Διαβάζω ότι η κυβέρνηση προτείνει στους Ευρωπαίους εταίρους μας μέτρα €7,9 δις. Για να επέλθει η συμφωνία, γιατί σαν να παρατράβηξε η διαπραγμάτευση και το μόνο που καταφέραμε ήταν να αποκτήσουμε εχθρούς. Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, εγώ όμως λέω ότι καλύτερα να μας έλλειπε τέτοια διαπραγμάτευση. Δηλαδή, τι παραπάνω θα ζήταγαν; Δεν γίνεται να τα πάρουν όλα. Κάτι πρέπει να μείνει και σε μας, για να ’χουμε να πορευόμαστε. Γιατί αν μισθοί και συντάξεις φτάσουν στο μηδέν, δεν θα είναι ούτε μισθοί ούτε συντάξεις πλέον, θα είναι ολοστρόγγυλα μηδενικά με μηδενική… αγοραστική αξία. Και κάτι άλλο, που μόλις μου πέρασε απ’ το μυαλό: Ο Σαμαράς και η ΝΔ του στα πόσα θα συμφωνούσαν; Σε περισσότερα ή σε λιγότερα;
Το ερώτημα που ανακύπτει τώρα είναι το εξής απλό: Για να τηρηθούν τα θέσφατα της Θεσσαλονίκης, από τα οποία η κυβέρνηση δεν ήθελε να μετακινηθεί καθόλου, τι πρέπει να γίνει; Επανάσταση; Εν τάξει, ας κάνουμε επανάσταση. Μια επανάσταση όμως έχει και κάτι μικρολεπτομερειούλες, που δεν πρέπει να παραβλέπονται. Ας απαριθμήσουμε μερικές:
- Πρέπει να βρεθούν όπλα, γιατί επανάσταση με κουφέτα και λουκούμια δεν έχει εφευρεθεί ακόμη. Εν τάξει, όπλα έχει πολλά ο Ελληνικός Στρατός, μπορούμε να κλέψουμε. Εδώ έκλεβαν οι ηλίθιοι της 17 Νοέμβρη, εμείς δεν θα τα καταφέρουμε;
- Μόλις βρούμε τα όπλα, πρέπει να επιλέξουμε τους στόχους μας. Προς ποιους θα τα στρέψουμε;. Ή μήπως θα πρέπει αυτό να προηγηθεί, δηλαδή πρώτα να βρούμε τους στόχους και μετά τα όπλα; Νομίζω ότι θα ήταν σοφότερο έτσι.
- Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε στο βουνό, όχι σε ομαλό βουνό, αλλά σε άγριο. Ώστε να μην μπορούν να ανέβουν τα τανκς, γιατί αν ανέβουν, μούντζω τα, φασκέλωτα και φασκελοκουκούλωτα. Δεν υπάρχει τρόπος να γλιτώσεις, αν σε κυνηγάνε τα τανκς, εκτός κι αν έχει πάρει κανείς πολύ ειδική εκπαίδευση, που θα ήταν αδύνατο να την πάρουμε, γιατί δεν θα έχουμε τανκς, για να κάνουμε πρακτική. Η θεωρία δεν φτάνει. Και θα πρέπει να συνηθίσουμε να μένουμε και να κοιμόμαστε σε σπηλιές, στο σκληρό έδαφος. Ξεχάστε τα στρωματέξ και τα στρώματα νερού, τα λινά σεντόνια σας κλπ.
- Θα πρέπει να συνηθίσουμε να τρώμε ο,τι βρίσκουμε, από φύλλα, ρίζες, σαλιγκάρια, έντομα και σκουλήκια. Μπορεί να είναι θρεπτικά τέτοια γεύματα, αλλά η γεύση τους… ξεχάστε την καλύτερα.
- Το σπουδαιότερο όμως όλων είναι το ποιοι θα κάνουν την επανάσταση. Ποιοι και πόσοι τα αντέχουν τα παραπάνω; Μόνο οι ειδικές δυνάμεις, που, στην εκπαίδευσή τους, τους έγινε ο πρωκτός σαν το πιατελάκι του γλυκού και λίγο λέω. Δεν φτάνουν αυτοί! Όλοι οι άλλοι, οι εννιαμηνίτες, ούτε για τροφή για τα κανόνια δεν θα κάνουν.
Ας τα έχουμε υπ’ όψιν μας όλ’ αυτά και μην γυρίσει να μου πει κάποιος ότι οι αντάρτες τα κατάφεραν στον εμφύλιο. Εκείνοι ήταν φτιαγμένοι αλλιώς. Είχαν περάσει μια κατοχή, έναν πόλεμο στην Αλβανία και τα οχυρά, οι περισσότεροι είχαν πολεμήσει στην Μικρασία, με όλες τις συνέπειες και της καταστροφής, μ’ άλλα λόγια, είχαν 20 χρόνια πολεμική πείρα. Εσείς πόσα έχετε; Ξεχάστε λοιπόν τα όνειρα περί επαναστάσεων. Όπως έλεγε κι ο πατέρας μου, «αν ήταν το βιολί μ…ί, θα το παίζανε πολλοί». (Δεν είπα τίποτα, κ. αρχισυντάκτα. Το ‘έπνιξα’). Τώρα σκύβουμε το κεφάλι και υπακούμε, μέχρι να γίνουμε αυτάρκεις και να μην χρειαζόμαστε τα δανεικά κανενός. Και μπορούμε να γίνουμε αυτάρκεις! Φτάνει να το πιστέψουμε και να τ’ αποφασίσουμε.
Φυσικά θα πρέπει η συμφωνία να περάσει απ’ τη Βουλή και ίσως να μην ψηφιστεί. Κάτι περίεργες δηλώσεις διαβάζω του Μητρόπουλου, που έκανε κι η μύγα κ… τα ξέρετε τα υπόλοιπα, του Καμμένου, που ίσως βαρέθηκε να το «παίζει» στρατάρχης και θέλει να χάσει το υπουργείο του, (άλλη μύγα αυτός) και απορώ. Ακόμη όμως κι ν πέσει η κυβέρνηση, επανάσταση δεν γίνεται. Μόνο εκλογές θα γίνουν.
Εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι ότι όσοι εναντιώνονται στη συμφωνία Ελλάδος – Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν τίποτα να αντιπροτείνουν. «Ας πάμε στη δραχμή», σαν να ακούω κάποιους από σας να ψελλίζουν, αλλά «αργά, κράτει, σβήστε». Για λύση ψάχνουμε, όχι για εθνική τραγωδία και καταστροφή. Αν είναι να ψάχνουμε για καταστροφές, έχω κι εγώ, ο μη οικονομολόγος, να προτείνω κάτι: Ας καταργήσουμε το νόμισμα, τα χρήματα ολωσδιόλου κι ας πάμε πίσω στις ανταλλαγές προϊόντων και αγαθών. Τι φτιάχνεις εσύ; Παπούτσια. Εγώ; Άρθρα στον «Αναγνώστη» Ωραία! Πάρε 20 άρθρα και δώσε μου ένα ζευγαράκι παπούτσια. Μην μου πείτε ότι δεν θα λιμοκτονήσω έτσι και όχι μόνο εγώ, αλλά κι άλλοι πολλοί μαζί μου, αν ήταν μόνο εγώ, δεν θα πείραζε και πολύ…
Εκεί θέλει να μας πάει ο μέγας οικονομολόγος κ. Μητρόπουλος κι ο στρατάρχης μας, που θα πρέπει να ρωτήσει πρώτα τον κ. Τέρενς Κουίκ. Ποιος να μου το ’λεγε του δυστυχή ότι, από αστέρας της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας, θα έφτανε να ρυθμίζει τη ζωή μου, μετά από σοβαρό λάθος του ελληνικού λαού κατά την ψηφοφορία! Είπαμε: Τα κακά της δημοκρατίας! (Οικονομολόγος δεν είναι ο Αλ. Μητρόπουλος ή έχω μπερδευτεί;)
Η επανάσταση λοιπόν ματαιώθηκε. Το «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» το είπε μόνο μια φορά ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης κι αν επαναληφθεί η ιστορία, θα επαναληφθεί ως φάρσα, γνωστά πράγματα αυτά. Ας το ξεχάσουμε καλύτερα.
ο θείος Τάκης Παναγιώτης Περράκης
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά:
της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.
Και
Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.
Και
Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.
Και στα τρία αυτά τα μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.