Μία άλλη διάσταση βάζει η «Άλλη Πρόταση» στο θέμα της αγκινάρας των Ιρίων, η οποία έχει να κάνει με την ολοένα και μειούμενη καλλιέργεια σε συνδυασμό με την γαστρονομική της αξιοποίηση.
Όπως αναφέρει ο Μπάμπης Αντωνιάδης:
« Δημοτικό συμβούλιο δήμου Ναυπλιέων, Παρασκευή 22/4/2016: Εκτός ημερήσιας διάταξης έρχεται με τη διαδικασία του επείγοντος το θέμα της χρηματοδότησης του Πολιτιστικού Συλλόγου Ιρίων για τη γιορτή της Αγκινάρας. Η πρόταση για χρηματοδότηση ήταν 2.500 €. Στην παρέμβαση μου ως εκπρόσωπος της ΑΛΛΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ προσπάθησα να θέσω μερικά θέματα που αφορούν το προϊόν της αγκινάρας σε συνδυασμό με τη γιορτή (κάτι που θέτουμε σχεδόν όλα τα χρόνια ως προς τα τοπικά προϊόντα).
Είναι γνωστό σε όλους ότι η αγκινάρα ως καλλιέργεια στην πεδιάδα των Ιρίων μειώνεται χρόνο με το χρόνο. Τα προβλήματα πολλά και σημαντικά, με κυριότερα την τιμή πώλησης και τη διακίνηση του προϊόντος. Εξίσου σημαντικό πρόβλημα ωστόσο είναι και η διαμορφωμένη κουλτούρα φαγητού στην περιοχή. Δεν είναι δυνατόν να κάνουμε τόσα χρόνια γιορτές αγκινάρας με εκατοντάδες συνταγές και στις ταβέρνες της περιοχής των Ιρίων και της Κάντιας αλλά και λίγο πιο μακριά, στο Δρέπανο, στο Βιβάρι, στο Τολό και στο Ναύπλιο να μην υπάρχει κανένα φαγάδικο με αγκινάρα. Για ποιο προϊόν μιλάμε τότε και τι γιορτάζουμε; Είναι σαν να πηγαίνουμε στις Πρέσπες και να μην έχει φασολάδα.
Η τοποθέτηση θεωρήθηκε από τη δημοτική αρχή πεσιμιστική για το προϊόν και φυσικά δεν συζητήθηκε περαιτέρω. Δεν ξέρω αν είναι πεσιμισμός η διαπίστωση της πραγματικότητας αλλά σε λίγο καιρό θα κάνουμε γιορτή αγκινάρας για να θυμόμαστε ότι κάποτε υπήρχε ένα μοναδικό προϊόν στην περιοχή που δεν υπάρχει πια. Εκτός εάν κάνουμε τη γιορτή για να τη μεταλαμπαδεύσουμε (λέξη της μόδας εκείνη την περίοδο) και σε άλλες περιοχές, όπως ανέφερε το 2000 στην έναρξη της εκδήλωσης ένα στέλεχος της αυτοδιοίκησης (είναι ακόμα στα πράγματα)…
Άντε ρε παιδιά, Καλό Πάσχα και ας βάλουμε στο πασχαλινό τραπέζι καμιά σαλάτα με αγκινάρα και πελτέ ντομάτας.
Γιατί πρέπει να ξέρετε ότι:
Αγκινάρα από το Ίρι
να τραβάει το ποτήρι »