Στις 18 Δεκεμβρίου παρουσιάζεται στο Βουλευτικό, στις 8 το βράδυ, το ιστορικό – φιλοσοφικό μυθιστόρημα του Πέτρου Λυγίζου «Το μειδίαμα του Σωκράτη», εκδ. Ανώνυμο Βιβλίο, υπό την αιγίδα της UNESCO.
Το μυθιστόρημα που είναι υποψήφιο για κρατικό βραβείο λογοτεχνίας, συμπαρουσιάζει η Εταιρεία Πολιτισμού «Προσκήνιο», ενώ η όλη εκδήλωση γίνεται με την υποστήριξη του ΔΟΠΠΑΤ και της Ένωσης Συγγραφέων και Λογοτεχνών Αργολίδας. Για το συγγραφέα και το βιβλίο θα μιλήσουν οι φιλόλογοι Βασιλική Τράκα και Καλλιόπη Καλποδήμου.
Τη δραματοποιημένη απόδοση αποσπασμάτων του βιβλίου έχουν αναλάβει ο Κωνσταντίνος Σπηλιώτης και η Ελισάβετ Γεωργίου. Παίζουν η Ελισάβετ Γεωργίου και η Γωγώ Σπηλιοπούλου. Σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Σπηλιώτης.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
5ος αιώνας π.Χ. Με φόντο την Αθήνα που ρημάζει εξαιτίας του πολυετούς Πελοποννησιακού πολέμου, ο Αριστόβουλος, ένας νεαρός αριστοκράτης, επηρεάζεται από τις ιδέες του Σωκράτη. Έτσι, αμφισβητεί αντιλήψεις που είναι βαθιά ριζωμένες μέσα του, δίνοντας παράλληλα τη μάχη του ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ
“Το μειδίαμα του Σωκράτη κατέρχεται στο δύσκολο και εξόχως απαιτητικό στίβο του ιστορικού μυθιστορήματος. Ωστόσο, όχι μόνον κατορθώνει να ανταποκριθεί στις υψηλές απαιτήσεις αλλά ευθύς εξαρχής κερδίζει τον αναγνώστη με την αμεσότητα και τη διαύγειά του, καθώς και με την εύστοχη εστίαση του συγγραφέα σε γεγονότα που όχι μόνον επιτρέπουν στον αναγνώστη να αποκτήσει ικανοποιητική γνώση της εποχής αλλά και ενισχύουν τη δραματικότητα της εξιστόρησης.”
(Ευάγγελος Πρωτοπαπαδάκης, Επίκουρος Καθηγητής Εφαρμοσμένης Ηθικής του Πανεπιστημίου Αθηνών)
“Ο Πέτρος Λυγίζος σ’ αυτό το μυθιστόρημα εμπνέεται από το σωκρατικό παράδειγμα. Το ύφος γραφής του, με αρετές αμεσότητας στους ψυχογραφικούς του στόχους, αποτελεί το όχημα μιας διεισδυτικής προσέγγισης στη φιλοσοφία της ζωής που προτείνει ο Σωκράτης. Χωρίς να παραθέτει απλώς τα διδάγματα του αρχαίου φιλοσόφου, αποφεύγοντας τα στείρα ηθικολογικά κηρύγματα, προχωρά στη βίωση και αναβίωση διαχρονικών κι αιώνιων ζητημάτων. Το ανθρώπινο πρόβλημα για τον Πέτρο Λυγίζο ενσαρκώνεται στο αθηναϊκό πλαίσιο του μέσου του 5ου αιώνα π.Χ. μεν, όμως υπερβαίνει την ιστορική πιστότητα, για να «θεραπεύσει», έτσι όπως τίθεται ψυχολογικά και ποιητικά, τη σύγχρονη κοινωνία και τις ανάγκες της για μια νέα ηθική εκπαίδευση.”
(Άννα Λάζου, Λέκτορας Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών)