Σκοτώνουν τα ψαράδικα καϊκια πριν γεράσουν

Με τη γνωστή εντολή της αρμόδιας Διεύθυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξαφανίζονται τα αριστουργήματα της λαικής ναυπηγικής τέχνης των Ελλήνων καραβομαραγκών, που κρατάει χιλιάδες χρόνια. Εκατοντάδες καϊκια, τρεχαντήρια, καραβόσκαρα και οι μοναδικές υδραίικες ψαρόβαρκες.

Σταματήσαν οι ήχοι των καλαφατικών εργαλείων στα ναυπηγεία του Περάματος, του Βόλου, του Τρίκερι, των Σπετσών, της Σύρας, της Σάμου.  Εξαφανίστηκε η μυρωδιά του δουλεμένου πεύκου, διαλύθηκαν οι σάλες όπου οι παραδοσιακοί καραβομαραγκοί σχεδίαζαν τα απέθαντα σκαριά.

Ένα μεγάλο κομμάτι του λαϊκού μας πολιτισμού δολοφονείται από τις μπουλντόζες, οδηγώντας τους επαγγελματίες ψαράδες στη σύνταξη ή στην αλλαγή του επαγγέλματος. Το δέλεαρ, κάτω μάλιστα από τις σημερινές συνθήκες, είναι ισχυρό. Σε πληρώνω να πας σπίτι σου ή να γίνεις σερβιτόρος, αρκεί να συμφωνήσεις να σου σπάσουμε το καίκι και θα σε πληρώσουμε καλά γι΄αυτό.

Ο λόγος αστείος, ανεφάρμοστος και ανεπιτυχής στην κυριολεξία. Θα λιγοστέψει, λέει, η αλιεία για να μη χαθεί η πανίδα στη Μεσόγειο από την υπεραλίευση. Τί ειρωνεία, αντί να συλλάβουν τους παράνομους κοτερατζήδες, που ρίχνουν στη θάλσσα χιλιάδες οργιές δίχτυα, ρημάζοντας τους αστακούς και τα ψάρια, αντί η πολιτική εξουσία να δώσει όλα τα μέσα στο Λιμενικό Σώμα, ώστε να μπορεί να πατάξει το παράνομο ψάρεμα, αντί να συλλάβει τους Ιταλούς που με τεράστια πλοία –εργοστάσια ψαρεύουν εντός των δικών μας χωρικών υδάτων, τους Τούρκους που λυμαίνονται τις ελληνικές θάλασσες.
 

Τα στελέχη του Λιμενικού Σώματος δίνουν καθημερινά μάχες, σώμα με σώμα, με τους εμπόρους ανθρώπινων ψυχών και σωμάτων, τους Τούρκους δουλέμπορους. Έχουν ήδη σώσει 200.000 ενήλικες συνανθρώπους μας και 20.000 παιδιά Απίστευτο επίτευγμα των γυναικών και των ανδρών του Λιμενικού Σώματος.

Την ευθύνη για το θέμα αυτό, την έχουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, την έχει κυρίως η Ευρωπαϊκή Ένωση, που πιστεύει ότι με το να κόψει το ψαράδικο καϊκι θα μειωθεί η υπεραλίευση.

Τραγικό λάθος! Οι περισσότεροι από τους ψαράδες αγοράζουν με το ένα τέταρτο των χρημάτων που παίρνουν από το κόψιμο του καΐκιού τους ένα μικρότερο πλαστικό σκάφος, το βαφτίζουν σκάφος αναψυχής και συνεχίζουν το ψάρεμα. Άρα, άνθρακας ο θησαυρός… των Βρυξελλών. Το καΐκι θα μεταβληθεί σε καυσόξυλα για τις υπαίθριες φωτιές στα ναυπηγεία. Ο καπνός θα σχεδιάσει για λίγο το χνάρι του και ύστερα θα το σκορπίσει στον άνεμο. ‘Ετσι χάνεται για πάντα ένα ακόμα στοιχείο του λαϊκού μας πολιτισμού.
 
Του Μανόλη Τσακίρη, Συγγραφέα (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών. Ηθικής Τάξεως, 1977)