Έχουμε ακούσει άπειρες φορές για την τουριστική αξιοποίηση του μετρικού σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου, ίσως τόσες πολλές φορές που πλέον αδυνατούμε να το πιστέψουμε όσες φορές και να το ακούσουμε. Οι θεματικές εκδρομές με τρένο μία φορά το χρόνο, πλέον σταμάτησαν και αυτές. Εκτός αυτού υπήρχε ένα πρότζεκτ του 2012 που προέβλεπε την αξιοποίηση της γραμμής με τρενοποδήλατα (railbikes) στα πρότυπα αρκετών δυτικοευρωπαϊκών χωρών, ένα σχέδιο της Περιφέρειας Πελοποννήσου που έμεινε και αυτό στα χαρτιά.
Είχε μάλιστα παραγματοποιηθεί και μια διερευνητική κουβέντα με Ιταλούς εμπειρογνώμονες, με στόχο να βρεθούν οι επενδυτές που θα φέρουν τα τρενοποδήλατα και θα μισθώνουν προς όφελος του ΟΣΕ γραμμή και σταθμούς.
Το τρενοποδήλατο ή δρεζινοποδήλατο (railbike) είναι ένας τύπος ποδηλάτου του οποίου οι ρόδες εφάπτονται στις ράγες. Η σκέψη ήταν στη μετρική (με εύρος 1 μέτρο) γραμμή της Πελοποννήσου, η οποία βρίσκεται αυτή την περίοδο, σύμφωνα με τον ΟΣΕ, σε προσωρινή αναστολή δρομολογίων, να αναπτυχθεί ένα νέο σπορ που θα συνδυάζει την ποδηλασία με την εκδρομή, με στόχο να προσφέρει τις χαρές μιας διαδρομής τρένου. Και όχι οποιασδήποτε διαδρομής, αλλά μίας εκ των ομορφότερων και γραφικότερων στην Ευρώπη!
Ένα πλεονέκτημα του railbiking είναι ότι οι διαδρομές του τρένου είναι μοναδικές, καθώς δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν με αυτοκίνητο. Η χάραξη του δικτύου είναι τέτοια που οι εικόνες που θα αντικρίσουν όσοι ταξιδέψουν στις ράγες με τα ειδικά ποδήλατα είναι ξεχωριστές, καθώς θα περνούν από λίθινα και σιδερένια γεφύρια, σήραγγες σκαμμένες με το χέρι και σημεία απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς στο τμήμα από τον Αχλαδόκαμπο μέχρι την Καλαμάτα.
Ακόμη, θα δουν από κοντά τα ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής κτίρια των σταθμών, τα οποία θα μετατραπούν σε σταθμούς ενοικίασης ποδηλάτων και σε χώρους εστίασης. Ορισμένοι από αυτούς μάλιστα παρέχουν την δυνατότητα να μετατραπούν ακόμα και σε καταλύματα για όσους θέλουν να περάσουν μερικές ξένοιαστες ημέρες μακριά από το άγχος και τη βοή της πόλης.
Ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής, στο σχέδιο υπήρχε και η ιδέα να συνδυαστεί το railbiking με πεζοπορία σε μονοπάτια ή ακόμη και επισκέψεις σε μοναστήρια, ώστε να αυξηθεί ο εναλλακτικός τουρισμός και να αναπτυχθούν περιοχές που σήμερα μαστίζονται από την οικονομική κρίση. Χαρακτηριστικές είναι οι διαδρομές σε Ελαιοχώρι και Παρθένι με τις μοναδικά εντυπωσιακές γέφυρες, καθώς και το τμήμα από Ασέα (μετά την Τρίπολη) μέχρι Καλαμάτα (Διαβολίτσι), όπου δίνεται η δυνατότητα στον ποδηλάτη-ταξιδιώτη να εξερευνήσει μέσω του δίκτυου του ΟΣΕ παλιές σήραγγες, γεφύρια και σημεία πεζοπορίας.
Οι σταθμοί των τρένων σχεδιάζονταν να μετατραπούν σε οργανωμένες μονάδες, όπου οι ενδιαφερόμενοι θα αφήνουν στην άκρη το αυτοκίνητο και θα ενοικιάζουν με χαμηλό κόστος ποδήλατο της αρεσκείας τους, το οποίο θα εξυπηρετεί από δύο έως και περισσότερους επιβάτες, για να αφεθούν στη μαγεία των χρωμάτων και την αναζωογόνηση που τους προσφέρει η διαδρομή του τρένου δίπλα στη φύση. Η μονή γραμμή, μήκους 200 χιλιομέτρων, διαθέτει 35 σταθμούς και θα μπορεί να γίνεται ανά διαστήματα διπλής κατεύθυνσης για όσους επιθυμούν να επιστρέψουν με τη συνοδεία ειδικών τεχνικών ή και ξεναγών.
Για να μπορέσει να μείνει ζωντανό το δίκτυο θα πρέπει η γραμμή να μπει και πάλι σε δράση. Ο σιδηροδρομικός ποδηλατοτουρισμός είναι κάτι που παρουσιάζει ενδιαφέρον, υπό την προϋπόθεση ότι θα συνδυαστεί και με τουριστικά δρομολόγια ώστε να αξιοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το αδρανές δίκτυο της Πελοποννήσου, δεδομένου ότι το επιβατικό κομμάτι μπορεί υπό προϋποθέσεις να καταστεί βιώσιμο μόνο μέχρι το Ναύπλιο.