Διασχίζουμε όλο το λιμάνι προς τα δυτικά και συνεχίζουμε αριστερά εκεί που μας οδηγεί το σοκάκι κάτω από τα τείχη της Ακροναυπλίας. Αφού αφήσουμε δεξιά μας τα τελευταία αναψυκτήρια συναντάμε τα σκαλοπάτια που μας οδηγούν στην Παναγίτσα.
Ένας βράχος σκαλισμένος από τη φύση με τη μορφή Ποσειδώνα ατενίζει το απέραντο γαλάζιο. Ίσια μπροστά μας στέκεται ο φάρος, άγρυπνος φρουρός του βράχου τρεμοσβήνει μιμούμενος τα αστέρια. Το αεράκι που φυσά εδώ είναι το πιο φρέσκο κι έρχεται κατευθείαν απ’ το πέλαγος που ανοίγεται μπροστά μας.
Μια διαδρομή για ονειροπόλους, για μέρα και νύχτα, για ερωτευμένους και μοναχικούς. Τα ψηλά βράχια της Ακροναυπλίας από τη μια, και η θάλασσα στα πόδια σου απ΄ την άλλη. Είναι η στιγμή που οι πλούσιοι και φτωχοί μοιράζονται τα ίδια πράγματα, τα ίδια συναισθήματα που η φύση τα προσφέρει απλόχερα σε όσους την εκτιμούνε. Κι όσο το θαλασσινό νερό που γλύφει τα βράχια της ακτής σε καλεί να τ΄ αγκαλιάσεις, άλλο τόσο τα κάθετα βράχια σε καλούν να τα δαμάσεις.
Λένε πως τα βράχια κοκκίνισαν από το αίμα των κρατουμένων της Ακροναυπλίας και απ’ αυτό των Αρβανιτών που ρίχτηκαν στο γκρεμό από τους Τούρκους. Όσα κι αν ξέπλυνε ο χρόνος κι η βροχή, όσα κι αν κάλυψε το βουητό των κυμάτων, τόσα και περισσότερα συναισθήματα σου γεννούν οι πινελιές της φύσης, κάνοντας τη φαντασία σου να καλπάζει σαν κατάλευκο Άτι σχηματισμένο από τους αφρούς του κύματος.
Περνώντας μέσα από την Καμάρα που σχηματίζει ο βράχος κατευθυνόμαστε προς την Αρβανιτιά. Η ακτή αρχίζει να γίνεται πιο ομαλή και ανά τακτά διαστήματα πέτρινα σκαλοπάτια σε οδηγούν εκεί που σκάει το κύμα για να ακούσεις το τραγούδι του Φλοίσβου, που γιατρεύει πληγές και γαληνεύει την ψυχή.
Πλησιάζοντας την πλαζ της Αρβανιτιάς οι φραγκοσυκιές παραχωρούν τον χώρο τους σε πεύκα και κυπαρίσσια που φυτρώνουν μέσα απ’ τα βράχια εκμεταλλευόμενα κάθε σπιθαμή χώματος.
Ο βράχος του Παλαμηδίου με τα 999 σκαλοπάτια, όπως τα έχει μετρήσει η λαϊκή παράδοση και το πλατύσκαλο σπασμένο από τα πέταλα του αλόγου του Κολοκοτρώνη, ξεπροβάλει μπροστά μας εκεί που τεχνικά διακόπηκε η επικοινωνία των δυο κάστρων του Αναπλιού προκειμένου να διανοιχθεί τάφρος και στη συνέχεια ο δρόμος που οδηγεί από το Ναύπλιο στην Αρβανιτιά και στην Ακροναυπλία.
Μπορεί η ανθρώπινη δύναμη να χώρισε βίαια τους δυο λόφους όμως η ψυχή σε καλεί να συνεχίσεις τη διαδρομή προς την Καραθώνα, ξεφεύγοντας από τις ιστορικές μνήμες και το χρόνο.
© Κείμενο – Φωτογραφίες, Άκης Ντάνος