Την προηγούμενη εβδομάδα ο Βασίλης έκανε ένα αντανακλαστικό λάθος. Ενώ δούλευε στο φωτοτυπικό μηχάνημα, τα πράσινα εν λειτουργία λαμπάκια του μηχανήματος του έδωσαν ένα υποσυνείδητο επιτρεπτικό μήνυμα να απαντήσει στην άγνωστη κλήση. Με το κινητό τηλέφωνο δεν είχε αποκτήσει καλές σχέσεις. Ιδιαίτερα με αυτά της αφής κάθε χάδι και ένα λάθος στην αρχή, του πήρε μήνες να το συνηθίσει. Πίστευε ότι με την σύγχρονη τεχνολογία μεγαλύτερη ήταν η διάχυση ανόητων πληροφοριών παρά η πραγματική επικοινωνία.
Ο υπάλληλος της τράπεζας με τηλεφωνικό οικολογικό ενδιαφέρον του πρότεινε να λαμβάνει με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο τους λογαριασμούς των πιστωτικών καρτών. Κέρδος για την φύση, όφελος για τον ίδιο με τιμητική έκπτωση στον λογαριασμό του. Το φωτοτυπικό μηχάνημα άναψε κόκκινο και σταμάτησε την σκέψη του.
-Μια στιγμή, είπε στον τραπεζικό υπάλληλο.
Άνοιξε το πλαστικό συρταρωτό στόμα του αδηφάγου μηχανήματος και το τάισε λευκό χαρτί. Ξανά στα πράσινα όλη η οθόνη χειρισμού. Το μηχάνημα άρχισε να καταβροχθίζει χαρτί.
-Γιατί να πηγαίνει χαμένο τόσο χαρτί ; ( Σκέφθηκε ο Βασίλης.) Ναι κύριε κανονίστε να έρχονται στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο όλοι οι λογαριασμοί.
Κυριακή απόγευμα πήρε τα ηλεκτρονικά μηνύματα για τους Αυγουστιάτικους λογαριασμούς. Σωσίβιες οι πιστωτικές κάρτες την περίοδο των άγριων τραπεζικών ελέγχων. Αλλά για την επιβιωτική επίπλευση που πρόσφεραν απαιτούσαν όλο τον αέρα που πρόσφεραν, μέσω των φουσκωμένων λογαριασμών. Πως όμως να οργανώσεις τους λογαριασμούς σου πάνω σε μια οθόνη ; Μέχρι τώρα στον μαγνητικό ημερολογιακό πίνακα του γραφείου οργάνωνε όλες τις υποχρεώσεις του με ημερομηνία λήξης. Έτσι έμαθε από τον πατέρα του. Λογαριασμός που δεν φαίνεται ξεχνιέται. Ο κυρ Νίκος κρατούσε του λογαριασμούς σε μεγάλα παραλληλόγραμμα χαρτόνια από τις κούτες των τσιγάρων. Άλλες εποχές άλλη τεχνολογία ίδιο όμως το σκεπτικό. Κατάλαβε ότι δεν είχε άλλη επιλογή. Άρχισε να τυπώνει τους λογαριασμούς για να μπορεί να τους οργανώσει όπως ήξερε. Την οικολογική ευαισθησία της τράπεζας τώρα την πλήρωνε ο ίδιος, με δικά του χαρτιά και μελάνια ! Το δάσος χαμένο σε κάθε περίπτωση. Ο υπολογιστής άρχισε να τυπώνει ποσά και ημερομηνίες λήξης. Ανάμεσα στα μουρμουρητά υπολογιστή και χαρτιών άκουσε την φωνή του πατέρα του, από την αυλή στο ισόγειο.
-Βασίλη, Βασίλη !
Δεν απάντησε, ήξερε τι θα ακολουθούσε. Για τα ογδόντα δύο χρόνων πόδια του παππού ήταν δύσκολο το ανέβασμα των σκαλιών για τον επάνω όροφο. Το κινητό τηλέφωνο που έμαθε να χειρίζεται με επιτυχία τώρα τελευταία κυριολεκτικά μείωνε τις αποστάσεις. Το κινητό του Βασίλη ξύπνησε με το κλαρίνο στο ηπειρώτικο «μωρή κοντούλα λεμονιά» , παραδοσιακός ήχος με τον οποίο ήταν κωδικοποιημένος ο πατέρας του.
-Βασίλη σε θέλω.
-Λέγε πατέρα τι με θες; ( Ο εκτυπωτής συνέχιζε την θορυβώδη εκτύπωση.)
-Για κείνο που λέγαμε προχτές.
-Τι λέγαμε προχτές;
Μέσα στην καταιγίδα των εβδομαδιαίων πληροφοριών ο Βασίλης δεν θυμόταν να είχε πει κάτι σοβαρό κάτι άμεσο με τον πατέρα του, θα το θυμόταν.
-Να μου φτιάξεις εκείνα τα χαρτιά .
Το μυαλό του Βασίλη γύρισε από δω, γύρισε από εκεί δεν βρήκε πουθενά τέτοια μνήμη. Δεν είχε τρεχάματα ούτε με λογαριασμούς ούτε με γιατρούς τούτην την περίοδο ο κυρ Νίκος. Ο εκτυπωτής με ελαφρά δυσκολία τύπωσε ένα φουσκωμένο λογαριασμό. Ο Βασίλης τρόμαξε λίγο όταν το είδε τυπωμένο. Το ίδιο ποσό πάνω στο γυαλί είχε μια απόσταση, το μίκραινε αλλά μόνο οπτικά!
-Καλά δεν μπορείς να μου πεις για τι θέμα λέγαμε;
-Τα τηλέφωνα να μου φτιάξεις.
-Εντάξει, μόλις τελειώσω θα κατέβω.
Για μια στιγμή ο Βασίλης σάστισε. Νόμισε ότι κάτι δεν πάει καλά με τον λόγο του πατέρα, παραφασικά στοιχεία, άλλο χαρτιά άλλο τηλέφωνα, μπορεί να ήταν και στιγμιαίο λάθος. Αλλά πράγματι του είχε ζητήσει να φτιάξει τα τηλέφωνα καθώς έφευγε προχθές το πρωί φουριόζος για την δουλειά του. Κάποια αλλαγή θα ήθελε μεταξύ του σταθερού και του ασύρματου τηλεφώνου σκέφθηκε. Του είχε πει να τα δουν την Κυριακή το απόγευμα. Τελικά για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε η παροιμία μην τάξεις σε άγιο, γέρο και παιδί! Στην πρώτη και στην τελευταία ηλικία αλλάζουν τα στοιχεία αξιολόγησης της πραγματικότητας. Αυτό που είναι ασήμαντο για τις ενδιάμεσες ηλικίες μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις ακρινές. Αφού οργάνωσε τις οικονομικές υποχρεώσεις του σε ημερολογιακή σειρά πάνω στο μαγνητικό πίνακα, κατέβηκε στον κάτω όροφο για να δει τι θα κάνει με τα τηλέφωνα του πατέρα του. Ο κυρ Νίκος παρακολουθούσε μια παλιά ελληνική ταινία με τον Θανάση Βέγγο να τρέχει στην καθημερινότητα της επιβίωσης. Ο Βασίλης άκουσε το σταθερό τηλέφωνο, δούλευε σωστά το ίδιο και το ασύρματο. Τα έβγαλε από την πρίζα για να το βάλει όπου θα ήθελε ο πατέρα του.
-Μπαμπά τα τηλέφωνα εντάξει είναι, πες που θέλεις να τα τοποθετήσω.
-Να τα βάλεις στην θέση τους!!!
-Καλά με φώναξες για να βάλω τα τηλέφωνα στην θέση που ήταν;
-Εγώ σου είπα να με βοηθήσεις με τα τηλέφωνα μου!!!
-Και εγώ τι κάνω; Αυτά ποιανού είναι;
Τον ρώτησε ενώ έβαζε τα τηλέφωνα στην αρχική θέση. Ο κυρ Νίκος από την μεγάλη βαθιά τσέπη του παντελονιού έβγαλε ένα μικρό μαύρο πορτοφολάκι. Τα περιεχόμενα πίεζαν στα όρια της αποραφής τα πέτσινα πλαϊνά του. Ο δικέφαλος αητός της Αεκάρας, κολλημένος στην εξωτερική επιφάνεια, έτσι που ήταν πιεσμένες οι εσωτερικές θήκες έτοιμος ήταν να πετάξει.
-Καλά πατέρα με τόσο γεμάτο πορτοφόλι βγαίνεις και κυκλοφορείς τα πρωινά που περπατάς μέσα στις ερημιές της πόλης;
-Νομίζω ότι βιάζεσαι να βγάζεις συμπεράσματα.
Ταχυδακτυλουργός που δίνει παράσταση σε ιδιαίτερα απαιτητικό κοινό ο κυρ Νίκος άρχισε να βγάζει χαρτάκια από τις πλαϊνές θήκες του πορτοφολιού. Χαρτάκια όλων των μεγεθών και όλων των χρωμάτων , τρίγωνα, παραλληλόγραμμα, μεγάλα διπλωμένα τετράγωνα χαρτιά. Μια χάρτινη αιωρούμενη πυραμίδα σχηματίστηκε πάνω στο συρόμενο τραπέζι. Ο παππούς με μια αιφνίδια κίνηση του δεξιού χεριού κλείνει τον ανεμιστήρα ενώ με το αριστερό χέρι προστάτευε την χάρτινη πυραμίδα.
-Μην χαθεί κανένα και ψάχνουμε.
Το καημένο το πορτοφολάκι πήρε ξανά το κανονικό του σχήμα ο δικέφαλος αητός της Αεκάρας ίσιωσε τα φτερά του και προστάτευε τα τρία χαρτονομίσματα που είχαν παραμείνει στην θήκη του. Ο Βασίλης πρόσεξε ότι ο όγκος του πορτοφολιού τον είχε παραπλανήσει, μόνο τριανταπέντε ευρώ υπήρχαν μέσα στο παραφουσκωμένο μαύρο πορτοφολάκι.
-Τι είναι όλο αυτό το χαρτομάνι;
-Τα τηλέφωνα μου!!!
-Μάλιστα ! Αυτά είναι τα τηλέφωνα…. και τι επισκευή να κάνω;
-Να μου τα φτιάξεις. Θέλω να τα αντιγράψουμε σε μικρά χαρτάκια με μεγάλα γράμματα και μετά να μου τα πλαστικοποιήσεις σε τέτοιο μέγεθος που να χωράνε μέσα στο μικρό πορτοφόλι.
Ο Βασίλης βρήκε ένα χαρτί άλφα τέσσερα κάτω από την ραπτομηχανή της μάνας του, πήρε ένα στυλό από το σημειωματάριο του ψυγείου και κάθισε να φτιάξει … τα τηλέφωνα του πατέρα του. Έπιασε το πρώτο χαρτί πάνω στην κορυφή της πυραμίδας και ήταν έτοιμος να κάνει την πρώτη αντιγραφή.
-Όχι μην κάνεις τίποτα ακόμα, θέλω να τα χωρίσω.
Ο κυρ Νίκος άπλωσε προστατευτικά τις παλάμες πάνω από την χάρτινη πυραμίδα, οι πρώτες σταγόνες ιδρώτα εμφανίστηκαν στο πρόσωπο, από την αγωνία για να προστατέψει τα τηλέφωνα του ή από την ακινησία της έλικας του ανεμιστήρα; Άγνωστο.
-Πώς να τα χωρίσουμε ;
-Στους ξενιτειάς και στους εδώ !!!
-Να περάσω όλα τα ονόματα στην μνήμη του κινητού ;
-Όχι τους ανθρώπους τους θέλω χωριστά!!!
Με αργές προσεκτικές κινήσεις έγινε ο διαχωρισμός των ξενιτεμένων και των εδώ, ο πατέρας υπαγόρευε και γιος αντέγραφε. Ο Βασίλης πρόσεξε ότι ο πατέρας του ξεχώριζε πολλές φορές τα πρόσωπα από το σχήμα, τις ιδιαιτερότητες και την ποιότητα του χαρτιού, ένα ιδιαίτερο χάραγμα στην μνήμη τούτες οι χειρόγραφες σημειώσεις. Αντέγραφε και σκεφτόταν.
-Οι πιο παλιοί είχαν λίγο παράξενα συστήματα οργάνωσης αλλά σαφέστατα οριοθετημένα, οι άνθρωποι μαζί με τα λεφτά αλλά σε χωριστές θήκες. Τα χαρτιά μνήμες πολλά περισσότερα από τα χρήματα, τα Πρόσωπα κυριαρχούσαν των χρημάτων. Η μνήμη των ανθρώπων δεν γινόταν να μπει στην μνήμη του ηλεκτρονικού μέσου, έπρεπε να είναι χειροπιαστή, όπως δυο χέρια που αλλάζουν χειραψία. Με την τεχνολογία χάσαμε το βάθος ,τα θεμέλια της μνήμης. Μια γρήγορη ηλεκτρονική ανάσυρση της πληροφορίας και μετά χάσιμο στην απρόσωπη λήθη…..
Χτύπησε το κινητό του τηλέφωνο, άγνωστο νούμερο, κάλεσμα για κάποια προσφορά ή για κάποια τηλεφωνική δημοσκόπηση αυτή την φορά δεν έκανε το λάθος να απαντήσει. Συνέχισε να αντιγράφει προσεκτικά.
*Η ιστορία στηρίχθηκε στην επιθυμία του πατέρα μου να του φτιάξω … τα τηλέφωνα, την Κυριακή το απόγευμα, μια χάρτινη πυραμίδα προσώπων κρυμμένη μέσα στο μικρό του πορτοφόλι εμφανίστηκε στο συρόμενο τραπέζι… τα υπόλοιπα τα έβαλε η φαντασία……