Υπεράσπιση του ΟΧΙ μέχρι τέλους

Το δημοψήφισμα της Κυριακής 5 Ιουλίου θα γραφτεί στην ιστορία σαν ένα παράδειγμα μιας μεγάλης και ακηδεμόνευτης αντίστασης ενός μικρού αλλά περήφανου λαού. Σαρωτικό ΟΧΙ του κόσμου της εργασίας, των ανέργων, των φτωχών, της νεολαίας, των αγροτών, απέναντι σε ένα άγριο συντονισμένο μηχανισμό που συμπεριλάμβανε το ιερατείο της ΕΕ και της Ευρωζώνης, το μεγάλο κεφάλαιο, τα πολιτικά κόμματα και τα ΜΜΕ της ολιγαρχίας και που επιχείρησε να τον τρομοκρατήσει και να κατευθύνει την ψήφο του με κάθε αθέμιτο μέσο.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μετέτρεψε μέσα σε λίγες μέρες το μεγαλειώδες ΟΧΙ του λαού σε ένα ταπεινωτικό ΝΑΙ, καταπατώντας τη λαϊκή βούληση και μαζί με τα κόμματα της ολιγαρχίας ΝΔ – ΠΟΤΑΜΙ – ΠΑΣΟΚ, οδήγησε σε ένα τρίτο αντεργατικό και αντιλαϊκό μνημόνιο καθαρά νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα που θα εντείνει την ύφεση της οικονομίας, την ανεργία, τη φτώχεια και θα επιτείνει το ντροπιαστικό καθεστώς επιτήρησης που απεμπολεί ολοκληρωτικά κάθε λαϊκό κυριαρχικό δικαίωμα της χώρας. 

Διαμορφώνονται πλέον στη χώρα μας 2 στρατόπεδα. Το ένα εκφράζεται από τις δυνάμεις που συνυπέγραψαν στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών την μετάφραση του ΟΧΙ σε «πάση θυσία συμφωνία με την ευρωζώνη». Τα κόμματα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα εφαρμόσουν το 3ο μνημόνιο. 

Υπάρχει, όμως, ένα δεύτερο στρατόπεδο, μιλώντας πάντα για τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις, αυτό της υπεράσπισης του ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ σε μνημόνια, ευρωεπιτροπεία, και λιτότητα. Αυτό το στρατόπεδο αποτυπώθηκε στη δυναμική της λαϊκής κινητοποίησης αλλά χρειάζεται συντονισμό και συγκρότηση για να έχει κεντρική πολιτική έκφραση. 

Η αποτυχία της «διαπραγμάτευσης» της κυβέρνησης έχει δείξει ότι μόνη δικαίωση του ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ είναι οι μονομερείς ρήξεις με το χρέος, την ευρωζώνη, και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το δίλημμα πλέον είναι ρήξη ή υποταγή. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. 

Σε αυτή τη βάση θεωρούμε αναγκαιότητα: 

Πρώτον, τη συγκρότηση άμεσα μιας πανελλαδικής επιτροπής υπεράσπισης του όχι. Δηλαδή ενός ευρύχωρου φορέα υπεράσπισης του ΟΧΙ ως καθολικής απόρριψης κάθε μνημονιακού τύπου συμφωνίας και απόφασης για ρήξη με τα διεθνή και ντόπια πλαίσια που επιβάλουν μόνιμα τη διαρκή επιτήρηση και τη μνημονιακή κόλαση. Η ανάγκη μιας τέτοιας συλλογικής προσπάθειας έχει αναδειχθεί εδώ και καιρό. Οι πρωτοβουλίες, επιτροπές, και συνελεύσεις για το ΟΧΙ που διαμορφώνονται σε γειτονιές και περιοχές αυτή τη δυναμική δείχνουν και πρέπει να στηριχθούν. Σήμερα, όμως, η προσπάθεια αυτή είναι επιτακτικότερη από ποτέ, στο να συντονιστούν τόσο το κοινωνικό μπλοκ όσο και οι πολιτικές δυνάμεις, οι διανοούμενοι, οι αγωνιστές που θα συνεχίσουν να δίνουν τη μάχη της εξόδου από τις μνημονιακές πολιτικές. 

Δεύτερον, να επεξεργαστούμε τις αναγκαίες μεταβατικές λύσεις και εναλλακτικές πολιτικές για ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων και του λαού, στην κατεύθυνση της παραγωγικής ανασυγκρότησης, της πλήρους απασχόλησης, της κατοχύρωσης των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και της αποκατάστασης της κυριαρχίας της χώρας και του λαού. 

Σχέδιο, που όπως είναι πια φανερό, ξεκινά από την παύση πληρωμών στο εξωτερικό χρέος, την ανάκτηση εθνικού νομίσματος, την εθνικοποίηση των τραπεζών, την ανατροπή όλου του πλέγματος μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων μέτρων, και την παραγωγική ανασυγκρότηση με επίκεντρο τις εργαζόμενες τάξεις. 

Η άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης στο ΝΑΙ, και η προδοσία του ΟΧΙ, θα βρει απέναντι τον λαό που απαιτεί σεβασμό της βούλησης του και όχι αποστασία της κυβέρνησης από αυτήν. Θα βρει απέναντι της τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θα υπερασπιστούν ενιαία και με κάθε τρόπο το περήφανο και γενναίο ΟΧΙ προβάλλοντας ταυτόχρονα το πρόγραμμα και το σχέδιο του άλλου δρόμου χωρίς ανεργία, φτώχεια, μνημόνια, και χρέος.