Στη συνέντευξη παρουσιάστηκαν τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων των Τσιμέντων Χαλκίδας- Lafarge ενάντια στις ομαδικές απολύσεις, ενόψει και της επικείμενης απόφασης του Δικαστηρίου της ΕΕ και των αντεργατικών μέτρων που απεργάζονται κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και ΕΕ.
Ανοίγοντας τη συνέντευξη ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Κώστας Παπαδάκης, αναφέρθηκε στον αγώνα των εργαζομένων στα Τσιμέντα Χαλκίδας που επί 3,5 χρόνια παλεύουν για την επαναλειτουργία του εργοστασίου και την επαναπρόσληψη όλων των εργαζομένων. Στις νέες αντεργατικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που ξεθεμελιώνουν ότι απέμεινε όρθιο από εργασιακά δικαιώματα όπως τον κατώτατο που γίνεται υποκατώτατος μισθός, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την παραπέρα υπονόμευση των ΣΣΕ. Επισήμανε ότι η επιμονή της εργοδοσίας, του πολυεθνικού μονοπωλίου της LAFARGE συνδέεται με την πάγια επιδίωξη του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων στην Ελλάδα και σε όλα τα κράτη μέλη της να καταργήσουν κάθε προστασία των εργατών από τις ομαδικές απολύσεις. Αυτή την επιδίωξη εξυπηρετεί και η παραπομπή προδικαστικού ερωτήματος από το ΣτΕ στο Δικαστήριο της ΕΕ. Η αναμενόμενη απόφαση του ευρωδικαστηρίου – με γνωστή ήδη την αρνητική για τους εργαζόμενους εισήγηση του εισαγγελέα του – θα αποτελέσει το κατάλληλο πρόσχημα ώστε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαζί με την Τρόϊκα να καταργήσουν κάθε εμπόδιο στην επιβολή ομαδικών απολύσεων, στα πλαίσια της δεύτερης αξιολόγησης του 3ου μνημονίου.
Ο πρόεδρος του Σωματείου, Ηλίας Κούκουρας, αναφέρθηκε στο ιστορικό των απολύσεων και της παύσης λειτουργίας του εργοστασίου, στις 26/3/2013, από την ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, θυγατρική του πολυεθνικού ομίλου Lafarge-Holcim, χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση των εργαζομένων. Το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας απέρριψε το αίτημα της εργοδοσίας για ομαδικές απολύσεις. Μετά τρείς ημέρες ξεκίνησαν σταδιακά – ανά μήνα – τις απολύσεις των 229 εργαζομένων, που ολοκληρώθηκαν τον Ιούλιο του 2015. Η LAFARGE «σέρνει το χορό» της απελευθέρωσης των απολύσεων αφού κατέθεσε στο Συμβούλιο Επικρατείας αίτηση ακύρωσης της απόφασης του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας επικαλούμενη το κοινοτικό δίκαιο. Το ΣτΕ απέστειλε προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο της ΕΕ αν ο ελληνικός νόμος είναι συμβατός με το κοινοτικό δίκαιο.
Όπως ανέφερε ο πρόεδρος του Σωματείου, πριν μερικές ημέρες απογευματινή εφημερίδα έφερε στην δημοσιότητα επαφές του διευθύνοντα σύμβουλου της Lafarge με τον επικεφαλής του ΔΝΤ στην χώρα μας, από τις οποίες είναι φανερή η προσπάθεια της πολυεθνικής να παίξει πολιτικό παιχνίδι στην αποδιοργάνωση των εργασιακών σχέσεων, να καταργήσει και αυτή την ελάχιστη προστασία που παρέχεται στους εργαζόμενους.
Με την σειρά του, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Σωτήρης Ζαριανόπουλος τόνισε ότι η εξέλιξη της υπόθεσης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποκαλύπτει τα προπαγανδιστικά ψέματα της κυβέρνησης ενόψει της νέας αντεργατικής λαίλαπας της Β’ αξιολόγησης :
Για Ε.Ε. «φιλολαϊκότερη» από τον «ακραίο παίκτη, ΔΝΤ». Όταν πέρα από διαφορές τους στη διαχείριση του δημόσιου χρέους (σαν αντανάκλαση ανταγωνισμών) η πολιτική τους είναι ενιαία και αντεργατική. Όταν το σκεπτικό του Εισαγγελέα του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου για απελευθέρωση των απολύσεων στηρίζεται στην ελευθερία – χωρίς καν εμπόδιο, ούτε αυτό του ορίου απολύσεων – μετακίνησης – εγκατάστασης των επιχειρήσεων στα κράτη – μέλη.
Ότι υπάρχει μέτωπο των «κοινωνικών εταίρων» κόντρα στις απαιτήσεις του ΔΝΤ, όταν με πρόσφατη ανακοίνωση του ο ΣΕΒ ζήτησε την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και η ΕΣΕΕ την αύξηση του μηνιαίου ορίου απολύσεων από 5% σε 10% .
Η κυβέρνηση επικαλείται σαν άλλοθι την υποχρέωση της να συμμορφωθεί με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ενώ στην πραγματικότητα, την υποχρέωση για απελευθέρωση των απολύσεων έχει αναλάβει η ίδια με την υπογραφή της στο 3ο μνημόνιο, το οποίο ψήφισαν και τα άλλα κόμματα. Αυτό αφορά το σύνολο του αντεργατικού οπλοστασίου που πρέπει διαρκώς να προσαρμόζεται στις εξελισσόμενες απαιτήσεις του κεφαλαίου, έτσι ώστε κανένα θέμα να μην θεωρείται «λήξαν» και οι αρνητικές αλλαγές να είναι πάντα «ανοικτές» όπως π.χ. περαιτέρω χειροτέρευση του ασφαλιστικού νόμου. ‘Αυτές είναι το «προσκλητήριο» της κυβέρνησης προς τους επενδυτές για να «κτίσουν» πάνω στα αποκαϊδια των εργατικών κατακτήσεων. Ακόμα και η συζήτηση για το δημόσιο χρέος – που θα πάρει «πανηγυρικές» διαστάσεις κατά την επικείμενη επίσκεψη Ομπάμα στην Ελλάδα – σαν απαραίτητη προϋπόθεση έχει την κλιμάκωση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.
Οι αντεργατικές αλλαγές – μεταξύ αυτών και οι ομαδικές απολύσεις – είναι ενιαία Ευρωενωσιακή πολιτική, ανεξάρτητα από ύπαρξη μνημονίου όπως δείχνουν και οι πρόσφατες εξελίξεις σε Ιταλία, Γαλλία κ.λ.π. Επιβάλλεται από τον κεντρικό στόχο της Ε.Ε. να ενισχύσει την κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στα πλαίσια των παγκόσμιων καπιταλιστικών ανταγωνισμών με μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης καθώς και να βοηθήσει αναδιαρθρώσεις κλάδων της οικονομίας (εξαγορές, συγχωνεύσεις, κλεισίματα και μετακινήσεις επιχειρήσεων – όπως πρόσφατα της Caterpillar, στο Βέλγιο, της Alstrom στη Γαλλία, της Shell, της Nokia κ.λ.π., στον κλάδο της χαλυβουργίας, των κατασκευών, των αμυντικών βιομηχανιών κ.λ.π. ) με την άρση κάθε εμποδίου από νομοθεσίες που εξασφάλιζαν ελάχιστα εργατικά δικαιώματα (απελευθέρωση απολύσεων, μείωση και κατάργηση αποζημιώσεων, γενίκευση της ευέλικτης, χωρίς δικαιώματα εργασίας κ.λ.π.). Ακόμα και στο λεγόμενο «Ταμείο Παγκοσμιοποίησης» της Ε.Ε. που δίνει ψίχουλα στους απολυμένους από κλειστές μεγάλες επιχειρήσεις, αυτοί που προσφεύγουν είναι οι εργοδότες που τις κλείνουν για να χειραγωγήσουν τις αντιδράσεις τους.
Τέλος, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, υπογράμμισε ότι η παρουσία του ΚΚΕ στην Ευρωβουλή έχει το ρόλο της ενημέρωσης, της διαφώτισης και της προετοιμασίας των εργαζόμενων για όσα σχεδιάζονται στην Ε.Ε. σε βάρος τους, της ανάδειξης των προβλημάτων και αιτημάτων της εργατικής τάξης. Κάλεσε σε αγωνιστική επαγρύπνηση, οργάνωση και ταξικό αγώνα, με επόμενο σημείο καμπής το κάλεσμα του ΠΑΜΕ και εκατοντάδων συνδικάτων για πανεργατική απεργία στις 24 Νοέμβρη σαν απάντηση στη νέα αντεργατική λαίλαπα που προετοιμάζει η κυβέρνηση. 
Οι εργαζομένων των Τσιμέντων Χαλκίδας- Lafarge στο Στρασβούργο
