Με έγγραφο του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας που έχει κοινοποιηθεί με επιστολή στους κατά τόπους φορείς από τα μέσα του Οκτώβρη ξεκαθαρίζεται το τοπίο ως προς την χορήγηση αδειών που προβλέπει η εργατική νομοθεσία για τους εργαζόμενους στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ, ενώ το ίδιο ισχύει και για τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε δήμους και κρατικούς φορείς.
Ο εργαζόμενος σε αυτά τα προγράμματα μπορεί ανά πάσα στιγμή να ζητήσει τη νόμιμη άδεια που δικαιούται και ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να του τη δώσει.
Συγκεκριμένα στο πλαίσιο της υλοποίησης του Προγράμματος περί Κοινωφελούς εργασίας, της Δημόσιας Πρόσκλησης 2/2015 και σε συνέχεια της εγκυκλίου 414/ 9-9-2015 και της επιστολής 5.25552/5.19913/ 16-10-2015 της Αναπληρώτριας Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κας Ουρανίας Αντωνοπούλου διευκρινίζεται ότι:
α) Οι εργαζόμενες έχουν δικαίωμα στις άδειες κυοφορίας / λοχείας, υπό τους όρους του π.δ. 176/97, με το οποίο ενσωματώθηκε στο εσωτερικό δίκαιο η Οδηγία 92/85. Το πεδίο εφαρμογής των κανόνων αυτών είναι καθολικής εμβέλειας. Περιορισμοί προκύπτουν ωστόσο ως προς τη διατήρηση του δικαιώματος στον μισθό κατά τη διάρκεια της άδειας μητρότητας, πέραν του μισού μήνα (που κατοχυρώνεται από το άρθρο 658 Α.Κ.), από το άρθρο 11 του π.δ. 176/97 (άρθρο 11 της Οδηγίας 92/85).
β) Οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα στις διευκολύνσεις εργαζομένων με οικογενειακές υποχρεώσεις, όπως αυτές προβλέπονται από την εσωτερική νομοθεσία (άρθρο 7 παρ. Β ν. 3144/2003).
γ) Οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα σε κανονική άδεια μετ’ αποδοχών, σύμφωνα με το άρθρο 7 της Οδηγίας 2003/88, διάταξη από την οποία δεν επιτρέπεται καμία παρέκκλιση, και το άρθρο 6 του ν. 3144/2003.
δ) Οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα στις αναρρωτικές άδειες, υπό τους όρους των γενικών και των τυχόν ειδικότερων διατάξεων της εσωτερικής νομοθεσίας.
ε) Όσον αφορά την ασφαλιστική κάλυψη των εργαζομένων στα προγράμματα, οι οποίοι, ορθά, ασφαλίζονται ως μισθωτοί (πακέτο κάλυψης 101), εφαρμόζεται πλήρως η κοινωνικοασφαλιστική νομοθεσία, ως προς τα δικαιώματα σε κοινωνικοασφαλιστικές παροχές σε είδος και σε χρήμα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και την αυξημένη προστασία θυμάτων εργατικών ατυχημάτων, η οποία αποτελεί και διεθνή υποχρέωση της χώρας (υπ’ αρ. 17 ∆.Σ.Ε.).»