Κραυγή αγωνίας από την χειρουργική κλινική Ναυπλίου
Πολλά είναι τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η χειρουργική κλινική του νοσοκομείου Ναυπλίου ως επακόλουθο της δεινής οικονομικής κατάστασης που έχει περιέλθει το νοσοκομείο τους τελευταίους μήνες. Οι γιατροί και νοσηλευτές της κλινικής εκφράζουν κραυγή αγωνίας απευθυνόμενοι προς τούς Υπεύθυνους θεσμικούς φορείς της Νοσοκομειακής ιατρικής του Νομού Αργολίδας (Πολιτικούς και Δημοτικούς Φορείς του Νομού και τον Ιατρικό Σύλλογο Αργολίδας).
Όπως αναφέρουν σε ανοιχτή επιστολή τους:
“Η χειρουργική κλινική του Νοσοκομείου Ναυπλίου δίνει μία καθημερινή μάχη με πολλαπλά και δύσκολα χειρουργικά προβλήματα εδώ και 30 χρόνια. Οι γιατροί της κλινικής και οι λιγοστές νοσηλεύτριες που απέμειναν με πολύ υψηλό αίσθημα ευθύνης παλεύουν καθημερινά στο πλευρό των ασθενών και των οικογενειών τους την αρρώστια και τον ανθρώπινο πόνο. Μετά από 30 και πλέον χρόνια συνεπούς παρουσίας κάθε οικογένεια στην Αργολίδα έχει ένα άνθρωπο χειρουργημένο στη κλινική, έχει ξενυχτήσει και μοιραστεί την αγωνία και την αβεβαιότητα της αρρώστιας και του δύσκολου χειρουργείου που περιμένει με αγωνία το ευτυχές αποτέλεσμα.
Οι γιατροί που στελεχώνουν την κλινική έχουν εκπαιδευτεί σε σπουδαία Χειρουργικά κέντρα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο Εξωτερικό, έχουν ξοδέψει για το σκοπό αυτό χρήματα από τη τσέπη τους, και έχουν με πολύ υψηλή αίσθηση ευθύνης φέρει υψηλού επιπέδου χειρουργικές υπηρεσίες πολύ κοντά στους ασθενείς.
Μετά από τόσα χρόνια συνεχούς προσπάθειας και σκληρής δουλειάς ενώ υπάρχει πιστοποίηση και καθολική αναγνώριση του έργου της κλινικής από την Ελληνική Χειρουργική Κοινότητα (ομιλητές σε πανελλήνια Συνέδρια, εκπαιδευτές σε προγράμματα εκπαίδευσης χειρουργών, οργάνωση Συνεδρίων, προβολή της Αργολίδας στο εξωτερικό), σε τοπικό επίπεδο η κλινική ακολουθεί μία μοναχική πορεία έξω από καλλιέργεια δημοσίων σχέσεων με περίγυρο μία τοπική κοινωνία και τους φορείς της που δεν έχουν αντιληφθεί τη σπουδαιότητα της κλινικής και τη σημασία της στη ζωή της πόλης και την ευρύτερη αναπτυξιακή προοπτική του τόπου.
Αντίθετα πολλές φορές η κλινική χρεώνεται προβλήματα που δεν της ανήκουν, χρεώνεται τις παθογένειες ενός μικρού Νοσοκομείου που έτυχε να έχει προσδοκίες υποδεέστερες της πραγματικότητας που επιβάλλει το καθημερινό έργο της κλινικής.
Με αφορμή την σημερινή πραγματικότητα της κρίσης και της απώλειας σωστού προσανατολισμού από τους πολιτικούς ηγήτορες απευθύνουμε ανοιχτά ερωτήματα της κλινικής προς όλους τους τοπικούς φορείς που ζητούν απάντηση όχι μόνο προς την κλινική και τους εργαζόμενους, αλλά κυρίως προς την κοινωνία γιατί σε αυτήν τελικά απευθυνόμαστε και σε αυτήν είμαστε όλοι υπόλογοι.
Γιατί το Νοσοκομείο σε ημέρες γενικής εφημερίας δεν στελεχώνεται με όλες τις προβλεπόμενες πρώτης γραμμής ειδικότητες? Γιατί το Νοσοκομείο σε περίοδο αιχμής(καλοκαίρι) έμεινε χωρίς αναισθησιολόγο, χωρίς ορθοπαιδικό, χωρίς ΟΡΛ, χωρίς οφθαλμίατρο? Με ποια λογική ένα επείγον περιστατικό μπορεί να διεκπεραιωθεί μακράν του συμβάντος μέσω λογικής διακομιδών και πόσο αυτό κοστίζει σε ανθρώπινες ζωές και πόρους?
Γιατί μία τέτοια κλινική με δεδομένη υψηλού επιπέδου εκπαίδευση χειρουργών, υψηλή παραγωγικότητα, χρηστή διαχείριση πόρων και υλικών επι χρόνια υποχρηματοδοτείται?
Γιατί το Νοσοκομείο έχει ξεμείνει από διοικητικούς υπαλλήλους και δεν υπάρχει ένας άνθρωπος να κατευθύνει στοιχειωδώς ένα ταλαίπωρο τουρίστα?
Γιατί δεν λειτουργεί έστω και στοιχειωδώς το γραφείο προμηθειών απαραίτητο για βασικά αναλώσιμα χειρουργικά υλικά?
Τι απέγινε τελικά με το ποσόν του 1.740.00 Euro, χρήματα του ΕΣΠΑ που προορίζονταν για ανανέωση του επιστημονικού εξοπλισμού της κλινικής? Χάθηκε οριστικά το κονδύλι γιατί έληξε η προθεσμία αφού έμπλεξε στη τελική διεκπεραίωση στα κανάλια των γραφειοκρατών?
Τι απέγινε το ποσόν των 20.000 Euro, χρημάτων που εγκρίθηκαν από το ΔΣ του Νοσοκομείου Αργολίδας για αντικατάσταση των παλαιών και φθαρμένων από τη χρήση χειρουργικών εργαλείων? Ακόμα αναμένουμε να υλοποιηθεί η απόφαση……
Γιατί δεν γίνονται ενέργειες να αντικατασταθούν τα φθαρμένα από την εδώ και 16 χρόνια χρήση ενδοσκόπια και μένει όλος ο νομός χωρίς ενδοσκοπήσεις?
Ποιές ενέργειες έχουν γίνει να λειτουργήσει η Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας(ΜΑΦ) στο Νομό Αργολίδας?
Γιατί μετακινήθηκε ο φυσιοθεραπευτής στη χρόνια φροντίδα? Πού είναι ποιό απαραίτητος στον χειρουργημένο ή στο χρόνιο ασθενή?
Γιατί το Νοσοκομείο, έστω και σαν αρχικό αίτημα, δεν έχει ενταχθεί σε πλάνα Νοσοκομειακού τουρισμού? Ποιος έχει την ευθύνη γι’ αυτή τη παράλειψη?
Γιατί οι τοπικοί φορείς ενώ δημιουργούν υποδομή για τουρισμό κρουαζιέρας, μαθητικό τουρισμό, και μαζικές αθλητικές εκδηλώσεις επί χρόνια δεν ενδιαφέρονται για το Νοσοκομείο και δεν το εντάσσουν στα αναπτυξιακά πλάνα του Νομού? Πως θα αναπτυχθεί τουριστικά η περιοχή χωρίς να έχει καταστήσει το Νοσοκομείο το επίκεντρο των τουριστικών υπηρεσιών? Μπορούν οι κατά καιρούς περιφερόμενοι ιατρικοί θίασοι να υποκαταστήσουν τις Νοσοκομειακές υποδομές?
Γιατί ο Ιατρικός Σύλλογος Αργολίδας επί χρόνια σιωπά σε τόσο ουσιαστικά ζητήματα που άπτονται της αρμοδιότητάς του?
Και ενώ τις προηγούμενες δεκαετίες άλλες τουριστικές περιοχές (Κρήτη, Δωδεκάνησα, Ιόνια νησιά) πήραν πάνω τους δημιουργώντας κτιριακά Νοσοκομεία ανάλογα των στόχων τους και των προσδοκιών τους, η Αργολίδα ξέμεινε στην μιζέρια του τοπικισμού, της μετριότητας και της αντιπαλότητας δύο πόλεων που τους απέμεινε τελικά να μοιράζονται τη γκρίνια και τη φτώχεια τους.”
