Πρώτα-πρώτα πρέπει να δούμε τι είναι ο ολοκληρωτισμός , γιατί αυτό είναι το θέμα μας και πρέπει να έχουμε μια κοινή βάση στην συζήτηση:
Ολοκληρωτισμός λοιπόν είναι ένα σύστημα διακυβέρνησης που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για ατομική ελευθερία και δράση και επιδιώκει να ελέγξει όλες τις πτυχές της κοινωνικής ή/και της προσωπικής ζωής του πολίτη και να τις καθυποτάξει στην κρατική εξουσία (λ.χ. δικτατορία, φασισμός, θεοκρατία κ.ά.) Τα τανκς όλοι τα ξέρετε, δεν χρειάζεται να σας πω τίποτα για δαύτα.
Τώρα που συμφωνήσαμε σ’ αυτά, μπορώ να αρχίσω να εξετάζω τα της ζωής μας:
1. Ποια είναι η γνώμη σας για το πανεπιστημιακό άσυλο;
2. Τι θεωρείτε ότι σημαίνουν οι ξυλοδαρμοί βουλευτών και πολιτών;
3. Πώς αντιμετωπίζετε τις επεμβάσεις των κομμάτων στα πανεπιστήμια;
4. Πώς σας φαίνεται η απουσία της αστυνομίας ή η πλήρης αδράνειά της, σε μερικές περιπτώσεις, όταν είναι παρούσα;
5. Τι σκεφτήκατε όταν ο κ. Ν. Φίλης, υπουργός Εθνικής Παιδείας χωρίς πτυχίο, εκτόξευσε την παρόλα του περί εθνοκάθαρσης του Ποντιακού Ελληνισμού, αρνούμενος την γενοκτονία, που έχει δεχτεί το Ελληνικό Κοινοβούλιο, άρα επέχει θέση νόμου η απόφαση αυτή;
Ερωτήσεις που ζητούν απαντήσεις, γι’ αυτό και θα σας πω την γνώμη μου επί των ανωτέρω θεμάτων και ελπίζω ότι θ’ ακούσω και τη δική σας κάτω απ’ το κείμενο, στη θέση των σχολίων.
1. Το πανεπιστημιακό άσυλο λοιπόν έχει ιστορία 600-700 χρόνια. Θεσπίστηκε στην καθολική Ευρώπη, όπου τότε δρούσε η Ιερά Εξέταση, που ούτε ιερά ήταν ούτε εξέταση και όπου άκουγε κάτι που δεν περιλαμβανόταν στην Αγία Γραφή, όπως ότι «η γη κινείται» ας πούμε, έκαιγε τους πρωταίτιους και τους ακολούθους τους. Τώρα πιστεύετε ότι το επίσημο κράτος ή η Εκκλησία θα επενέβαιναν ποτέ στην λειτουργία της έρευνας των πανεπιστημίων; Το θεωρώ εξωπραγματικό κι αν το κράτος θέλει να επέμβει, μπορεί να το κάνει με άλλους τρόπους, χωρίς να καταπατήσει το άσυλο. Που έχει καταντήσει άντρο όλων των μπαχαλάκηδων, των εμπόρων ναρκωτικών, των τοξικομανών, των (κατ’ ευφημισμόν αυτο-αποκαλούμενων) αναρχικών, των καταληψιών και πάσης φύσεως εγκληματιών, που ουδεμία σχέση έχουν με το πανεπιστημιακό άσυλο. Ή μήπως έτσι το εννοούν όλοι οι προοδευτηκάριοι που κόπτονται για την διατήρηση του ασύλου;
2. Το ότι ξυλοκοπήθηκε κάποιος άνθρωπος, βουλευτής ή όχι δεν έχει σημασία, είναι κακό και σημαίνει μείωση της προσωπικότητάς του. Σ’ αυτό απέβλεπαν οι δράστες και όχι στο να τον αφήσουν ανάπηρο ή ακόμη και να τον σκοτώσουν. Αν ήθελαν κάτι τέτοιο, είχαν λοστούς μαζί τους οι τραμπούκοι και θα μπορούσαν να το κάνουν. Στην ίδια χρονική περίοδο ξυλοκοπήθηκε κι ένας φοιτητής ιδιωτικού κολεγίου από 6 ελληναράδες που διαδήλωναν, επειδή ακριβώς ήταν φοιτητής ιδιωτικού κολεγίου. Αυτά είναι πράγματα που δεν γίνονται σε ευνομούμενες πολιτείες και όταν γίνονται πατάσσονται. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο να επιτρέπει η κεντρική εξουσία να γίνονται: Για να συνηθίζουμε στην ανωμαλία κι όταν θα έχουμε δείρει και ’μεις κάνα-δυο, δεν θα μας φανούν παράξενες οι παραβιάσεις του νόμου από την ίδια την κυβέρνηση. Που οδηγεί στον ολοκληρωτισμό, χωρίς τανκς.
3. Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας διέταξε Ένορκη Διοικητική Εξέταση κατά του καθηγητή Νίκου Μαραντζίδη, για τις δημοσκοπήσεις που κατέληξαν προεκλογικά, για λογαριασμό του Πανεπιστημίου, μετά από καταγγελία των «Ανεξέλεγκτων Ελλήνων». Ερώτηση κρίσεως τώρα: Από τέτοιες επεμβάσεις προστατεύεται η έρευνα από το πανεπιστημιακό άσυλο; Αυτά βρήκαν οι άνθρωποι, αυτά ανακοίνωσαν. Τι έπρεπε να κάνουν; Να τα αλλάξουν, για να ευχαριστήσουν τον κ. Καμμένο; Μήπως οι «Ανεξέλεγκτοι» θα ήθελαν να καταργηθούν οι δημοσκοπήσεις όλως διόλου;
4. Στην περίπτωση του κ. Κουμουτσάκου η αστυνομία ήταν παρούσα, αλλά δεν επενέβη, χωρίς να είναι σίγουροι οι αστυνομικοί ότι ο ξυλοδαρμός δεν θα κατέληγε σε φόνο. Αν ήταν σίγουροι οι αστυνομικοί, ή εκείνοι που δίνουν τις εντολές, η σκέψη μου οδηγείται σε άλλα μονοπάτια, που δεν θέλω ούτε να τα φαντάζομαι και ο νοών νοείτω! Άσε που μου φαίνεται παράξενο το να φέρνει το απεχθές μνημόνιο ο ΣΥΡΙΖΑ και να τρώει ξύλο η ΝΔ. Σημεία των καιρών! Η Αριστερά, μέσα στην… πανσοφία της, δεν μπορεί να κάνει λάθος κι ας μην μπορεί να ξεχωρίσει την Λέσβο απ’ την Μυτιλήνη, λέγοντας πράγματα που την… «εκτίθουν» (Πάρτε του έναν δάσκαλο Ελληνικών κα γεωγραφίας του αγράμματου και ξεχάστε τα αγγλικά). Στην περίπτωση του φοιτητή ιδιωτικού κολεγίου η αστυνομία έλαμψε δια της απουσίας της! Ίσως γιατί οι διαδηλωτές και ξυλοκοπούντες αθώους πολίτες ήταν τα δικά τους παιδιά και δεν περίμενε η κεντρική εξουσία να κάψουν την Αθήνα. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: Να είναι απούσα η αστυνομία ή να είναι παρούσα και να μην επεμβαίνει.
5. Το ότι ένας υπουργός, ο Εθνικής Παιδείας συγκεκριμένα, εκτός κι αν έχει καταργηθεί το «Εθνικής» απ’ τον τίτλο του υπουργείου, αμφισβητεί ψηφίσματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που επέχουν θέση νόμου, σημαίνει παρακμή, κατάπτωση και πορεία προς τον ολοκληρωτισμό. Μόνο με τα γραφόμενα της άλλης άσχετης Μ. Ρεπούση και τον συνωστισμό στην παραλία της Σμύρνης, το ’22 μπορεί να συγκριθεί. Και η μεν Ρεπούση δεν ήταν ούτε είναι υπουργός, ο κ. Φίλης όμως είναι και σε ευαίσθητο υπουργείο.
Να θυμόσαστε και τούτο: Όπως ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις, έτσι και ο δρόμος προς τον ολοκληρωτισμό είναι στρωμένος με δημοκρατικές (ή ασύδοτες;) ελευθερίες κι όποιος θέλει, μπορεί να το καταλάβει αυτό. Η δημοκρατία έχει κανόνες και οι δημοκράτες έχουν υποχρεώσεις. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι «ό,τι μας γουστάρει κάνουμε, δημοκρατία έχουμε». Γιατί αυτό δεν θα είναι δημοκρατία, αφού όλες οι δικτατορίες, –διεθνές και διαχρονικό είν’ αυτό,– ό,τι γουστάρουν κάνουν.
Με όλ’ αυτά που γίνονται γύρω μας και μ’ αυτά που μας διδάσκουν με το παράδειγμά τους οι κυβερνώντες, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν χρειάζονται τανκς για να επιβληθεί φασισμός. Η έφεση των πολιτών χρειάζεται μόνο… που τότε θα πάψουν να είναι πολίτες και θα γίνουν… ε, πέστε και σεις κάτι, όλα από μένα τα περιμένετε; Πάντως είμαι σίγουρος ότι με καταλάβατε!
ο θείος Τάκης Παναγιώτης Περράκης
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά
της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες. Ο καφές εκεί, ειδικά απ’ τον Κώστα Παραρά, είναι υπέροχος!
Και
Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες και γρήγορη, πολύ καλή εξυπηρέτηση. Έχουν και δυο chef de cousine καταπληκτικούς, τον Ηλία Κόκκορη και τον Γιάννη Μήτσο. Δοκιμάστε την μαγειρική τους και θα με θυμηθείτε.
Και
Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.
Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου