Ο Κορνήλιος Καστοριάδης είπε κάποτε ότι το ζητούμενο πρέπει «πάντοτε να είναι η ικανότητα να καταλαβαίνει κάποιος μέσα στο χάος των γεγονότων και των πληροφοριών, περί τίνος πρόκειται»!… Αυτό νομίζω πρέπει να κάνουμε σήμερα αν θέλουμε να πιθανολογήσουμε που το πάει ο Τσίπρας και η ηγετική του ομάδα. Το σίγουρο είναι ότι έχουν γαντζωθεί στην εξουσία και δεν φεύγουν με τίποτα. Για να συντηρηθεί αυτό πρέπει να κερδίζουν συνεχώς χρόνο, για να βρίσκουν τις επόμενες κινήσεις τους, γιατί είναι φανερό ότι εμφανής πολιτική στρατηγική δεν υπάρχει σε αυτό το συνονθύλευμα διαφορετικών ανθρώπων… Αυτό που έχει διαφανεί από τον πολιτικό λόγο που εκπέμπουν καθημερινά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας βαθύς, δομικός, κυτταρικός εντιευρωπαϊσμός, το μόνο δηλαδή που ξέρουν να κάνουν. Γαλουχημένοι επί δεκαετίες σε έναν στείρο καταγγελτικό λόγο δεν έχουν τις διανοητικές και πολιτικές προϋποθέσεις να σκιαγραφήσουν μια πειστική επιχειρηματολογία. Αδυνατούν να τεκμηριώσουν ιδεολογικά την πολιτική τους μετάλλαξη. Βρίζουν την Ευρώπη ενώ εκλιπαρούν να τους δώσει την δόση τους!… Σαν τα πρεζάκια…
Διαπιστώνεις ένα ιδεολογικό αδιέξοδο ενός πολιτικού σχηματισμού που σκέπτεται αλλά και δρα με όρους της αριστεράς του περασμένου αιώνα, που έχουν οριστικά και αμετάκλητα ξεπεραστεί, αφού προκάλεσαν λουτρά αίματος στο όνομα μιας ακαθόριστης «Σοσιαλιστικής αναδιοργάνωσης της κοινωνίας» που θα υλοποιηθεί «σαρώνοντας την παλαιά κρατική μηχανή και αντικαθιστώντας την με μία νέα» όπως γράφουν οι αρθρογράφοι της «Αυγής» αντιγράφοντας πάντα τα αναχρονιστικά τσιτάτα του Λένιν!..
Μέσα σε αυτόν τον αχταρμά προβάλλει πάντως η επιθυμία τους να επινοήσουν ένα νέο πολιτικό σύστημα. Αυτό δεν τους πειράζει να μην είναι κατ’ ανάγκη αριστερό, δεν βιάζονται για την αριστερή διακυβέρνηση, αυτοί που βιαζόσανται ήσαν οι Λαφαζανιστές που ήθελαν την… εξ εφόδου κατάληψη της εξουσίας και κατέληξαν εκτός… Ο Τσίπρας είναι υπέρ της σταδιακής κατάληψης της εξουσίας, το δείχνει άλλωστε στο πως στελεχώνει ηγετικές δομές, αλώνοντας αργά και μεθοδικά το κράτος… Το σύστημα λοιπόν που ψάχνουν δεν είναι κομμουνιστικό, άλλωστε θα συντηρείται από τα τερατώδη κεφάλαια των καπιταλιστικών χωρών και οργανισμών, χωρίς τα οποία θα είχαν χρεοκοπήσει.
Οπωσδήποτε το νέο σύστημα δεν θα είναι και καπιταλιστικό, αφού πολεμούν λυσσαλέα τις ιδιωτικές επενδύσεις στις οποίες στηρίζεται ο καπιταλισμός, ενώ έχουν κατακτήσει επίσημο εχθρό τους την μεσαία τάξη, την ραχοκοκαλιά του καπιταλιστικού συστήματος, την οποία υπερφορολογούν, στοχοποιούν και ενοχοποιούν. Ο καπιταλισμός οφείλει να δημιουργεί πλούτο που αυτοί εχθρεύονται. Γι αυτό έχουν στο στόχαστρό τους όσους ζουν μια αξιοπρεπή ζωή, γιατί στο θολωμένο κομμουνιστικό μυαλό τους, όσο υπάρχουν στην κοινωνία αδύναμοι δεν πρέπει να υπάρχουν και δυνατοί!…
Μήπως το πάνε σε ένα σύστημα Μπολιβαριανής παραλλαγής που θα στηρίζεται από τα φτωχά στρώματα; Οι αγαπημένες τους όμως νοτοαμερικανικές κυβερνήσεις είχαν χρήματα να μοιράσουν, γιατί έχουν πλούτο, παραγωγικές πηγές, εδώ δεν μπορούν ούτε τα μικρά εισοδήματα να προστατεύσουν, αντίθετα τα εξαφανίζουν με τους έμμεσους φόρους και τον ΕΝΦΙΑ…
Να οραματίζονται ένα μη κομμουνιστικό σύστημα που θα λειτουργεί με τους όρους του καπιταλισμού και της αστικής Δημοκρατίας και θα προσπαθεί για μια δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου; Αυτό και αν αποκλείεται. Πρώτον δεν αφήνουν να παραχθεί πλούτος για να διανεμηθεί και δεύτερον αυτοί νοιάζονται μόνο για τους «στρατούς» των υπαλλήλων και των συνταξιούχων, το έδειξαν και με τη ρύθμιση των δανείων ΜΟΝΟ των δημοσίων υπαλλήλων. Απεχθάνονται άλλωστε κάθε εθνικιστικό, θρησκόληπτο, μιλιταριστικό και αντιελεύθερο…
Προς ποιο σύστημα καταλήγουμε λοιπόν ότι προσανατολίζεται να εγκαταστήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για να διατηρηθεί στην εξουσία, και μετά να προχωρήσει, όταν διαμορφωθούν οι συνθήκες στην «νέα κομμουνιστική διακυβέρνηση»:
Θα είναι ένα ελληνικό σύστημα που θα στηρίζεται σε ένα υπερτροφικό κράτος, το οποίο θα συντηρεί ένας διαρκώς εξαρθρώμενος ιδιωτικός τομέας και βεβαίως τα δανεικά από τους «εχθρούς» Ευρωπαίους. Ένα κράτος που θα συντηρεί τα πασοκογεννή λαμόγια της περιόδου 1981-2004 και τη Λαϊκή Δεξιά του Κωστάκη Καραμανλή της περιόδου 2004-2009 που έφθασαν το χρέος στο απροχώρητο και βεβαίως τους εθνικολαϊκιστές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που κάνουν τα ίδια με αυτά που έκανε το ΠΑΣΟΚ και ο Καραμανλής, αλλά χωρίς λεφτά…
Αυτά τα «κουκιά» έχουν μετρήσει ότι τους φθάνουν. Στην ουσία δηλαδή, η Πασοκαρία, οι ψεκασμένοι ΑΝΕΛ και η λαϊκή δεξιά θα κρατήσουν το 4% του ΣΥΡΙΖΑ στο όριο του να σχηματίσει κυβέρνηση, με ή χωρίς απλή αναλογική δεν έχει σημασία με αντάλλαγμα την εναλλαγή του αναλώσιμου Παυλόπουλου με τον Κωστάκη και βέβαια την μόνιμη υπουργοποίηση Καμμένου και κάποιων ακόμα ψεκασμένων… Με λίγα λόγια: Η κυβέρνηση Τσίπρα, εφαρμόζει επί μέρους πολιτικές εμπεδώνοντας την εκλογική της πελατεία, μέσω ενός δεξιού προγράμματος, το οποίο κατήγγειλε σαν αντιπολίτευση, ενώ την ίδια στιγμή προωθεί και ένα σχέδιο σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας… Η πλήρης αντίφαση δηλαδή, ώστε να «ψαρεύει ψήφους» από παντού: από άκρα δεξιά έως άκρα αριστερά!
Όσο για τον «εξυπνότερο λαό του κόσμου», δεν υπάρχει κίνδυνος. Το έδειξαν τα αντανακλαστικά του, στα capital controls, αλλά κυρίως στο φρικιαστικό Plan B του Βαρουφάκη: Θα προσαρμοστεί σίγουρα στα νέα δεδομένα. Το γιατί βέβαια χρειάζεται ειδική ανάλυση, από μεγάλου φάσματος επιστήμονες και όχι μέσα στον καύσωνα του καλοκαιριού…
* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
zourop@otenet.gr