Τι θα γίνει αν η χώρα βρεθεί στην δραχμή…

Φίλος, τοπικός παράγοντας, οικονομικά αποκατεστημένος, μορφωμένος που χαίρει γενικής εκτίμησης στην περιοχή, μου αποκάλυψε, τις προάλλες ότι είναι οπαδός της δραχμής και δεν θα είχε κανένα πρόβλημα αν η χώρα επέστρεφε στο εθνικό της νόμισμα… Δεν άνοιξα συζήτηση γιατί η παρέα δεν ήταν διατεθειμένη για κάτι τέτοιο, πήρα αφορμή όμως γι’ αυτό το άρθρο που είναι μια ξεκάθαρη απάντηση για το πώς θα ήταν (ή θα είναι…) η Ελλάδα αν η χώρα πήγαινε (ή πάει…) στην δραχμή.

Και παραθέτω όχι δικά μου στοιχεία αλλά από μία μελέτη διεθνών ομάδων ανάλυσης που την εκπόνησαν για λογαριασμό πελατών τους που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και ήθελαν να ξέρουν τι θα γίνει αν πηγαίναμε στην δραχμή. Η μελέτη δείχνει μια δραματική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων και μεγάλη πτώση του ΑΕΠ. Από την 150 σελίδων ανάλυση των εταιριών μελέτης, συνοψίζω τι θα γινόταν στην Ελλάδα μετά από μια συντεταγμένη έξοδο από το Ευρώ:
α) Οι τράπεζες θα παρέμεναν κλειστές για πολλούς μήνες μέχρι να βγει νέο νόμισμα.
β) υποτίμηση του νέου νομίσματος κατά 50% και αυτό χωρίς να υπολογίζεται το ενδεχόμενο κερδοσκοπικών πιέσεων. Επίσης με την έκδοση του νέου νομίσματος η υποχώρηση της εσωτερικής ζήτησης θα ήταν 25%.

Θα καταγράφονταν υψηλός πληθωρισμός ενώ η ανεργία θα ήταν 30% τουλάχιστον.

Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ υπολογίζεται ότι θα έπεφτε στα 11.000 ευρώ σε σύγκριση με τα 17.000 ευρώ που ήταν το 2014.

Με «κούρεμα» 50% του δημόσιου χρέους αυτό θα παρέμενε ως ποσοστό του ΑΕΠ άνω του 130% του ΑΕΠ.

Η έκδοση ενός ενδιάμεσου χρηματοοικονομικού μέσου (π.χ. ΙΟU) θα είχε τόση αξία, όση αξία θα εκλάμβαναν ότι έχει , αυτοί που θα το ελάμβαναν.

Το ΑΕΠ θα μειωνόταν από 15-20%. Σωρευτικά από το 2007 έως την υιοθέτηση του νέου νομίσματος η χώρα μας υπολογίζεται ότι θα έχανε το 50% του ΑΕΠ, εάν έβγαινε από το κοινό νόμισμα.

Θα υπήρχε μείωση μισθών, πιστώσεων και επενδύσεων και σε όρους ευρώ, η ελληνική οικονομία δεν θα μπορούσε να ανακτήσει ποτέ την πρότερη δυναμική της. Η συμπίεση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών, θα επηρέαζε ιδιαίτερα τις πληθυσμιακές κατηγορίες με χαμηλό και σταθερό εισόδημα.

Το ποσοστό χρέους προς ΑΕΠ θα απέκλειε κάθε δυνατότητα δημοσιονομικής χαλάρωσης, κάτι το οποίο σημαίνει πως το εθνικό νόμισμα δεν θα έφερνε το τέλος της λιτότητας.

Θα υπήρχε μεγάλη αύξηση στις τιμές των εισαγόμενων προϊόντων ενώ το πρώτο διάστημα και μέχρι τη γενικότερη εξομάλυνση των συνθηκών θα υπήρχε δελτίο λόγω μη επαρκών εισαγωγών σε μια σειρά σημαντικών αγαθών, όπως καύσιμα, τρόφιμα, φάρμακα.

Για τις τράπεζες, θα σήμαινε μία πολύ μεγάλη μείωση πιστώσεων. Οι επενδύσεις θα μειώνονταν περίπου κατά 30% τα δύο πρώτα χρόνια και δεν προβλέπεται αύξηση πριν το τέλος του τρίτου έτους (από την έξοδο  από το ευρώ).

Στον τουρισμό, ερώτημα είναι εάν θα ενισχυόταν. Και αυτό επειδή οι τουρίστες λόγω της έλλειψης βασικών προϊόντων δεν θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν.

Η συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας θα είναι δραματική, ενώ οι απώλειες της αγοραστικής δύναμης δεν αναμένεται να αντιγραφούν γρήγορα. Κατά τους πρώτους 18 μήνες μετά την έξοδο, η κατάρρευση της εγχώριας ζήτησης ενδέχεται να ξεπεράσει το 25% και η σωρευτική μείωση του πραγματικού ΑΕΠ θα υπερβεί το 15%. Λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες προβλέψεις  διεθνών οργανισμών για το 2015, οι επιπτώσεις μπορεί να είναι σημαντικά βαρύτερες. Για να γίνει, όμως, αντιληπτό το δραματικό μέγεθος της συνολικής μείωσης του πραγματικού ΑΕΠ, αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά τα τελευταία έξι έτη κατά 25%, που σημαίνει ότι σωρευτικά η συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας θα φτάσει στο 50% των μεγεθών προ-κρίσης.

Οι πραγματικοί μισθοί θα μειωθούν, οδηγώντας σε μεγάλη συμπίεση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος, ειδικά για τα νοικοκυριά με σταθερά εισοδήματα, όπως οι συνταξιούχοι, οι νέοι, καθώς και οι χαμηλά αμειβόμενοι μισθωτοί. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι σκληρότερα πλήττονται τα νοικοκυριά με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, με άμεσο αντίκτυπο στη φτώχεια και την αύξηση της ανισότητας.

Στην Αργεντινή το 2001, υπήρξε δραματική αύξηση της φτώχειας, ενώ βάσει στοιχείων προκύπτει ότι μέχρι το 2002, το ποσοστό του πληθυσμού που ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας έφτασε το 53%. Η διοικητική διαχείριση του εγχειρήματος θα είναι εξαιρετικά περίπλοκη. Για τουλάχιστον έξι μήνες μετά την έξοδο από το κοινό νόμισμα , η οικονομία θα λειτουργεί χωρίς επίσημο νόμισμα, ενώ θα χρειασθεί μια παρατεταμένη διακοπή λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Σε τέτοιες συνθήκες, είναι πιθανή και η εξάπλωση της ανταλλακτικής οικονομίας (barter trading).

Το Grexit θα εκτοξεύσει τέλος την ανεργία (συμπεριλαμβανομένης της ανεργίας των νέων) βραχυπρόθεσμα άνω του 30%, ενώ σήμερα η ανεργία θα μπορούσε αργά αλλά σταθερά να μειώνεται, ειδικά εάν υπάρξουν άμεσα στοχευμένες δράσεις της Πολιτείας και της ΕΕ για τη στήριξη της ανάπτυξης, συμπεριλαμβανομένων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Αυτό είναι ένα απάνθισμα όσων θα συμβούν αν η χώρα ήταν, ή θα βρεθεί εκτός ευρώ! Όσοι πιστοί λοιπόν προσέλθετε…
 
* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
zourop@otenet.gr