Μέσα από την μεγάλη πολιτική εξαπάτηση των τελευταίων χρόνων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποδεικνύεται ως ο πιο καλός μαθητής στην αποδοχή και εφαρμογή των δεσμεύσεων που ανέλαβε. Ποια άλλη κυβέρνηση θα μπορούσε να τα κάνει όλα αυτά χωρίς να κουνιέται φύλλο;
Η κυβέρνηση Παπανδρέου έπεσε λοιδορούμενη, επειδή έκανε τα ίδια που κάνει η σημερινή. Την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έριξαν οι δανειστές (αντικειμενικά αυτό έγινε, δεν υπαινισσόμαστε καμία συνωμοσία). Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου δεν αντιμετωπίζει κανέναν τέτοιο κίνδυνο. Τα περί «υπονόμευσης», που επινοεί κάθε τρεις και λίγο, είναι προπαγανδιστικό τρικ, με στόχο να μη λακίσει κανένας βουλευτής της πλειοψηφίας από κάποια κρίσιμη ψηφοφορία. Η κωμωδία με το «διώξιμο» του ΔΝΤ και η άτακτη υποχώρηση την επομένη το αποδεικνύει περίτρανα.
Οι κ.κ. Τσίπρας και Καμμένος αποδείχτηκαν μετρ της εξαπάτησης. Τώρα αποδεικνύονται οι πιο καλοί εφαρμοστές των μέτρων που είχαν καταγγείλει. Έχουν τις προϋποθέσεις να παραμείνουν περισσότερο από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αρκεί να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τη γνωστή ρήση του Αβραάμ Λίνκολν: «Μπορείς να ξεγελάς τους πάντες για λίγο καιρό, τους λίγους για πάντα, αλλά όχι τους πάντες για πάντα»…
Την προσεχή άνοιξη ο πρωθυπουργός πρέπει να βρει τρόπο για να πει σε εκατομμύρια συνταξιούχους ότι οι εισφορές μιας ζωής είναι κάπου στη στρατόσφαιρα, έγιναν καπνός. Αν τα πράγματα κυλήσουν βάσει προγράμματος, οφείλει να ανακοινώσει μείωση των συντάξεων. Μπορεί, βέβαια, να μην το κάνει. Θα καταγγείλει τους δανειστές, τα μέσα ενημέρωσης, την αντιπολίτευση, τους πάντες. Θα πιει το ποτήρι ο Τσίπρας ή θα πάει να μας το αδειάσει στα μούτρα; Μπορεί να κάνει ότι γουστάρει. Και αυτό, ξέρετε, είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από το Ασφαλιστικό… Στην αξιωματική αντιπολίτευση έχουν εκλογές. Όμως οι πληγές δεν πρόκειται να κλείσουν.
Αλλά ακόμα και αν σταματήσει η αιμορραγία, θα μείνουν ουλές. Τι μένει; Η Φώφη και ο Σταύρος; (Το ΚΚΕ δεν υπολογίζεται στο παιχνίδι). Ελάτε τώρα! Ακόμα και αν έχουν προθέσεις ή σχέδιο, δεν διαθέτουν αντίκρισμα στην κοινωνία. Άλλωστε η κοινωνία αισθάνεται μια χαρά με τον Τσίπρα, τον Καμμένο, τον Πολάκη.
Τι προκύπτει από όλα αυτά; Το αυτονόητο. Από όποια πλευρά και αν το δεις, απ’ όπου κι αν σηκώσεις την χώρα, δεν πρόκειται να δεις το φως, έστω μέσα από μια χαραμάδα. Τι μπορεί να αλλάξει τα πράγματα;
Νομίζω, είναι η πρώτη φορά που όποια λύση και αν προσπαθείς να μοντάρεις στο μυαλό σου, δεν σου βγαίνει! Και ξαφνικά διαπιστώνεις ότι δεν υπάρχει λύση, τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν! Φθάνουμε στον πάτο.
* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
zourop@otenet.gr