Στην παλαβή αποκριά
όλοι παιδιά χαρείτε
και μαγουλάκια κοριτσιών
φιλάτε σαν τα βρείτε!
Μεσ” του πολέμου
τα πλούτη και τα μίση
θε να το ρίξω
στο γλέντι , στο κρασί.
Κρανίδι σ” αποχαιρετώ
και πάλι θα ξανάρθω
απάχης στα σοκάκια σου
εγώ θα τριγυρνώ!
Αυτές οι μέρες το’χουνε
κι αυτές οι εβδομάδες
να τραγουδάνε τα παιδιά
να χαίρονται οι μανάδες.
Χορέψατε , γλεντήσατε
πιείτε κρασί , μεθάτε
κι όποιος τα νειάτα του
γλεντά, το χάρο δεν φοβάται.
Τα πλούτη τα περιφρονώ
και κάθε μεγαλείο
κι άν τύχει κάπου και πονώ
το ρίχνω στο αστείο!
Αυτό και άλλα πολλά τραγούδια που βγήκαν από τα σεντούκια θ’ ακουστούν στην Λύριζα που θα στηθεί στην πάνω πλατεία Κρανιδίου την Κυριακή 6 Μαρτίου.
Τι ήταν η Λύριζα;
H Λύριζα είναι ένα τοπικό έθιμο της αποκριάς όπως αυτή που γιόρταζαν στο παλιό Κρανίδι την εποχή που η μετακίνηση των ανθρώπων δεν ήταν τόσο εύκολη όσο η σημερινή γιατί τα αυτοκίνητα ήταν ανύπαρκτα.
Επρόκειτο για ένα αυτοσχέδιο γλέντι της γειτονιάς που γινόταν σε ένα πλάτωμα. Όλοι οι γείτονες έβγαζαν τραπέζια και καρέκλες στο πλάτωμα,έφερνε ο καθένας τις ετοιμασίες του,άφθονο κρανιδιώτικο κρασί και κυρίως το κέφι του για να γλεντήσουν.
Στα γλέντια αυτά απαραίτητο ήταν το μασκάρεμα,τα πειράγματα,οι πλάκες και ο χορός. Αγαπημένες μεταμφιέσεις ήταν οι απάχηδες και η γκαμήλα. Κυρίαρχα εδέσματα ήταν οι γκόγκες και το φτιαχτό γιαούρτι, λόγω της πληθώρας του γάλακτος την περίοδο της αποκριάς.
Το όνομα λύριζα του εθίμου προέρχεται από τη λύρα, το μουσικό όργανο και την αρβανίτικη κατάληξη-ζα που σημαίνει μικρό γλέντι,με όργανα όταν υπήρχαν ή με γραμμόφωνα.
Γνωστές λύριζες στο Κρανίδι ήταν της Μπαρδούνιας,των Σαραντάσπιτιών,του Αγίου Κωνσταντίνου,της Κάτω Πλατείας,και του Αγίου Βασίλη (ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ).