Τι είπε ο Καλλίνικος στον ενθρονιστήριο λόγο του (Ηχητικό)
Σε κλίμα μεγαλοπρέπειας πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου Άρτης η τελετή ενθρόνισης του νέου μητροπολίτη Άρτης Καλλίνικου, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου, του τοποτηρητή μητροπολίτη πρώην Άρτης Ιγνατίου, αρχιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδος, τοπικών αρχών, εκπροσώπων των Σωμάτων Ασφαλείας, τοπικών συλλόγων και φορέων της περιοχής και πλήθους κόσμου από την Αργολίδα.
Ο ενθρονιστήριος λόγος τον οποίο εξεφώνησε o νέος Μητροπολίτης Άρτης:
“Ανεβαίνοντας τις βαθμίδες του αρχιερατικού θρόνου της ιστορικής Ιεράς Μητροπόλεως Άρτης, την οποία το Σεπτό Σώμα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος με εξέλεξε για να ποιμάνω, έρχονται στο νου μου τα λόγια του Αναστημένου Κυρίου μας Ιησού Χριστου προς τον Απόστολο Πέτρο.
«Σίμων Ιωνά αγαπάς με πλείον τούτων;»
Την ερώτηση αυτή απηύθυνε τρεις φορές ο Κύριος μας προς τον μαθητή Του για να λάβει τρεις επίσης φορές την διαβεβαίωση απ΄ τον Πέτρο: «Ναι κύριε συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ Σε…». Και τότε ο Ιησούς επώμισε σε αυτόν το μεγάλο έργο της διαποιμάνσεως: «Βόσκε τα αρνία μου…ποίμαινε τα πρόβατά μου…»
Την ίδια ερώτηση αισθάνομαι να απευθύνει και προς την ταπεινότητα μου ο Κύριος μας: «αγαπάς με πλειον τουτων…..»; Δύσκολη η απάντηση, μεγάλη η ευθύνη, βαρύ το φορτίο.
Η απάντηση γίνεται δυσκολότερη όταν γνωρίζεις πως σκοπός του εκκλησιαστικού ποιμένος είναι η πνευματική ολοκλήρωση, η εν Χριστώ απολύτρωση, η πληρότητα, η θέωση των ανθρώπων μέσα από την μίμηση της ζωής του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος το εκφράζει λέγοντας: «Μιμηταί μου γινεσθε, καθως καγω Χριστού».
Το ίδιο ετόνιζε αργότερα και ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης: «Θεού μίμησιν τον χριστιανισμόν ο ορος φησιν». Χριστιανισμός είναι η μίμηση του Χριστού. Αλλά και όλοι οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας την μίμηση του Χριστού θέτουν ως κέντρο της ποιμαντικής, τόσο του εαυτού τους όσο και του ποιμνίου τους.
Στην ερώτηση του Χριστού «αγαπάς με πλείον τούτων»; δύσκολα απαντάς όταν γνωρίζεις πως οι άνθρωποι προσβλέπουν στο πρόσωπο σου τον τύπο του Χριστού, αναζητούν σε εσένα τον τύπο του θεοειδούς, του ολοκληρωμένου ανθρώπου.
Πώς να απαντήσεις στο ερώτημα «φιλείς με»; όταν πρέπει να παραβάλεις διαρκώς την ψυχή σου με την εικόνα του Χριστού και να την εξομοιώνεις με αυτή; όταν οφείλεις να γίνεις χριστοειδής προς την πραότητα, την ταπείνωση, την μακροθυμία, την αυταπάρνηση, την μέχρι Σταυρού θυσία και Αγάπη για το ποίμνιο;
Όταν μάλιστα ο Ιερός Χρυσόστομος ο κρυστάλλινος πατήρ της εκκλησίας γράφει: «Οίδα την εμαυτού ψυχήν, την ασθενή ταύτην και μικράν, οίδα της διακονίας το μέγεθος και την πολλήν του πράγματος δυσκολίαν». Και ο έτερος των γιγάντων της εκκλησίας πατήρ, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, όταν επρόκειτο να αναλάβει την διαποίμανση της επισκοπής του γράφει ότι πρέπει ο ίδιος προηγουμένως να γίνει «ναός Θεού ζώντος και ζων κατοικητήριον Χριστού εν πνεύματι».
Έχω συνείδηση και επίγνωση της αποστολής μου. Γνωρίζω, ότι πρέπει να βαδίσω τὴν σταυροαναστάσιμη οδό, να φέρω στου ώμους μου τον σταυρό του επισκοπικού χρέους ώστε διά του Γολγοθά να οδηγηθώ και να καθοδηγήσω στην Ανάσταση.
Οφείλω νὰ συνεχίσω τοὺς αγώνες μου με θερμότερο ζήλο από πιο καίρια και πλέον υπεύθυνη σκοπιά με κύριο και αποκλειστικό στόχο την προαγωγή του αγιαστικού, του ποιμαντικού και του διδακτικού έργου της Εκκλησίας. «Τούτο γάρ εστί το θέλημα το Θεού , ο αγιασμός ημών…» .
Επιθυμώ νὰ προσεγγίσω ως ποιμὴν της Εκκλησίας και μιμητής του καλού Ποιμένος καὶ Αρχιποίμενος Χριστού, την ζωὴ καὶ τις ψυχές του εμπιστευθέντος λογικού ποιμνίου, «οδηγών αυτὸ εις νομὰς σωτηρίους».
Αγωνιώ να διδάξω με το λόγο, αλλά κυρίως με τα έργα, την αληθινή πίστη και θεογνωσία, την υγιαίνουσα διδασκαλία και την ορθόδοξο εκκλησιαστική παράδοση.
Πόθος μου είναι να βρίσκομαι σε αγαθὴ εν Χριστώ κοινωνία και επαφή με όλους σας, μικρούς και μεγάλους, μαθητές και διδασκάλους, περιωνύμους και ασήμους κατά κόσμο, μορφωμένους και απλοϊκούς, πλουσίους και πτωχούς, ισχυρούς και αδυνάτους.
Να σταθώ ιδιαιτέρως με όλη μου την καρδιά θερμός φίλος, αδελφός και συμπαραστάτης στα παιδιά και τους νέους, που αποτελούν την ελπίδα μας για ένα καλύτερο μέλλον.
Θέλω να σταθώ δίπλα σας στους προβληματισμούς και τα προβλήματα, τα οποία δυστυχώς είναι τόσο πολλά. Ανεργία, φτώχεια, ανασφάλεια, σύγχυση, εξαρτήσεις.
Θα μοιραζόμαστε τη δύναμη που όταν είμαστε ενωμένοι μας δίνει ο Θεός. Και θα αντιμετωπίζουμε κάθε κίνδυνο. Επίσης, επιθυμώ να ενισχύσω τους δεσμούς με όσους Αρτινούς έχουν μετοικήσει σε άλλους τόπους. Η εκκλησία της Άρτας είναι η στοργική μάνα και των ξενιτεμένων παιδιών της.
Επιτρέψατέ μου, να στρέψω για λίγο τον λόγο προς τον κλήρο και τις μοναστικές αδελφότητες της Ιεράς Μητροπόλεως Άρτης και να βεβαιώσω, ότι θα είμαι αδελφός μεταξύ αδελφών και διάκονος μεταξύ διακόνων του Ευαγγελίου του Κυρίου.
Αδελφοί και πατέρες, οι εκ του ιερού καταλόγου, θα διακονούμε τους πάντες με αγάπη εντός του αμπελώνος του Κυρίου, έχοντας κατά νου πάντα τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «μηδεμίαν ἐν μηδενί διδόντες προσκοπήν, ἵνα μή μωμηθῇ ἡ διακονία, ἀλλ’ ἐν παντί συνιστῶντες ἑαυτούς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, … ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, … ὡς πτωχοί πολλούς δέ πλουτίζοντες, ὡς μηδέν ἔχοντες καί πάντα κατέχοντες» (Β΄ Κορ. 6:3-10). Θα έχουμε αγάπη και συνεργασία μεταξύ μας, και θα φροντίζουμε να διακρινόμεθα για το εκκλησιαστικό ήθος, τη σεμνότητα και την ιεροπρέπεια.
Θα ενδιαφερόμεθα για τις ανάγκες και τα προβλήματα των Χριστιανών, ώστε να επαληθεύεται συνεχώς ο λόγος του ιερού Χρυσοστόμου: «σάλπιγγος ἁπάσης λαμπροτέρα καὶ μεγαλοφωνοτέρα ἡ διὰ τῶν ἔργων ἐπίδειξις». Είναι πιό λαμπρά και πιο ηχηρά από κάθε σάλπιγγα τα έργα που πράττουμε.
Γνωρίζω βέβαια ότι στον αγώνα μου αυτό έχω συμπαραστάτη, τον προκάτοχο μου, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη πρώην Άρτης κ.κ Ιγνάτιο, ο οποίος φιλοπόνως και φιλοτίμως εργάσθηκε επὶ τεσσαράκοντα και πέντε έτη στο γεώργιον τούτο του Θεού ως ενοποιός και ειρηνοποιός.
Επίσης με συνοδεύουν οι προς τον Κύριον πρεσβείες του καταξιωμένου, τιμίου επισκόπου και γέροντος μου, μακαριστού μητροπολίτου Αργολίδος κυρού Ιακώβου, τον οποίο πολλοί Αρτινοί θυμούνται ως πατέρα Ιάκωβο, παρά τους πόδας του οποίου εμαθήτευσα επί τριανταδύο συναπτά έτη ως ιεροψάλτης, ως διάκονος, ως πρεσβύτερος και ως βοηθός επίσκοπος και του οποίου η σοφή χειραγώγηση και πεφωτισμένη καθοδήγηση αποτελούν για εμένα άξονα και οδηγό για την πορεία μου στον αμπελώνα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Μακαριώτατε, αφού ευχαριστήσω εκ μέσης καρδίας την σεπτή και θεοτίμητο Αγιότητά Σας για όσα υπέρ της ελαχιστότητος μου εν αγάπη πολλή πράξατε μέχρι τούδε, ευχαριστώ τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς, τους εντιμοτάτους άρχοντες, τις στρατιωτικές και δικαστικές αρχές, τους λίαν αγαπητούς εξ Αργολίδος αδελφούς μου κληρικούς, μοναστικές αδελφότητες και λαϊκούς, οι οποίοι με επικεφαλής τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αργολίδος κ. Νεκτάριο, με συνόδευσαν στην Θεόσωστο Επαρχία μου, τους γονείς μου τα κατά σάρκα αδέλφια μου και τις οικογένειες τους.
Επικαλούμαι τέλος τις Σεπτές Πατριαρχικές ευχές της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κυρίου μοι κυρίου Βαρθολομαίου και παρακαλώ όλους να ευχηθείτε, να προπορεύεται εμού η χάρις και το έλεος του Παναγάθου Θεού και να πραγματοποιείται εν πάντι το πανάγιο θέλημά Του εις δόξαν Κυρίου και σωτηρία των ψυχών.
Και να ηχεί διαρκώς στην ψυχή μου η φωνή του Αρχιποίμενος Χριστού: «Ποίμαινε τα πρόβατά μου», ώστε να έχω καλήν απολογίαν επί του φοβερού Βήματός Του. Γένοιτο”.
Διαβάστε Επίσης: Ενθρονίστηκε Μητροπολίτης Άρτης ο Καλλίνικος
