Καυτές μέρες του Ιουλίου…

50 χρόνια μετά τα Ιουλιανά του 1965 ζούμε πάλι παρόμοια γεγονότα. Το έχει ο Ιούλιος φαίνεται, γιατί και το 1974 πάλι Ιούλιος ήταν με το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και την Τουρκική εισβολή!… Ας δούμε λοιπόν μερικές σκέψεις για τα Ιουλιανά του 2015:

1. Καταλαβαίνουμε όλοι, τώρα πια, πόσο καταστροφικό, εγκληματικά ανεύθυνο και ολέθρια ερασιτεχνικό ήταν το τζογάρισμα της κυβέρνησης την 30η Ιουνίου; Προτού φτάσουμε εκεί, ο κ. Τσίπρας έπρεπε να είχε απομακρύνει τον κ. Βαρουφάκη και να ακολουθήσει τη γραμμή που ακολουθεί τώρα. Θα διαπραγματευόταν εντός προγράμματος, με τις τράπεζες ανοιχτές και χωρίς capital controls – και χωρίς τη φιλολογία του Grexit να βρίσκεται επισήμως στο τραπέζι. Το ζήτημα αξιοπιστίας που θίγουν ξανά και ξανά οι εταίροι αφορά πάνω απ’ όλα (αλλά όχι μόνο) σε αυτή την εγκληματική ενέργεια της κυβέρνησης, τη μοιραία 30η Ιουνίου. Όχι μόνο δεν ενήργησε έγκαιρα ο κ. Τσίπρας, αλλά προχώρησε και σε ένα άκαιρο, χρονοβόρο δημοψήφισμα. Ποιος θυμάται, μια εβδομάδα μετά, το ΟΧΙ που αμέσως έγινε ΝΑΙ; Τώρα, αυτή τη στιγμή, ως χώρα και ως πρωθυπουργός απλώς ικετεύεις και ελπίζεις στην όσο λιγότερη οδυνηρή συμφωνία. Με αβέβαια αποτελέσματα.

2. Οι χώρες με εύθραυστη αυτοπεποίθηση, που νιώθουν (και είναι) «μικρές» πολύ εύκολα αναζητούν ενόχους αλλού. Εάν μέχρι τον περασμένο Ιανουάριο όλες ουσιαστικά οι ελληνικές κυβερνήσεις κατηγορούσαν τις προηγούμενες σχεδόν για τα πάντα (η κυβέρνηση Σαμαρά είχε προσάψει πολλά στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, σε διάφορες ευκαιρίες), τώρα πια δεν ευθύνονται μονάχα οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά και ο ξένος παράγοντας, οι «στιγνοί δανειστές», οι «εκβιαστές», τους οποίους πλέον παρακαλούμε να δείξουν λίγο οίκτο Δυστυχώς, για τον ίδιο και για εμάς, ο πρωθυπουργός «έπαιξε» τόσο πολύ αυτή τη ρητορική, τόσο ως αντιπολίτευση αλλά και ως κυβέρνηση (μέχρι και την εβδομάδα του δημοψηφίσματος), που υποθέτω πως τώρα αντιλαμβάνεται, με τρόμο ίσως και μια βαθιά εξουθένωση, τι «τέρας» εξέθρεψε. Πώς να το μαζέψει τώρα; Κάνοντας αγώνα δρόμου, μάλιστα, για να περάσει μέτρα που δύσκολα θα περάσουν, και ακόμα πιο δύσκολα θα εφαρμοστούν; Τώρα, αντιλαμβάνεται μάλλον πόσο εγκλωβισμένος είναι ανάμεσα στον γερμανικό οδοστρωτήρα και σε αυτό το «τέρας» που τον έφερε εκεί όπου είναι σήμερα. Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του.

3. Ανεξάρτητα αν ήδη προχωρήσαμε στην συμφωνία της περασμένης Κυριακής, ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να ανακατέψει την τράπουλα τόσο δραστικά, τόσο δραματικά, απομονώνοντας τα ακραία στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε το κυβερνητικό σχήμα που θα προκύψει μπορεί να είναι περίπου αγνώριστο. Θα συνεχίσει να είναι ο ίδιος πρωθυπουργός; Άγνωστο, όμως πιστεύουμε πως αυτός θα πρέπει να ηγείται αυτής της νέας προσπάθειας. Ο χρόνος θα δείξει – πολύ σύντομα μάλιστα.
 
* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
zourop@otenet.gr