Φθάσαμε για μια φορά ακόμα μπροστά στις κάλπες, σ’ ένα ντέρμπι στην κυριολεξία, που προοιωνίζεται σκηνικό ακραίας πόλωσης μεταξύ Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ. Λογικά ο ΣΥΡΙΖΑ με όλα αυτά τα τραγικά λάθη που έχει διαπράξει θα έπρεπε να έχει καταποντιστεί ή να έχει συρρικνωθεί στο ποσοστό που πήρε στις εκλογές του 2009, το 4,60%, ή στις πρώτες εκλογές του 2012 16,75% ή στις δεύτερες ένα μήνα αργότερα 26,89%. Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 έλαβε 36,34%. Και οι δημοσκοπήσεις τώρα μετά τη διάσπαση τον δείχνουν κάπου μεταξύ 25-28%. Μετά από το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «μπετονάρει» ένα υψηλό ποσοστό μεταξύ 25-35% το οποίο δεν φαίνεται πως υποχωρεί ακόμη και όταν χρεώνεται σαν κόμμα καταστροφικές αστοχίες. Και αυτό είναι που χρειάζεται ψυχιατρική και όχι πολιτική ανάλυση ή μάλλον μια σύνθετη ψυχιατρικοπολιτική (!) για να αναλυθεί!…
Ο Α. Τσίπρας εξελέγη υποσχόμενος στους πάντες τα πάντα μεταξύ των οποίων 13η σύνταξη, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και αύξηση του κατώτατου μισθού. Όχι μόνο δεν τήρησε τίποτα από όλα αυτά αλλά έπραξε τα αντίθετα… Ο Α. Τσίπρας έπεσε έξω σε όλες τις εκτιμήσεις και προβλέψεις. Όχι μόνο οι Ευρωπαίοι δεν αποδέχτηκαν τις εναλλακτικές προτάσεις, για τις οποίες προέβλεπε πως δεν υπήρχε ούτε μια στο εκατομμύριο να τις απορρίψουν, αλλά του ξεκαθάρισαν πως αν δεν δεχτεί τις δικές τους η πόρτα για την έξοδο από το ευρώ είναι ανοιχτή. Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, ο Α. Τσίπρας ακολουθώντας τις απόψεις του κ. Βαρουφάκη, εκτίμησε λάθος τις επιπτώσεις μιας ελληνικής ρήξης με τους δανειστές σε σχέση με τον αντίκτυπο στις διεθνείς αγορές. Οι αγορές δεν κατέρρευσαν. Οι ελληνικές τράπεζες μόνο έκλεισαν… Ο Α. Τσίπρας έκανε τραγικά λάθη στην επιλογή των προσώπων που στελέχωσαν καίριες θέσεις, με αποτέλεσμα και η χώρα να υποστεί τις συνέπειες, αλλά και ο ίδιος. Η Κωνσταντοπούλου, ο Βαρουφάκης, ο Λαφαζάνης αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου αυτών των λανθασμένων επιλογών. Η εκτίμηση πως η Ρωσία θα έτρεχε να θέσει υπό την οικονομική προστασία της την Ελλάδα, δανείζοντας τη χώρα χωρίς μνημόνια και προϋποθέσεις ή ακόμη και με μνημόνια, αποδείχτηκε επίσης τραγικά λάθος. Για να μην πούμε την ανωριμότητα και την ασχετοσύνη που έδειξε στο θέμα των capital control… πιστεύοντας ως πρόεδρος 15μελούς πως οι επιπτώσεις δεν τον αφορούν εκλογικά γιατί οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν… διαθέτουν καταθέσεις!… Είπε τόσα τραγικά και τεράστια ψέματα που δεν έχουν ξανά-ακουστεί στην Ελληνική πολιτική σκηνή, έχοντας άπειρες φορές συλληφθεί επ’ αυτοφώρω!… Παρά την παταγώδη αποτυχία και την διάψευση όλων των εκτιμήσεων ο ΣΥΡΙΖΑ κρατάει αυτή την δυναμική κατά την γνώμη μου για τρεις λόγους:
Α) Ο πρώτος είναι γιατί παραμένει η οπισθοφυλακή του κρατικοδίαιτου πελατειακού κράτους που έχτισαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και συνεχίζει να υπόσχεται πως μπορεί να υπερασπιστεί καλύτερα τα συμφέροντα συντεχνιών του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, έναντι του μνημονίου που ο ίδιος έφερε.
Β) Ο δεύτερος είναι η χαμηλή αξιοπιστία των παλιών κομμάτων της μέχρι τούδε αντιπολίτευσης και ως εκ τούτου η αδυναμία να προσελκύσουν νέους ψηφοφόρους, πέραν την επανασυσπείρωσης της εναπομένουσας, φθίνουσας εκλογικής επιρροής.
Γ) Ο τρίτος είναι ο προβληματισμός μερίδας ψηφοφόρων πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο καταλληλότερος να υλοποιήσει το μνημόνιο που ο ίδιος υπέγραψε, γιατί αν μείνει στην αντιπολίτευση θα ξανακυλήσει στη μηδενική αντιμνημονιακή ρητορική, διχάζοντας εκ νέου την κοινωνία και αποτελειώνοντας την οικονομία.
Αυτό το φτιαγμένο από τα παλιά υλικά της Αριστεράς και του κομματικού κράτους κόμμα, που όσοι περάσαμε από τα λημέρια της Aριστεράς, στις αρχές της μεταπολίτευσης γνωρίζουμε καλά, θέλει τώρα και πάλι να μας πείσει – και δεν ντρέπεται- ότι είναι ο φορέας του νέου στην πολιτική ζωή!… Ένα νέο κόμμα που μέσα σε ελάχιστο χρόνο κατασκεύασε εχθρούς, ενοχοποίησε τους αντιπάλους ως προδότες και ξενόδουλους, χρησιμοποίησε το κράτος ως λάφυρο, ξέχασε την απλή αναλογική την οποία κάποτε είχε σαν Ευαγγέλιο της Δημοκρατίας, είπε ξείπε!…
Η Ελλάδα βεβαίως και έχει μεγάλη ανάγκη από τις κάλπες της 20ης Σεπτεμβρίου, να βγει κάτι καινούργιο. Και αυτό δεν μπορεί να είναι τίποτα πιο νέο, από το να τα βρουν τα κόμματα σ’ ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα να το εφαρμόσουν, να επαναφέρουν την κανονικότητα στην καθημερινότητα του Έλληνα, να εφαρμόσουν τα ήδη συμφωνηθέντα και να σώσουν την χώρα. Αλλιώς θα έρθουν άλλα κόμματα και άλλες καταστάσεις…
* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
zourop@otenet.gr