Tα σκουλήκια…

Στους χωμάτινους υπόγειους  διαδρόμους οι κραδασμοί ασταθούς βαδίσματος έφτασαν απτικός οιωνός στην πλάτη των σκουληκιών. Με ελικοειδείς γλοιώδεις  κινήσεις και μια επιβιωτική ταχύτητα στα όρια των βιολογικών τους προδιαγραφών πήραν τις θέσεις τους.  Μπορεί σαν ομάδες σκουληκιών να είχαν πολλές και διαφορετικές απόψεις σε θέματα οργάνωσης, δόμησης, μοιρασιάς του πτώματος αλλά όταν ήταν η ώρα της επιδρομής  έπαιρναν την θέση τους, οι μεν δεξιά οι δε αριστερά. Όταν ανοιγόταν η μεγάλη μαρμάρινη ταφόπλακα το φως του ήλιου τα τύφλωνε , δεν άντεχαν εκείνο το λαμπερό έντονο κίτρινο χρώμα, ιδιαίτερα εκείνο το μεσογειακό φως. Ένα κάλεσμα ήταν το Ελληνικό φως να βγουν ελεύθερα στο γρασίδι, να οργανώσουν κοινότητες πέρα από τα όρια της βιολογικής ανάγκης, της σερνόμενης επιβίωσης. Ένα κάλεσμα να βιώσουν την αλήθεια τους μέσα από την συμμετοχή και την σχέση ελευθερίας, να πάψουν να είναι θνητά σκουλήκια , να είναι, να γίνουν μορφές ελευθερίας που δεν εξαντλούνται στον ορισμό τους. Αυτό το κάλεσμα όμως προκαλούσε έντονο πονοκέφαλο. Τώρα  που ήταν το κεφάλι και που η ουρά αυτών των σκουληκιών κανείς δεν ήξερε. Αυτά με μια αντανακλαστική κίνηση τυλίγονταν , κουλουριάζονταν, έκαναν το κορμί τους ένα ατομικό μηδενικό του τίποτα. Έτσι  μικρά μηδενικά στριμωγμένα μέσα σε υγρές λάσπες περίμεναν του νεκρικό κουτί να κατέβει με το σώμα της επιβίωσης τους.  Το τέλος της ζωής των άλλων ήταν η συνέχεια της δική τους ζωής.  Μέχρι να μπει η μεγάλη ταφόπλακα και να έλθει το λυτρωτικό σκοτάδι παρέμεναν φοβισμένα μηδενικά μέσα στις λάσπες.

Όταν το μαύρο κυριαρχούσε αποκτούσαν ξανά την σερνάμενη δύναμη τους. Χωρισμένοι στα αριστερά και δεξιά του κουτιού άρχιζαν τον συστηματικό διαβρωτικό τους πόλεμο με την βοήθεια της φύσης. Στον διαχωρισμό αυτό είχαν δώσει έναν ιδεολογικό προσανατολισμό, αλλά ουσιαστικά ήταν ένα τέχνασμα αυτών που έλεγχαν τις σκουληκομάδες για να δουλεύουν, γρήγορα, μεθοδικά και αποτελεσματικά και από τις δυο πλευρές του πτώματος. Γιατί αλλιώς ένα μεγάλο μέρος θα έλειωνε χωρίς να προλάβουν να γεμίσουν τις αποθήκες τους.

Σχεδόν ταυτόχρονα έμπαιναν και οι δυο αντίπαλες ομάδες μέσα στο φέρετρο. Η σάρκα ήταν αρκετή για να θρέψει και τις δυο παρατάξεις. Σήμερα ένοιωσαν την κίνηση πάνω από έναν ξεχασμένο τάφο. Με γρήγορες σερνάμενες κινήσεις πήραν θέση, ατέλειωτα κουλουριασμένα μηδενικά δεξιά και αριστερά μέσα στις λάσπες. Αντιμετώπισαν με επιτυχία το ενοχλητικό φως του ήλιου αλλά ξαφνιάστηκαν, ούτε φωνές, ούτε κλάματα, ούτε καν ψαλμωδία. Τι συνέβαινε;

Κανένα σκουλήκι όμως δεν τόλμησε να κοιτάξει, το φως είπαμε προκαλούσε παράξενα  επώδυνα συμπτώματα κοινωνίας στον εγκέφαλο τους.

Ένοιωσαν μια κόκκινη βροχή σταγόνα- σταγόνα να φθάνει στους λάκκους που ήταν κρυμμένα. Δεν είδαν βέβαια το χρώμα, αλλά κατάλαβαν την γεύση, ένα ανθρώπινο σώμα  αιμορραγούσε.  Το ανθρώπινο αίμα ήταν το καλύτερο ρόφημα για αυτά τα σκουλήκια, σπάνια όμως είχαν την τύχη να το γευτούν έτσι φρέσκο ζωντανό.

-Είναι αίμα, είναι κόκκινο, είναι δικό μας φώναξαν τα αριστερά σκουλήκια

-Μαυρίζει γρήγορα έξω από το σώμα είναι δικό μας φώναξαν τα δεξιά σκουλήκια.

-Είναι αρκετό φτάνει για όλους, φώναξαν οι αρχηγοί και τον δύο.

Πράγματι το αίμα ήταν αρκετό, καθώς κάποιος άνθρωπος προσπαθούσε να σύρει την μεγάλη μαρμάρινη πλάκα αιμορραγούσε έντονα. Η κατάποση όμως αυτού του  ζωντανού ανθρώπινου αίματος είχε μερικές ιδιαίτερες σωματικές παρενέργειες στα νεαρά σκουλήκια. Το σώμα τους τεντώθηκε, η μια άκρη τους κοίταξε προς τον ήλιο και η άλλη άρχισε να τα σπρώχνει να βγουν έξω από τον υγρό τάφο. Οι δυνάμεις καταστολής και των δύο πλευρών με δυνατά ρόπαλα από ξερούς σβόλους χώματος τους επανέφεραν σ την μηδενική τους θέση. Εξάλλου τους τρόμαξε και το έντονο φως η μαρμάρινη πλάκα είχε κουνηθεί διαγώνια η μισή, ένα σώμα βρέθηκε μέσα στο λάκκο και με το βάρος του παρέσυρε και την μεγάλη πλάκα , κλείνοντας την.

Παράξενο πρώτη φορά έπεφτε σε λάκκο τους σώμα χωρίς το ξύλινο κουτί του, ούτε φωνές, ούτε κλάματα ούτε ψαλμωδίες. Ένα σχεδόν «ζωντανό» πτώμα, μόνο του παραιτήθηκε από την ζωή και τους προσφέρθηκε πολύ εύκολα.  Νεαρά σκουλήκια έπεσαν με ορμή από την δεξιά και την αριστερή πλευρά του. Το αίμα ακόμα ζεστό κυλούσε στο σώμα του «πτώματος» και τους πρόσφερε μεγάλη ηδονή.  Τα πιο παλιά σκουλήκια έμπειρα στην φθορά και στην διαφθορά άφησαν του νέους να κάνουν την πρώτη επιχείρηση για να δουν και τα πιθανά αποτελέσματα.

Δεν είχαν καθόλου άδικο. Αυτό το πτώμα με τις ζωντανές ακόμα δυνατότητες προκαλούσε θανατηφόρες παρενέργειες.

Σκουλήκια που πέρασαν από τα μάτια του σχεδόν νεκρού είχαν παράξενες οπτικές ψευδαισθήσεις. Το τραγικότερο είναι ότι έβλεπαν  χωρίς να έχουν αναπτύξει και εξασκήσει την όραση τους αφού ήταν τρόφιμοι του σκοταδιού.  Όσα  πέρασαν από τους βολβούς των ματιών είδαν τις ίδιες καταιγιστικές εικόνες. Ένα ναυαγός Οδυσσέας αναζητά παρά τις κακουχίες την Ιθάκη του, ο Διγενής Ακρίτας πιάνει με τα τεράστια χέρια του και να αφήνει το αποτύπωμα του στον Πενταδάκτυλο της Κύπρου, σε αυτόνομο χωριό της τουρκοκρατίας μετά την θεία λειτουργία η αυτόνομη κοινότητα  αποφασίζει,  γυναίκες κουβαλάνε  πυρομαχικά στα ορεινά της Πίνδου, Έλληνες αντάρτες ανατινάζουν τις υπό γερμανική κατοχή γέφυρες, ένα τανκ ρίχνει την πόρτα του πολυτεχνείου και αμέσως μετά παραλογισμένοι πολίτες με μαύρα γυαλιά  χαμένοι στους  έντονα φωτισμένους διαδρόμους των μεγάλων πολυκαταστημάτων. 

Όσα σκουλήκια πέρασαν από την περιοχή των αυτιών ξεστόμισαν προσβλητικές παράξενες λέξεις, ευτυχώς που ήταν άγνωστες για τους περισσότερους και δεν είχαν κάποια αρνητική επίδραση για την κοινωνία των σκουληκιών. Γεμάτα ενθουσιασμό σήκωναν το ανάστημα τους πάνω στης έλικες των αυτιών και φώναζαν στους άλλους ακατάληπτα λόγια

-Εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή άμεση δημοκρατία, αντίσταση επιστροφή στον Λόγο και την Πράξη των Ελλήνων , δύναμη μας η αποφατική κοινότητα, πατρίδα ή θάνατος. 

Ιδιαίτερα το τελευταίο σκέτος παραλογισμός μέσα σε ένα υγρό τάφο.

Αυτό το σχεδόν πτώμα ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνο για την κοινότητα των σκουληκιών. Οι ηγέτες των δύο παρατάξεων μαζεύτηκαν σε μυστικό συμβούλιο κάτω από τις πατούσες του σχεδόν νεκρού σώματος.

-Λοιπόν νομίζω ότι πρέπει να απομακρυνθούμε γρήγορα από εδώ.

-Συμφωνώ αγαπητέ μου. Παρά τις διαφωνίες μας νομίζω ότι σε λίγο θα υπάρχουν έντονα κοινωνικά φαινόμενα.

-Μα σκέψου ότι μόνο μέχρι τα μάτια και τα αυτιά φτάσανε και άρχισαν οι εικόνες οπτικές και ηχητικές της άμεσης δημοκρατίας να προσβάλουν τις αισθήσεις των νέων σκουληκιών και να χάνουν τον προσανατολισμό τους. Αν φτάσουν στο νου και την καρδιά του κινδυνεύει η κοινωνία  μας.

-Μα λειτουργεί σαν ναρκωτικό το φρέσκο αίμα του πτώματος. Αν τα αφήσουμε έτσι σε λίγο θα ζητήσουν να βγουν έξω στην φύση. Τι θα γίνουμε εμείς και ο κόσμος μας που φτιάξαμε με τόσες θυσίες;

-Δεν είναι κανονικό πτώμα κάτι ύποπτο συμβαίνει. Ή θα το αφήσουμε να πεθάνει και να έρθουμε μετά ή πρέπει να απομακρυνθούμε τώρα αμέσως.

Δεν πρόλαβαν να πουν πολλά λόγια με γρήγορες βιαστικές κινήσεις κάποιοι τραβούσαν τις ταφόπλακες. Μπορεί να είχαν επαναστατικές ψευδαισθήσεις τα νεαρά σκουλήκια αλλά το Ελληνικό φως δεν είχαν μάθει να το αντιμετωπίζουν. Πήραν ξανά τις αμυντικές, μηδενικές τους θέσεις μέσα στις λάσπες.  Στον έξω κόσμο γινόταν χαμός, σκυλιά, σειρήνες ένστολοι.

-Επιτέλους την βρήκαμε ( φώναξε ο εκ δεξιών επικεφαλής).

-Ελπίζω να είναι ζωντανή ( φώναξε ο εκ αριστερών επικεφαλής).

Και οι εξουσίες του έξω κόσμου είχαν μια παρόμοια διάταξη με των σκουληκιών, μια στην δεξιά πλευρά μία στην αριστερή πλευρά. Τα μαύρα γυαλιά τους προστάτευαν από τον έντονο ήλιο. Ενώ τα ειδικά ακουστικά στα αυτιά τους δεν επέτρεπαν καμία λανθασμένη ηχητική πληροφορία. Μέσω ασυρμάτου άκουσαν την εντολή του Μεγάλου, ο Μεγάλος απλά παρακολουθούσε τις κινήσεις τους από τον οχυρωμένο πύργο της Πραγματικής Εξουσίας. Είχε ακούσει την εύρεση του «ζωντανού» πτώματος.

-Να την φέρετε για την τελετή.  Δεν με νοιάζει αν είναι νεκρή,  ζωντανή ή μισοζώντανη.

Με βιαστικές κινήσεις τράβηξαν το γυμνό σώμα της πανέμορφης κοπέλας, την τύλιξαν με ένα γαλανόλευκο σεντόνι. Την έστησαν σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο και επιδέξιοι μακιγιέρ της έδωσαν ένα ροδαλό χρώμα.  Ήταν η Δημοκρατία, κόρη του Λαού και της Επανάστασης, το πιο ιερό σύμβολο στην βουλή των αντιπροσώπων, εκεί ήταν η επίσημη φυλακή της, μαυσωλείο . Όταν προδόθηκε ο Λαός και πουλήθηκε σκλάβα η Επανάσταση, η κόρη τους ήταν το ιερό άλλοθι για την του εκπροσώπους της Δημοκρατίας. Στο όνομα της έγιναν τα μεγαλύτερα εγκλήματα εδώ και σαράντα χρόνια, με άλλοθι το ημιζώντανο σώμα της οργανώθηκε το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομματοκεντρικό πελατειακό κράτος στην Ελλάδα και συνεχίζει ακόμα. Η προβλεπόμενη και επιθυμητή από τους διοικούντες μεγάλη αποχή στις τελευταίες εκλογές χαλάρωσε λίγο τους δεσμοφύλακες της. Βγήκε  για πρώτη φορά στην πόλη. Το μόνο που θυμόταν ήταν ο δρόμος για το νεκροταφείο, τελευταία μνήμη  η «περήφανη» κηδεία των γονιών της. Μπαίνοντας μέσα στον τάφο πίστευε ότι θα τους συναντούσε,  με το αίμα της νόμιζε ότι θα μπορούσε ίσως και να τους αναστήσει.

Δυστυχώς όμως άλλα σχέδια είχαν οι αντιπρόσωποι. Πανέμορφη, νεκροζώντανη πάνω στον θρόνο φυλακή απολάμβανε τιμές και δόξες και από τους δεξιούς και από τους αριστερούς αντιπροσώπους. Το ιερό άλλοθι της βουλής των αντιπροσώπων ήταν ακόμη εκεί. Στα υπόγεια του κρατικού νοσοκομείου κάποια νεαρά σκουλήκια είχαν ακόμα οπτικές και ακουστικές ψευδαισθήσεις  από το αίμα της. Που θα πάει θα τους περάσει. Σκουλήκια  πάνω και κάτω από την γη είχαν κατασπαράξει και τους γονιούς της Δημοκρατίας και βαλσάμωσαν νεκροζώντανη την ίδια…