Το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας, ο λαός δέχεται μία διανοητική και Αν-ορθόδοξη επίθεση ενός πολιτικού σχηματισμού, της «παρά φύσιν» κυβέρνησης – κοινοπραξίας «ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ».
Ο πόλεμος συστηματικά βασίζεται στην αποδόμηση της υπάρχουσας θρησκευτικής και κοινωνικής ζωής και στη δημιουργία μιας χυλοποιημένης, απαίδευτης, αδιάφορης, απρόσωπης και ασύνδετης κοινωνίας.
Ορατός Αρχηγός της επίθεσης παρουσιάζεται ο Υπουργός Παιδείας-Έρευνας-Θρησκευμάτων κ. Νίκος Φίλης, αιώνιος φοιτητής Νομικής.
Όπλα της επίθεσης, η λάσπη, η λοιδορία, το ψέμα, το μίσος, η απαξίωση του κλήρου και της μεγάλης προσφοράς του, η υπαλληλοποίηση των κληρικών, η παραποίηση ιστορικών γεγονότων, η κατεδάφιση της Ιστορίας, η αντιπαλότητα Κράτους και Εκκλησίας και πολλά άλλα. Όλα αυτά κατευθύνονται στη ψυχή του Έλληνα, στο πρόσωπο του, στην υπόσταση του.
Αμφισβητείται η Ορθόδοξη Εκκλησία ότι έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στις διαδικασίες διαμόρφωσης της Νεοελληνικής ταυτότητας μέσω της αντίστοιχης Παιδείας και εγκύκλιας εκπαίδευσης, κάτι που χορηγείται αφειδώς σε άλλες θρησκείες και δόγματα.
Αγνοεί συνειδητά, ο Υπουργός, ότι η ελληνική Ορθοδοξία συνδέει τη σημερινή Ελλάδα με το Αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, μέσα από το Βυζάντιο. Όπως αγνοεί ότι η Ορθοδοξία είναι διακριτό και ταυτοτικό χαρακτηριστικό του ιστορικού λαού των Ελλήνων.
Ακόμα η Ορθοδοξία είναι και αναγνωρίζεται ως το ποιοτικό χαρακτηριστικό όλης της Ευρώπης. Είναι τροφοδότης της πνευματικότητας, του κλονιζόμενου σήμερα πολιτισμού μας.
Με αντίστοιχο φρόνημα διδάσκει την ελευθερία μαζί με την ισότητα και την αδερφοσύνη, την αγάπη, την ειρηνική συνύπαρξη, την ταπείνωση, τη δικαιοσύνη, την οικολογία, την αποδοχή του διαφορετικού, την γνήσια βοήθεια σε όσους την έχουν ανάγκη , στους πρόσφυγες, στους μετανάστες και πολλά άλλα.
Αυτή η εχθρική πολιτική έχει αποδώσει μερικώς καρπούς και έτσι το πρόσωπο του Επισκόπου περιορίζεται στο να θεωρείται σήμερα εκφραστής και εγγυητής της Ελληνικότητας, κάτι που δε συμβαίνει στους Έλληνες της Διασποράς.
Εκεί οι Έλληνες έχουν κατανοήσει τη σπουδαιότητα και την αξία της Ορθοδοξίας μακριά από τους «εντός τειχών» Έλληνες καθεστωτικούς και συμμετέχουν βιωματικά στην Εκκλησία γύρω από τον Επίσκοπο, ο οποίος είναι ενωτικό στοιχείο Πίστεως και Ελληνικότητας.
Και ενώ έπρεπε μετά από σοβαρό και υπεύθυνο διάλογο Κράτους- Εκκλησίας να λυθούν πολλά από τα υπαρκτά και μεγάλα προβλήματα, αυτό δε γίνεται και επιβάλλονται εκ μέρους του Κράτους αποφάσεις και μέτρα κατά της Εκκλησίας.
Πιστεύουν οι σημερινοί κρατούντες ότι ο λαός μας ζαλισμένος και καθημερινά βαλλόμενος από δυνατά χτυπήματα και λιθοβολισμούς δεν μπορεί να αντιδράσει στις επιδιώξεις τους.
Επεκτείνουν το θλιβερό έργο της φτωχοποίησης του ελληνικού λαού, της εξαθλίωσης της κοινωνίας, τη μετατροπή ενός υπερήφανου λαού σε σύγχρονους δούλους και σε πνευματικό επίπεδο.
Έτσι γυμνούς και ξυπόλητους που μας κατάντησαν πένητες και ικέτες της Ευρώπης θέλουν να μας καταστήσουν, οι σημερινοί ταγοί, απαλλοτριωμένους από την πνευματική μας παράδοση, φτωχούς και ανέστιους, άστεγους πνευματικά.
Ο στόχος είναι συγκεκριμένος και σαφής, η Ορθοδοξία. Ακόμα μέσω αυτής και η Ελληνικότητα, καθόσον ο λαός μας μέσα στην Ορθοδοξία ζει την Ελληνικότητα, ζει την πολύτιμη παράδοση.
Και ενώ για το δυτικό άνθρωπο η Ορθοδοξία είναι σημαντικό και γνήσιο φώς από την Ανατολή, για τον άνθρωπο της Ανατολής είναι τελείως διαφορετικό, είναι βίωμα και προϋπόθεση ζωής.
Αυτό έχει κατανοηθεί και παρουσιάζεται πιο έντονα στα κράτη και στις κοινωνίες που εξήλθαν μετά τη διάλυση των Σοσιαλιστικών Κρατών, τα τελευταία χρόνια. Εκεί αξιοποιείται ιδιαίτερα η Ορθόδοξη Εκκλησία και γίνεται μέσο έντονης παρουσίας και κύρους σε όλο τον κόσμο.
Εδώ, όχι μόνο αγνοείτε τη δύναμη της Ορθοδοξίας αλλά και δεν αναγνωρίζετε τον ρόλο της στο παγκόσμιο πνευματικό γίγνεσθαι, με ιδιαίτερη έμφαση στους ορθόδοξους λαούς της περιοχής μας.
Ούτε έχετε την πολιτική φρόνηση να την αξιοποιήσετε. Αλλά αρθρώνετε απεναντίας λόγους αρνητικούς και πράξεις απορριπτέες σε μια περίοδο οξύτατης κρίσης για την ύπαρξη της Ελλάδος και την πορεία του Ελληνισμού.
Αλλά και με όρους πολιτικής, οι κινήσεις που κάνετε είναι όχι μόνο αναίτιες αλλά και ζημιογόνες και βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Σε καταστάσεις πολέμου που βιώνει η πατρίδα μας επί αρκετά χρόνια πρέπει ένας να είναι ο κοινός στόχος για όλους μας, η έξοδος από τον πόλεμο, με όσον το δυνατό λιγότερες απώλειες.
Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με την ομόνοια, τη συστράτευση και με τη συμμετοχή όλων στον κοινό αγώνα με μια εργατική, ενωτική και συνειδητοποιημένη ηγεσία που μιλάει τη γλώσσα της Αλήθειας.
Δεν επιτυγχάνεται με το διχασμό, με τη διχόνοια, με τη διαίρεση των πολιτών, με τη μη δημοκρατική επίλυση των προβλημάτων από αμαθείς, ημιμαθείς και ανεπαρκείς Ανελ-λήνιστους συμπληρωματικούς εμπειρογνώμονες, στυλοβάτες της εξουσίας.
Αυτοί οι άνθρωποι καταστρέφουν το παρόν, αγνοώντας το παρελθόν και υποδουλώνοντας το μέλλον.
Εξάλλου έχουν αποκτήσει μεγάλη εμπειρία από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την υποδούλωση της χώρας μας για 99 χρόνια.
Οι καιροί είναι δύσκολοι και πιο δύσκολοι είναι οι καιροί που έρχονται. Ο 21ος αιώνας θεωρείται ότι είναι «Αιώνας της μετανάστευσης». Εκατομμύρια μετανάστες θα έλθουν στην Ευρώπη από την Αφρική, από τις Αραβικές χώρες, από το Βορρά. Καινούργιες έννοιες και διεθνείς αποφάσεις θα ισχύουν, ανάλογα με την πυκνότητα των γηγενών κάθε χώρας, που θα επιβάλλουν στη χώρα την εγκατάσταση προσφύγων και μεταναστών.
Η Ελλάδα χώρα υπό δημογραφική κατάρρευση – για την οποία έχετε και εσείς τεράστια ευθύνη – θα αντιμετωπίσει μεγάλο υπαρξιακό πρόβλημα, με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Αντίστοιχα προβλήματα θα αρχίσουν να παρουσιάζονται από τις όμορες χώρες, οι οποίες βλέπουν μια Ελλάδα υπό κατάρρευση, χρεωμένη και με διαλυμένο τον κοινωνικό ιστό και ως εκ τούτου θα εγείρουν ποικίλες αξιώσεις.
Τα ανωτέρω και πολλά άλλα κρυφά πρέπει να λάβει υπ’ όψιν η ελληνική πλευρά και να πράττει με γνώμονα και στόχο έτσι ώστε να έχει ενωμένη τη χώρα και να τη διατηρεί με ζωντανούς και μάχιμους πολίτες.
Σε όλες αυτές τις δύσκολες καταστάσεις η κοινή πίστη, η Ορθοδοξία αποτελεί σταθερό θεμέλιο και κρηπίδα, περιορίζει τα προβλήματα και αγωνίζεται για την επίλυση τους. Η Ίδια, από την εμφάνιση της, γνωρίζει καλώς να στηρίζει, να προωθεί την Ελληνικότητα, να κρατεί τους πολίτες ζωντανούς, στέρεους και ενωμένους.
Η εμπειρία και η διατήρηση της ζωής των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία μέσα στην εκκλησία και γύρω από τον Επίσκοπο, Σύμβολο του Γένους, είναι ένα μοναδικό ιστορικό προηγούμενο παγκοσμίως.
Αυτούς τους κινδύνους οι ανυποψίαστοι κρατούντες, τους αγνοούν, δεν τους λαμβάνουν υπ’ όψιν στην υλοποίηση της διαλυτικής πολιτικής τους και δεν έχουν διδαχθεί από την Ιστορία, από τη διαχρονία της Ορθοδοξίας και αγνοούν ότι η κάθαρση στην πολιτική είναι πάντοτε θέμα χρόνου.
Εάν η δήλωση του Σοσιαλιστού προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Μιττεράν το 1989 «ποτέ άλλοτε η χώρα μου δεν είχε τόσο πολύ την ανάγκη της Άνωθεν βοήθειας» εξέφραζε την κατάσταση της Γαλλίας αυτή την εποχή και η επίκληση για την Άνωθεν βοήθεια ήταν απαραίτητη, φαντάζεσθε πόσο επίκαιρη, αναγκαία και υποχρεωτική είναι η ίδια επίκληση για την Ελλάδα της εποχής της κρίσης, της παρακμής, της ματαίωσης, του ψεύδους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 2016.
* Ο Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου είναι Εντεταλμένος Σύμβουλος Πελοποννήσου, Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.