Διάβασα ένα άρθρο του κ. Θόδωρου Κουλουμπή στην Καθημερινή της περασμένης Κυριακής, με τίτλο: «Ελλάδα: Γέφυρα ή εξώστης;» Με εντυπωσίασε όχι το άρθρο , αυτό καθεαυτό και με το οποίο δεν πρόκειται ν’ ασχοληθούμε εδώ, αλλά η ερώτηση του τίτλου, που επαναλαμβάνεται μέσα στο κείμενο: «Τι είναι καλύτερο για ένα μικρό κράτος; Να παίζει τον ρόλο της γέφυρας ή του εξώστη;» και την άκουσε στα νιάτα του από κάποιον καθηγητή του στο Πανεπιστήμιο, –τώρα καθηγητής και ο ίδιος. Και δεν θα μας απασχολήσει το άρθρο, γιατί πραγματεύεται τα περί συμμαχιών της Ελλάδας, που είναι πράγματα που λέω από χρόνια, από τότε που άρχισε ο Andrew Papandrew να ρίχνει συνθήματα, όπως «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και λοιπές αηδίες που τα έκαναν ευαγγέλιο οι χαχόλοι. Ε, μετά από πάνω από καμιά σαρανταριά χρόνια, βαρέθηκα να λέω τα ίδια και τα ίδια. Να βγούμε απ’ την ΕΕ, φίλοι μου; Κι εγώ μαζί σας, δεν είναι ένωση αυτή, μάλλον προς την διάσπαση φέρνει. Να απεμπολήσουμε τους ΗΠΑτζήδες; Το υπογράφω και με τα δυο τα χέρια! Αλλά, πριν κάνουμε το πρώτο βήμα, πέστε μου ποιο θα είναι το δεύτερο. Πού θα πάμε μετά. Γιατί μόνοι μας δεν στεκόμαστε ούτε 30 λεπτά. Τα καμαρώσατε τα χάλια των Αδεσμεύτων. Δεν έμεινε κανείς, χωρίς να βάλει μυαλό, να υποταχτεί ή χωρίς να σαλαμοποιηθεί.
Η ερώτηση όμως με εντυπωσίασε: Γέφυρα ή εξώστης; Και συνέχισε ο καθηγητής του κ. Θ. Κουλουμπή: «Να θυμάστε ότι οι γέφυρες συνωστίζονται ασφυκτικά σε καιρούς ειρήνης, και ανατινάζονται όταν ξεσπάσουν οι πόλεμοι»! Πολύ σοφό παράδειγμα, που οδηγεί στο επόμενο ερώτημα: Εμείς γιατί διαλέξαμε να είμαστε γέφυρα; Γιατί γέφυρα είμαστε, μια γέφυρα ασφυκτικά συνωστισμένη! Και δεν εννοώ μόνο τους πρόσφυγες, γιατί οι πρόσφυγες, πρόσφυγες είναι και φεύγουν απ’ τις εστίες τους, άρα κάπου αλλού πρέπει να πάνε. (Τώρα το γιατί φεύγουν απ’ τις εστίες τους, όπως και το γιατί δεν μένουν στην Τουρκία, αλλά έρχονται κατά ’δώ είναι μια άλλη ιστορία, που θέλει μακρά συζήτηση). Δεν εννοώ μόνο τους μετανάστες, γιατί και οι μετανάστες, όπως και οι πρόσφυγες, μια καλύτερη ζωή ψάχνουν, που πιστεύουν ότι θα βρουν εδώ ή παραπέρα. Τις υποχωρήσεις όμως, τις ρεβεράντζες, τις υποκλίσεις και την αποδοχή όλων όσων επιτάσσουν οι άλλοι, –κυρίως οι επικυρίαρχοι ΗΠΑτζήδες– γιατί τα καθιερώσαμε, τα ενστερνιστήκαμε και τα κάναμε στοιχεία της πολιτικής μας; Αν θέλετε την γνώμη μου, αυτά είναι που μας κάνουν ασφυκτικά συνωστισμένη γέφυρα, όχι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.
Για να δούμε τώρα τους λόγους που μας έσπρωξαν οι επικυρίαρχοι σ’ αυτήν την στάση. Είναι απλό και το ’χω πει πολλές φορές: Κάτι θέλουν να πάρουν από μας και θέλουν να είναι σίγουροι ότι θα τους το δώσουμε! Και –ευτυχώς ή δυστυχώς, μάλλον δυστυχώς, αφού δεν κάνουμε καμιά κίνηση να τα εκμεταλλευτούμε μόνοι μας,– έχουμε πολλά να μας πάρουν.
Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος του πολέμου. Με την άτακτη Τουρκία δίπλα μας και τον σουλτάνο Ερντογάν, όλα είναι πιθανά. Μήπως η Συρία το ψυχανεμιζότανε ότι θα γινότανε του κουτρούλη ο γάμος εκεί πέρα; Απλά βρέθηκαν σε σύγκρουση συμφερόντων: Οι ΗΠΑτζήδες θέλουν να ρίξουν τον Άσαντ και οι Ρώσοι τον θέλουν να μείνει στη θέση του, γιατί αν πέσει θα χάσουν τις βάσεις που έχουν στη Λατάκεια και που είναι οι μόνες που έχουν στην Μεσόγειο. Μπέρδεμα και πολλές συζητήσεις, που είτε δεν καταλήγουν πουθενά είτε καταλήγουν σε συμφωνίες, που καταστρατηγούνται πριν στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών. Έχουμε και τους άλλους, εκείνους τους πανύβλακες του ISIS, που μόνο να καταστρέφουν και να αποκεφαλίζουν ξέρουν, γιατί δεν άκουσα ποτέ να μας πουν ποιες είναι οι θέσεις τους, αν έχουν κάποιες θέσεις, δηλαδή και δεν είναι βαλτοί και οργανωμένοι από μεγάλη συμμαχική δύναμη. Ποια είναι αυτή η δύναμη; Βρέστε το μόνοι σας, αλλά στο διαδίκτυο κυκλοφόρησαν κάτι φωτογραφίες από αντίσκηνα και αμπέχονα που έχουν τα σήματα του ΗΠΑτζήδικου στρατού και της NASA πάνω τους, άρα καταλαβαίνετε ποιους εννοώ. Θα τους έχουμε για πολύν καιρό ακόμη, γιατί όταν τελειώσει το μακελειό εκεί κάτω, κάτι άλλο θα τους βρουν να κάνουν ή θα αυτονομηθούν, μόλις πάρουν τα μυαλά τους αέρα, όπως έγινε και με άλλους, ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε.
Και το ερώτημα που ανακύπτει αβίαστα είναι τι θα γίνει αν αρχίσει ένας γενικότερος πόλεμος στην περιοχή μας. Μα σας το είπα ήδη: Οι γέφυρες θα ανατιναχτούν! Έτσι γίνεται πάντα. Με άλλα λόγια και σε απλά νεοελληνικά, θα μας πάρει ο διάολος το κεφάλι, αφού επιλέξαμε να είμαστε γέφυρα κι αν μας ανατινάξει το ISIS, δεν θα μείνει ούτε ο Παρθενώνας όρθιος, που δεν τον έφτιαξαν πιστοί του Ισλάμ και που μέχρι τώρα έχει επιβιώσει από την μανία ορδών άξεστων βαρβάρων, π.χ. Χριστιανοί, Τούρκοι, Ενετοί κλπ, διότι οι του ISIS έχουν ταλέντο και μια τεράστια έφεση να καταστρέφουν αρχαία μνημεία.
Ενώ αν η επιλογή μας ήταν καλύτερη κι είχαμε επιλέξει να είμαστε εξώστης, θα τα βλέπαμε όλα από ψηλά, με ασφάλεια κι άσε τους άλλους να σφάζονται…
ο θείος Τάκης Παναγιώτης Περράκης
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά
Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες και γρήγορη, πολύ καλή εξυπηρέτηση.
Και
Της Ταβέρνας «Τα Φανάρια», Σταϊκοπούλου 13, με σπιτική, ελληνική κουζίνα, άμεμπτη καθαριότητα, φαγητά της ώρας στα κάρβουνα και οικογενειακή, φιλική ατμόσφαιρα και γρήγορη κι ευγενική εξυπηρέτηση.
Στο «Popeye bistro», προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους, εκτός όλων των άλλων. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.