Δεν μπορεί, όλο και κάποιο Σαββατοκύριακο θα έχετε επισκεφθεί το Ναύπλιο. Για την παλιά πόλη δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτα και που να βρει τόσες λέξεις για να την περιγράψει; Τα λέει όλα μόνη της.
Το Ναύπλιο μοιάζει με τη Σελήνη. Μας γοητεύει η μπροστινή η φωτεινή πλευρά του με τα γραφικά σοκάκια και τα βενετσιάνικα κτίρια, αλλά αγνοούμε την πίσω του, τη μυστηριώδη. Αυτήν θα κληθούμε τώρα να ανακαλύψουμε με τα πόδια ή με το ποδήλατο. Από τον χώρο στάθμευσης στην Αρβανιτιά ξετυλίγεται μπροστά μας μια θαυμάσια διαδρομή με συχνές εναλλαγές βλάστησης και τοπίου για τους λάτρεις του τζόκινγκ και του ποδηλάτου αλλά και για τα ζωάκια σας που χρειάζονται και αυτά να ξεφύγουν από τον καναπέ και το μπαλκόνι του σπιτιού σας.
Ήδη στα πρώτα βήματα ή στις πρώτες πεταλιές η αλέα με τα πεύκα και τις δάφνες σας προδιαθέτει να τρέξετε για να προλάβετε όλες τις εικόνες τις διαδρομής. Όσο και να βιαστείτε, όσες φορές κι αν κάνετε τη διαδρομή ποτέ δεν θα είναι η ίδια, το φως κάθε λεπτό τη σκηνοθετεί διαφορετικά.
Μοιάζει με άγρια διαδρομή, όπως τα φραγκόσυκα των βράχων που μόνο όταν αντιμετωπίζεις με λεπτότητα και επιδεξιότητα θα μπορέσεις πραγματικά να τα γευθείς. Χωμάτινη διαδρομή με μόνο μια δύσκολη ανηφοριά για τους ποδηλάτες και αυτή κατά την επιστροφή. Εδώ δεν θα συναντήσετε ούτε το πλακόστρωτο της προηγούμενης διαδρομής, ούτε τα φανάρια σας φέγγουν τον δρόμο. Μόνο ένα καντηλάκι στο εικονοστάσι του Αγίου Γεωργίου να σας χαρίζει το φως του προσδίδοντας μυστήριο στο τοπίο.
Μερικά μέτρα πιο κάτω μια πέτρινη βρύση θα αποτελέσει σταθμό στο να ταξινομήσει κανείς τις σκέψεις του.
Τώρα είστε μόνοι σας ή μάλλον όχι, είστε εσείς και η φύση.
Σε κάθε στροφή του δρόμου ξεπροβάλλει και ένα άλλο διαφορετικό «περιγιάλι κρυφό», που σας φέρνει στη μνήμη τα λόγια του Σεφέρη, μόνο που εδώ δεν χρειάζεται να αλλάξετε ζωή, βρισκόσαστε ήδη στο σωστό δρόμο.
Τα πεύκα και τα κυπαρίσσια διαδέχεται η χαμηλή βλάστηση από περίεργα στρογγυλά θαμνάκια που διεκδικούν τη δική τους αναγνώριση από τον επισκέπτη. Στη συνέχεια πολλοί απότομοι βράχοι μας προϊδεάζουν ότι στην επόμενη στροφή η εικόνα του τοπίου θα αλλάξει και πάλι.
Πράγματι μπροστά μας προβάλλει ένας άλλος και ένας άλλος και ένας άλλος κολπίσκος και ξαφνικά ο κόλπος της Καραθώνας, της μεγαλύτερης παραλίας του νομού, βραβευμένη με «γαλάζια Σημαία», καταφύγιο των ψαράδων, των κολυμβητών, των εραστών, αλλά και χώρος διασκέδασης, αφού τα αναψυκτήρια και οι ταβέρνες προσφέρονται ιδιαίτερα το καλοκαίρι για «μακριές λευκές νύχτες».
Μερικά ερασιτεχνικά αλιευτικά σκάφη παραμένουν δεμένα στο λιμανάκι ανυπόμονα κάθε στιγμή να γλιστρήσουν πάνω στα κύματα, όπως ακριβώς οι σερφίστες που δεν χορταίνουν να καβαλικεύουν τα κύματα της Καραθώνας.
Κατεβείτε στην παραλία και βαδίστε στην αμμουδιά ως την άλλη άκρη στο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου και από κει μπορείτε, από μια άλλη γωνιά, να ξαναδείτε το βράχο της Ακροναυπλίας και το Παλαμήδι να διαγράφονται στον ορίζοντα. Αν έχετε χρόνο τότε αφήστε το σούρουπο να έρθει και απολαύστε το ηλιοβασίλεμα γεμίζοντας χρώμα την ψυχή και την σκέψη σας.
© Κείμενο – Φωτογραφίες, Άκης Ντάνος