Ο Κωστής ξύπνησε ονειροσκιασμένος. Χθες το απόγευμα ο γείτονας του ο Γιώργος ξεκίνησε το ταξίδι για τον Αχέροντα ποταμό. Σαράντα οχτώ χρόνια ζωής έγιναν σκόνη, καλπάζουσα μορφή καρκίνου. Ένα ατίθασο άτι ο θάνατος τον έτρεξε μέσα σε δυο μήνες στο τέλος μιας οδυνηρής διαδρομής. Τελευταία εικόνα που πρόβαλαν οι βολβοί των ματιών στον κρανιακό θόλο του Κωστή, χέρια να στέλνουν χαιρετίσματα και κατευόδιο με μια χούφτα χώμα. Έβαλε τους δείκτες των χεριών του πάνω από τα κλειστά βλέφαρα, χάιδεψε τους βολβούς των ματιών του, άρχισε να ξυπνά.
-Δεν έγιναν ακόμα μεζεδάκια για σκουλήκια, άλλη μια μέρα ζωντανός.
Μονολόγησε και σηκώθηκε από το κρεβάτι του. Το βλέμμα του «νέκρωσε» στην πόρτα του ψυγείου, στον μακρύ κατάλογο των λογαριασμών είχε προστεθεί και ο λογαριασμός της ΔΕΗ. 581 ευρώ ο εκκαθαριστικός λογαριασμός τετραμήνου. Χθες δεν τον πρόσεξε, μια μαχαιριά ένιωσε να τον διαπερνά από την βάση του στέρνου μέχρι πίσω την πλάτη. Οι ΔΕΚΟ εδώ και καιρό είχαν αρχίσει ένα ξεκαθάρισμα «λογαριασμών» με τους πολίτες. Τα κοκαλωμένα μάτια του αναζήτησαν ζωογόνο υγρασία με ένα κλείσιμο των βλεφάρων. Αντανακλαστικά αστραπιαία θυμήθηκε την πρωινή του σκέψη όταν χάιδευε τους βολβούς του.
-Άλλη μια μέρα ζωντανός, ακόμα, θα την ζήσω σα να είναι η τελευταία.
Ο αντίχειρας και το δάκτυλο γίνονται το πιστόλι του Λούκι Λουκ, όχι δεν πυροβολεί στην σκιά του αλλά τους «σκληροτράχηλους» λογαριασμούς. Και τους γυρίζει ανάποδα για τιμωρία.
-Καλά τις έπαθες πρωί- πρωί (τον ρωτά η γυναίκα του).
-Όλα είναι θέμα οπτικής, τώρα ανάποδα ο λογαριασμός της ΔΕΗ έγινε 185 ευρώ.
– Και θα αλλάξει το ποσό που θα πληρώσουμε;
-Όχι θα είναι διαφορετική όμως η διάθεση μου! Οπτική και διάθεση τα όπλα μου για να τον πολεμήσω!!!
Με μια νοητή κίνηση έβαλε τις φανταστικές δακτυλοπιστόλες στις ανύπαρκτες θήκες. Απόλαυσε τον καφέ του με κλειστή την τηλεόραση και με την γεύση του φιλιού της γυναίκας του έφυγε για την δουλειά του. Ηλεκτρονικές Επισκευές η επιχείρηση του.
Άνοιξε την ταμιακή μηχανή, άκουσε το ηλεκτρονικό γουργουρητό της για χρήμα, αλλά οι εποχές είχαν δυσκολέψει. Την άφηνε ατάιστη πολύ συχνά. Δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε κλείσει λογαριασμό με τρία θρασύτατα μηδενικά, 0,00ευρώ να τον κοιτούν εκβιαστικά στο τέλος της μέρας. Στην κεντρική πόρτα είδε ένα χέρι να μπαίνει μπροστά από το γείσο μιας τραγιάσκας και δυο γεροντίστικα μάτια να κοιτούν διερευνητικά μέσα στο κατάστημα.
-Ανοιχτά είναι περάστε. Καλώς τον κυρ Γιώργη.
-Καλημέρα Κωστή. Μπορείς να δεις τούτο ( Βγάζει μέσα από το πουκάμισο του και αφήνει πάνω στον πάγκο το κινητό του τηλέφωνο.) Τρόμαξα να το μάθω αλλά μου έγινε απαραίτητο. Τώρα που λείπουν τα παιδιά μου είναι μια ασφάλεια για μένα.
Με γρήγορες και επιδέξιες κινήσεις ο Κωστής έκανε το ηλεκτρονικό χειρουργείο. Η η διάγνωση άμεση και ανακουφιστική, η βλάβη μικρή και εμφανής,.
-Κυρ Γιώργη μικρό το πρόβλημα, μέχρι το μεσημέρι θα στο έχω φτιάξει.
-Τι ώρα να περάσω; Σου είπα το χρειάζομαι!
-Στις μια θα είναι έτοιμο.
-Δεν μου λες, θα κοστίσει πολλά;
-Όχι, σου είπα μικρή είναι η ζημιά, με δέκα πέντε ευρώ το πολύ θα είμαστε εντάξει.
Ο Κωστής δεν μπόρεσε να πιάσει το βλέμμα του κυρ Γιώργη γιατί ήδη βάδιζε προς την έξοδο. Όταν ανακοίνωνε το ποσό μιας βλάβης από την ματιά του πελάτη ήξερε αν θα πληρωθεί ή όχι τον κόπο του. Αλλά άκουσε τον ηλικιωμένο πελάτη να λέει ένα αισιόδοξο και ασαφές μήνυμα.
-Εντάξει στις μια θα περάσω.
Πράγματι ο κυρ Γιώργης στις μια ακριβώς εμφανίστηκε στην είσοδο του καταστήματος, κάνοντας την χαρακτηριστική κίνηση με την παλάμη στο γείσο του καπέλου του.
-Έτοιμος είσαι κυρ Γιώργη, έλα να το πάρεις.
-Δουλεύει, εντάξει;
-Κάτσε να κάνουμε μια δοκιμή θα καλέσω το δικό μου τηλέφωνο. ( Η δοκιμή ήταν επιτυχημένη και ευχαριστημένος ο κυρ Γιώργης πήρε το κινητό του. )
-Έμαθα ότι ασχολείσαι με πουλιά.
-Μπα τελείωσε και αυτό κυρ Γιώργη, από τότε που γεννήθηκε το πρώτο μου παιδί.
-Γιατί ;
-Ε είχε και αυτό τα έξοδα του, δυο παιδιά έχω να μεγαλώσω.
Ο Κωστής κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Κινούμενος από κάποια υποσυνείδητη εντολή πάτησε το κουμπί και ανοίγει την συρταριέρα της ταμειακής μηχανής. Το ηλεκτρονικό γουργουρητό της με ένα χαρακτηριστικό ντιν στο τέλος , τόνιζε την ανάγκη της για χρήμα και τους επανέφερε στην πραγματικότητα. Στο τελικό στάδιο της συναλλαγής του ο κυρ Γιώργης έπρεπε να πληρώσει.
-Ξέρεις Κωστή έχω ένα πρόβλημα.
Ο Κωστής κοίταξε την άδεια ταμειακή μηχανή και κατάλαβε το πρόβλημα ο κυρ Γιώργης δεν θα είχε και αυτός χρήματα για να πληρώσει. Δεν ήταν η πρώτη φορά που γίνονταν αυτό. Πολλοί καλοί και αξιόπιστοι στο παρελθόν πελάτες, αφού έπαιρναν το επισκευασμένο αντικείμενο υπόσχονταν ότι θα περνούσαν κάποια άλλη στιγμή. Μόνο που η στιγμή ετούτες τις δύσκολες εποχές είναι γκαστρωμένη, περνούσαν έξι εννιά μήνες και τελικά αποδεικνυόταν ανεμογκάστρι. Αν το μαγαζί του ήταν ιστιοφόρο με τόσο υποσχόμενο κυοφορούμενο αέρα για εξόφληση χρεών θα έκανε το γύρο του κόσμου χωρίς καύσιμα, μόνο με τα πανιά. Το χειρότερο το έκανε ένας τακτικός του πελάτης. Όταν του έκανε μια διακριτική νύξη για τα χρωστούμενα πήγε για την επόμενη επισκευή σε άλλο κατάστημα, φίλου του Κωστή. Και όταν τον ρώτησε ο άλλος τεχνικός γιατί άλλαξε μάστορα εκείνος του απάντησε «ευθαρσώς» ότι ο Κωστής πια δεν κάνει καλή δουλειά! Ο Κωστής σκέφτηκε ότι σύντομα θα μπορούσε να βρίσκεται και αυτός στην θέση του κυρ Γιώργη.
-Καλά κυρ Γιώργη δεν πειράζει όποτε βαστάς μου τα φέρνεις .
Σαν να ήθελε να τελειώνει την κουβέντα , με την παλάμη του έκλεισε το άδειο ανοιχτό στόμα της ηλεκτρονικής ταμειακής μηχανής. Εκείνη τον κοίταξε με τρία απελπισμένα πράσινα μηδενικά μέσα στο παραλληλόγραμμο μαύρο μάτι της.
-Όχι δεν γίνεται, εγώ θα σου ξηγηθώ αλλιώς.
-Αφού απέτυχε η οικονομία των νομισμάτων ας περάσουμε στην ανταλλακτική οικονομία ( είπε μέσα του ο Κωστής, η ταμειακή μηχανή φαίνεται ότι κατάλαβε την σκέψη του και σε μια κίνηση διαμαρτυρίας και εξοικονόμησης μπαταρίας έσβησε τα πράσινα μηδενικά. Ο κυρ Γιώργης είχε μεγάλο κοτέτσι και το μυαλό του Κωστή πέταξε στην ιδέα ενός σπιτικού καλοθρεμμένου κοτόπουλου. )
-Λοιπόν είναι καλό να ασχολείται κανείς με τα πουλιά.
-Το έχουμε το ένα κοτόπουλο ( σκέφτηκε ο Κωστής) Από ότι λένε κυρ Γιώργη σε αυτό το θέμα είσαι μάστορας.
-Περίμενε ένα λεπτό και έρχομαι.
-Και δυο άμα θέλεις εγώ δεν φεύγω από δω!
Ο κυρ Γιώργης πέρασε το κινητό στην μέσα από το πουκάμισο του και βγήκε έξω στο αγροτικό αυτοκίνητο. Γύρισε πίσω χαρούμενος με ένα άδειο κλουβί στα χέρια. Αυτά που βάζουν ως παγίδα για να πιάσουν πουλιά στο δάσος, το γνωστό κλουβί καπατζέ. Αυτό είχε δυο κελιά, στο ένα μπορούσες να βάλεις ένα πραγματικό πουλί ασφαλώς φυλακισμένο να κελαηδά το άλλο είχε την μια πλευρά ανοιχτή για να ξεγελά το θύμα. Μόλις το λεύτερο πουλί ξεγελιόταν από το σκλαβωμένο και έμπαινε στον καπατζέ αυτόματα έκλεινε η πόρτα και φυλακιζόταν και αυτό.
-Βλέπεις τι εργαλείο σου έφερα;
-Μα σου είπα ότι σταμάτησα τα πουλιά.
-Δεν έχει σημασία. Πόσο μου είπες ότι κάνει η επισκευή του τηλεφώνου;
-15 ευρώ.
-Ετούτο το εργαλείο το αγόρασα τότε 55 ευρώ, άντε μπαγάσα χαλάλι σου!!! Με μια μικροεπισκευή κοίτα τι τεφαρίκι έβγαλες;
Ο Κωστής κατάλαβε ότι δεν είχε νόημα η κουβέντα, παρέλαβε το κλουβί παγίδα και χαιρέτησε τον ικανοποιημένο κυρ Γιώργη. Χτύπησε το τηλέφωνο.
-Κωστή τι ώρα έρχεσαι, να στρώσω τραπέζι;
-Κλείνω και έρχομαι.
-Πως πήγε η ημέρα;
-Θεωρητικά για μια μικροεπισκευή πήρα 55 ευρώ πρακτικά η ταμειακή είναι άδεια.
-Από το πρωί είσαι κάπως είσαι σήμερα.
Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με το παιγνίδι κλουβί. Ο Κωστής έβγαλε τα δακτυλοπίστολα από τις νοητές θήκες στο πλάι του παντελονιού και πυροβόλησε το κλουβί παγίδα. Για άλλη μια φορά πυροβόλησε φαντασιακά την σκληρή πραγματικότητα.
-Το απόγευμα θα πάμε να κυνηγήσουμε πουλιά στο λόφο της Ασπίδας.
Ήταν τυχεροί χωρίς πουλί δόλωμα έπιασαν δυο γαρδελοκανάρινα. Από την άλλη μέρα ο Κωστής ξυπνούσε με το γλυκό κελάιδισμα των πουλιών, κρατούσε τα μάτια κλειστά για λίγα δευτερόλεπτα χαιρόταν που ήταν ακόμα εκεί…… Δεν άγγιζε του βολβούς των ματιών να πιστοποιήσει ότι είναι ζωντανός του έφτανε το τραγούδι των πουλιών.
* Η ιστορία στηρίχθηκε σε πραγματικά γεγονότα ανάμεσα στα λόγια για μια καλησπέρα και μια καληνύχτα με τον Ηλία ανηφορίζοντας την οδό Καρατζά στο Άργος. Τούτες τις μέρες πληρώθηκε με ένα κλουβί παγίδα για την εργασία που έκανε στον πελάτη του.
** Όσο για μας, συνειδητά επιλέξαμε το κλουβί της ευρωπαϊκής παγίδας, μάλιστα αγωνιστήκαμε στριμωχθήκαμε με πάθος από την συνθήκη του Μάαστριχ και μετά να μπούμε μέσα στο κλουβί, αν και η πόρτα ήταν ανοιχτή. Τώρα που λιγόστεψε το νερό και το μαρούλι ζητάμε πρόσθετα μέτρα και ρίχνουμε τις ευθύνες στην τροφοδοσία. Κανείς δεν λέει να σπάσουμε στο κλουβί. Λες να ξεχάσαμε να πετάμε;