν στη χαρά.