του Άκη Ντάνου,
ΓΙΑ μια ακόμα φορά, με μεγαλύτερη ίσως επιτακτικότατα μπαίνει το ερώτημα μπρος απ την κάλπη του «τι ψηφίζω;». Δεν αναφέρομαι στους οπαδούς των κομμάτων που συνδυάζουν την άνοδο του κόμματός τους στην εξουσία με το ατομικό όφελος και την άσκηση εξουσίας, αλλά σε εκείνους που η μοίρα ή η ατομική επιλογή τους έφερε έξω απ τα κόμματα και τους ποδοσφαιρικούς φανατισμούς.
ΣΤΟΝ μέσο πολίτη αναφέρομαι, που δεν διαγράφει απ την μνήμη του ούτε ωραιοποιεί το παρελθόν του δικομματισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και φυσικά δεν δίνει συγχωροχάρτι στα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως στις υποχωρήσεις του μόλις του ασκήθηκε πίεση απ το μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. Ιδού η κάλπη λοιπόν, ιδού και το κάλπικο δίλημμα της ψήφου της μιας Κυριακής της δημοκρατίας όπου πλούσιοι και φτωχοί, ελεύθεροι και σκλάβοι με μια μόνο και ισάξια ψήφο θα αποφασίσουν δημοκρατικότατα για το ποιος θάχει την εξουσία στο Κράτος κι όχι πως θα διαχειριστούν οι ίδιοι ως πολίτες τα κοινά.
ΗΔΗ η παγίδα της δημοκρατίας είναι καλά στημένη και τα μπουντρούμια της ανοιχτά να φιλοξενήσουν όποιον της χαλάει το παιχνίδι, ως τερρορίστα. Κανείς δεν σου υπόσχεται απ όλα τα κόμματα ελευθερία. Κανείς δεν σου δίνει το δικαίωμα να ξεφύγεις απ την επιτήρηση της εξουσίας, όχι γιατί θέλουν να εμποδίσουν την παρανομία και την ασυδοσία – 40 χρόνια το έζησες στο πετσί σου με τα σκάνδαλά τους πως δεν ισχύει-, αλλά γιατί θέλουν να θεσπίζουν αυτοί τους κανόνες του παράνομου και του νόμιμου, να ελέγχουν και να διατηρούν την πάλη των τάξεων και όπως έλεγε όχι κάποιος αναρχικός ή κομμουνιστής αλλά ο Άλμπερτ Αϊνστάιν «Θεωρώ τις ταξικές διαφορές αντίθετες προς τη δικαιοσύνη και σε τελευταία ανάλυση βασισμένες στη δύναμη».
ΥΠΑΡΧΕΙ βέβαια και η αριστερά, πέρα απ τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα μπορούσαν το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι Τεταρτοδιεθνηστές, οι Μαοϊκοί κλπ να αποτελέσουν πράγματι εναλλακτική εκλογική λύση; Πόσο μακριά είναι απ τις ιδέες του «πατερούλη», των «σοφών» του Μάο ή του ιστορικού συμβιβασμού με την αστική τάξη; Ας μην ξεχνάς ψηφοφόρε της κομμουνιστικής αριστεράς τα λόγια του Βλαντιμίρ Ιλιτς Λένιν πως «Η ελευθερία είναι πολύτιμη. Τόσο πολύτιμη, που πρέπει να δίνεται σε δόσεις», αλλά σκέψου πως με δώσεις εξαγόρασαν και την συνείδησή σου και την φυλάκισαν σε μια κάλπη και την Κυριακή έχεις επισκεπτήριο στο κελί σου.