«Καλήν ημέραν άρχοντες» θα μας τραγουδήσουν τα παιδιά αύριο, αλλά δεν ξέρω πού θα βρουν τους «άρχοντες». Αυτό όμως είναι από άλλου παπά ευαγγέλιο, οπότε το ξεχνάμε ή υποθέτουμε ότι, τις μέρες που διάγουμε, όλοι όσοι μπορούν να δώσουν μια δεκάρα στα παιδιά, για ν’ ακούσουν το χαρμόσυνο άγγελμα της Γεννήσεως του Χριστού, άρχοντες είναι.
Σήμερα θα μιλήσουμε για Χριστούγεννα σε άλλες χώρες και συγκεκριμένα την Αγγλία. Πότε ακούσατε για πρώτη φορά την «Άγια Νύχτα» ή το «Έλατο το Έλατο»; Θα είναι τώρα καμιά δεκαπενταριά μέρες, έτσι δεν είναι. Άγιο-Βασίλη είδατε μέχρι τώρα; Εγώ μόνο σε φωτογραφίες. Ε, στην Αγγλία λοιπόν, τα χριστουγεννιάτικα άσματα τα άκουγα από μέσα Σεπτεμβρίου και από αρχές Οκτωβρίου κυκλοφορούσαν οι Αϊ-Βασίληδες στους δρόμους, που εκεί δεν τους έχει ντύσει η Coca-Cola στα κόκκινα αλλά φορούν το καφέ ράσο των φραγκισκανών καλόγερων. Είναι παραδοσιακοί οι Άγγλοι, πώς να το κάνουμε τώρα; Και δώσ’ του φωτογραφίες τα πιτσιρίκια με τον Αϊ-Βασίλη, να χαρές, να γελάκια, μέχρι να μας έρθουν τα Χριστούγεννα, για να φάμε, λες κι όλες τις άλλες μέρες δεν τρώγαμε, τα Χριστούγεννα περιμέναμε. Τότε όμως ξεκοιλιάζονται.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά όμως. Ξυπνάνε πολύ πρωί, για να φουρνίσουν την γαλοπούλα, που, η άτιμη, αργεί πολύ να γίνει. Τι στην ευχή πια; Σιδερένια είναι; Αφού λοιπόν μπει η γαλοπούλα στο φούρνο, αρχίζουν τις άλλες ετοιμασίες του σπιτιού. Πρέπει να είναι όλα στην εντέλεια για το γεύμα της μεγάλης γιορτής. Ετοιμασίες που κάνει… ο άμαχος πληθυσμός του σπιτιού, Οι άντρες θρέφουν… νιάτα και θα ξυπνήσουν πιο αργά. Μόλις ξυπνήσουν οι άντρες, τρώνε κάτι ελαφρύ, για να μην είναι φουσκωμένοι για το γεύμα και να μπορούν να απολαύσουν την γαλοπούλα και τα υπόλοιπα. Μετά πάνε στο μπαρ. Τα μπαρ στην Αγγλία δεν ανοίγουν τα πρωινά, αλλά, για την ημέρα των Χριστουγέννων, ο νομοθέτης το σκέφτηκε ψύχραιμα το πράμα: «Θα σουρώσουν που θα σουρώσουν οπωσδήποτε την ημέρα αυτή. Άσ’ τους λοιπόν να σουρώσουν στο μπαρ, για να εισπράττουμε και τον ΦΠΑ». Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος!
Οι άντρες πάνε στο μπαρ, σπανίως να συναντήσεις εκεί και καμιά γυναίκα, ο άμαχος πληθυσμός μένει στο σπίτι και ασχολείται με τις ετοιμασίες. Όταν έφτανε η ώρα, κατά τις 13:30 το απόγευμα, ερχόταν η Bev, η γυναίκα του Martin, φίλος και γείτονας αυτός, να μας πάρει και να μας κάνει delivery στα σπίτια μας. Μετά το μπαρ, όλοι κάθονται στο τραπέζι να φάνε, με την τηλεόραση να παίζει όποια αηδία μπορείτε να φανταστείτε. Δίκιο έχουν! Μήπως την παρακολουθεί κανείς; Έτσι για να δίνουν χρώμα σ’ εκείνη την γωνιά του καθιστικού την έχουν. Την άλλη γωνία την χρωματίζει το δέντρο.
Κάθονται να φάνε λοιπόν και φοράνε κάτι χάρτινα στέμματα στα κεφάλια τους, παριστάνοντας τους Μάγους. Οι γυναίκες θα είναι μάγισσες, υποθέτω. Τρώνε και πίνουν έναν περίδρομο και έρχονται στο τσακίρ κέφι. Κατά τις 14:00 ή εκεί γύρω περίπου ακούγεται απ’ την τηλεόραση και το διάγγελμα της Βασίλισσας, που κανείς δεν προσέχει, γιατί δεν αντέχουν σοβαρά ακροάματα, με το τόσο που έχουν πιει. Κατόπιν σερβίρεται η πατροπαράδοτη (;) Χριστουγεννιάτικη Πουτίγκα, που είναι… θανατηφόρα. Όποιος αντέξει, την τρώει, για την πουτίγκα λέμε, εν τάξει; Και μετά τον περίδρομο που έχουν φάει, προσπαθούν να χωνέψουν, έχοντας εμπιστοσύνη στις χωνευτικές ιδιότητες του μπιροπνεύματος, οινοπνεύματος, ουισκοπνεύματος ή ό,τι άλλο πίνουν, τέλος πάντων. Και μόλις χωνέψουν ξαναπίνουν και τρώνε πάλι κάτι γλυκάκια με το παράξενο όνομα mince (κιμάς,) που καμιά σχέση δεν έχουν με τον κιμά και που είναι γευστικότατα!
Γιατί έβαλα ερωτηματικό στην πατροπαράδοτη χριστουγεννιάτικη πουτίγκα; Γιατί δεν είναι πατροπαράδοτη. Η πατροπαράδοτη χριστουγεννιάτικη πουτίγκα πρέπει να αρχίσει να φτιάχνεται στις 26 Δεκεμβρίου για να φαγωθεί τα Χριστούγεννα της επόμενης χρονιά, πράγμα που λίγοι γνωρίζουν. Ποιος να την φτιάξει πατροπαράδοτα λοιπόν;
Πρέπει να σας πω και μερικά αξιοσημείωτα για τα Χριστούγεννα στην Αγγλία. Εκείνη την ημέρα, σαν μεθαύριο, δηλαδή, η Αγγλία είναι έρημη χώρα! Αν πάτε ποτέ να περάσετε Χριστούγεννα εκεί, φροντίστε να έχετε κλείσει ξενοδοχείο με εστιατόριο και να έχετε δηλώσει ότι θα φάτε στο εστιατόριό τους. Αλλιώς δεν θα φάτε! Δεν λειτουργεί τίποτα. Κλειστά τα πάντα, από μουσεία, θέατρα κινηματογράφους, πρατήρια καυσίμων, (οπότε, αν πάτε με το αυτοκίνητό σας, φροντίστε να έχετε φουλάρει απ’ την παραμονή,) καφετέριες, χώροι αναψυχής, παντός είδους συγκοινωνίες και ό,τι άλλο μπορεί να χρειαστεί άνθρωπος, για να περάσει ευχάριστα την ημέρα του. Μόνο η αστυνομία, η πυροσβεστική και τα ασθενοφόρα των νοσοκομείων λειτουργούν τα Χριστούγεννα. Θα μου πείτε τώρα πώς το ξέρω αυτό. Θα σας πω: Κάποτε είχα απορίες κι έκανα ένα πείραμα. Σήκωσα το ακουστικό του τηλεφώνου και κάλεσα το 999, που είναι ο αριθμός που καλούμε όλα τα παραπάνω. Επανατοποθέτησα το ακουστικό αμέσως, πριν προλάβουν να μ’ απαντήσουν. Ο αριθμός μου όμως καταγράφηκε. Σκέφτηκαν: «Δεν μας μίλησε, αλλά, αν ήταν ανάγκη και δεν μπόρεσε να μας μιλήσει;» Με την εγκληματικότητα που επικρατεί εκεί, έστειλαν την αστυνομία. Δεν πέρασαν 5 λεπτά και να 3 περιπολικά έξω απ’ το σπίτι μου και άλλα 5 να ’ρχονται. Χτύπησαν και άνοιξα την πόρτα. «Καλέσατε το 999», μου είπαν. «Τι συμβαίνει;» Έκανα ότι έπεσα απ’ τα σύννεφα, είχε χαμηλή νέφωση εκείνη την ημέρα και δεν χτύπησα. «Εγώ; Όχι», αρνήθηκα τα πάντα. «έχουμε τον αριθμό σας» μου είπαν. «Ξέρετε…» άρχισα εγώ, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσω τ’ αδικαιολόγητα. «Κάτι πιτσιρίκια απ’ την γειτονιά είχαν έρθει να μας ευχηθούν κι εκείνα θα την έκαναν την παλιοδουλειά, χωρίς να πάρει κανείς χαμπάρι». Φάνηκαν να πείθονται και εν τω μεταξύ είχαν καταφτάσει και τα άλλα 5 περιπολικά. «Παρακαλώ να προσέχετε άλλη φορά!» μου είπαν. «Μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να ξαναγίνει!» δήλωσα σοβαρά «Ελάτε όμως μέσα, να σας φιλέψουμε ένα γλυκό» προθυμοποιήθηκα εγώ. Δεν δέχτηκαν, γιατί το καθήκον τους καλούσε αλλού κι εγώ αναρωτιόμουνα πού θα τους έβαζα, αν είχαν δεχτεί. Ένας στρατός ήσαν!
Απ’ τις εμπειρίες μου τα Χριστούγεννα στην Αγγλία. Θα σας έλεγα κι άλλα, αλλά πρέπει να ετοιμαστώ. Με τις καλύτερες ευχές μου λοιπόν, προς όλους, να περάσετε Χαρούμενα Χριστούγεννα, με αγάπη και με υγεία!
ο θείος Τάκης Παναγιώτης Περράκης
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά
της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες. Ο καφές εκεί, ειδικά απ’ τον Κώστα Παραρά, είναι υπέροχος!
Και
Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες και γρήγορη, πολύ καλή εξυπηρέτηση. Έχουν και δυο chef de cousine καταπληκτικούς, τον Ηλία Κόκκορη και τον Γιάννη Μήτσο. Δοκιμάστε την μαγειρική τους και θα με θυμηθείτε.
Και
Της ταβέρνας «Τα Φανάρια», Σταϊκοπούλου 13, με σπιτική, ελληνική κουζίνα, άμεμπτη καθαριότητα, φαγητά της ώρας στα κάρβουνα κα οικογενειακή ατμόσφαιρα.
Στα δύο πρώτα μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.