Ο Γιώργος Σεφέρης πραγματεύεται στο εξαίρετο αυτό ποίημα «Ο Βασιλιάς της Ασίνης», που ανήκει στη συλλογή Ημερολόγιο Καταστρώματος Α΄, το εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο φόβος πως, μετά το πέρας της ζωής, δεν απομένει τίποτε από τη δράση ενός ανθρώπου, τίποτε από τις σκέψεις, από τα συναισθήματα και από τη με κόπο διαμορφωμένη προσωπικότητά του, διατρέχει τους στίχους του ποιητή και υποβάλλει μια αίσθηση ματαιότητας. Το κενό κάτω από τη χρυσή προσωπίδα του ξεχασμένου βασιλιά της Ασίνης λειτουργεί ως κυρίαρχο μοτίβο του ποιήματος, καθώς ο ποιητής συνειδητοποιεί πως πέραν του παρόντος δεν υφίσταται καμία άλλη διασφάλιση, καμία άλλη συνέχεια για ό,τι συνιστά τη ζωή και την ύπαρξη ενός ανθρώπου.
Η παραθαλάσσια μυκηναϊκή της ακρόπολη της Ασίνης ανασκάφηκε το 1922-26. Το ποιήμα γράφτηκε μέσα στη διετία 1938-1940 και σχετίζεται με μια αόριστη μνεία της Ασίνης στο Β’, 560 της Ιλιάδας του Ομήρου – Ερμιόνην Ασίνην τε βαθύν κατά κόλπον εχούσας (= την Ερμιόνη και την Ασίνη που βρίσκονται στο βαθύ κόλπο).
Το εξαιρετικό αυτό ποιήμα του Σεφέρη μελοποιήθηκε από τον Κώστα Τσιαντή που έχει γράψει τη μουσική και τον Νίκο Μανδαράκη που έχει κάνει την ενορχήστρωση. Στα φωνητικά είναι ο Δημήτρης Μπένος.
