Ελληνική γεωργία και ευρωπαϊκές πολιτικές
Στα πλαίσια του διήμερου που διοργάνωσε η Ευρωομάδα της Αριστεράς GUE/NGL στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε συνάντηση με σκοπό την ενημέρωση εκπροσώπων κομμάτων από Ευρωπαϊκές χώρες, γύρω από τα σημαντικότερα ζητήματα της ελληνικής γεωργίας.
Ο βουλευτής Αργολίδας και συντονιστής της ΕΠΕΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ για θέματα αγροτικής ανάπτυξης, Δημήτρης Κοδέλας, ενημέρωσε τους παρευρισκόμενους στην συνάντηση για τα προβλήματα και τις προκλήσεις που γνωρίζει ο αγροτικός χώρος στην Ελλάδα.
Από την συζήτηση διαπιστώθηκε η ανάγκη στενότερης συνεργασίας για θέματα που αφορούν τις Ευρωπαϊκές πολιτικές στην γεωργία, με στόχο την υπεράσπιση και ενεργοποίηση των ευρωπαίων αγροτών, ειδικά του πληττόμενου Ευρωπαϊκού Νότου.
Στο παραπάνω πλαίσιο ο Δημήτρης Κοδέλας πρότεινε ένα πλαίσιο συνεργασίας που να αφορά:
α) Την υπεράσπιση των ΠΟΠ και ΠΓΕ στις διακρατικές συμφωνίες της ΕΕ. Ως παράδειγμα αναφέρθηκε το ζήτημα της φέτας στη συμφωνία ΕΕ – Καναδά αλλά και την εναντίωση στην εμπορική συμφωνία ΗΠΑ – ΕΕ (TTIP).
β) Την προβολή ενός άλλου διατροφικού μοντέλου που θα βασίζεται στην ποιοτική και υγιεινή διατροφή, ως απάντηση στην κυριαρχία του αγροτοδιατροφικού μοντέλου και των Γ.Τ.Ο που επιβάλλεται από τις πολυεθνικές με σκοπό την κερδοφορίας τους.
γ) Ζητήματα που αφορούν στην Κοινή Γεωργική Πολιτική και στην αναγκαιότητα πλήρους αναπροσανατολισμού της με στόχο τη στήριξη της παραγωγής, προς όφελος ειδικά των μικρομεσαίων αγροτών, καθώς και την ευελιξία όσον αφορά εθνικές ανάγκες και προτεραιότητες.
δ) Μέτρα προστασίας των εγχώριων και τοπικών προϊόντων και μια αγροτική ανάπτυξη που δεν θα φέρνει σε αντιπαράθεση τους αγρότες της Ευρώπης με εκείνους των Τρίτων Χωρών και παράλληλα θα βάζει φραγμό στη φτωχοποίηση όλων των αγροτών από την εξυπηρέτηση των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων που δραστηριοποιούνται στον αγροδιατροφικό χώρο.
ε) Εμπορικές σχέσεις με Ρωσία. Δεν είναι προς όφελος κανενός ο πολιτικός “πόλεμος” των ΗΠΑ και ΕΕ με τη Ρωσία και θα πρέπει άμεσα να σταματήσει η γεωργία και οι αγρότες να είναι η “παράπλευρη απώλεια” μιας κλιμακούμενης έντασης που μόνο δεινά μπορεί να φέρει.
