Του Βασίλη Καπετάνιου
Παραδομένος στον δίδυμο αδελφό του Θανάτου ο Θανάσης, με ένα μπάσο ροχαλητό ξεφυσούσε την κούραση της μέρας. Άνεργος καθηγητής εφαρμογών, βρήκε δουλειά στο τοπικό συσκευαστήριο. Μια ευκαιρία για να γυμναστώ και λίγο όπως έλεγε και ο ίδιος. Ατέλειωτα τα τελάρα που έπρεπε να σηκώνει κάθε μέρα πολύ βαριά και η κούραση με την οποία επέστρεφε κάθε βράδυ. Η γυναίκα του με απαλές κινήσεις τράβηξε από τα δάχτυλα του το ποτήρι με τον κρύο καφέ. Θα τον κρατούσε ξύπνιο για να δει τις ειδήσεις με τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις! Στο άλλο χέρι κρατούσε σφιχτά την εφημερίδα και ένα σημείωμα. Δεν μπόρεσε να τα τραβήξει και να έπεφταν δεν θα έκαναν κάποια σοβαρή ζημιά. Παρατήρησε τα μάτια του. Οι γρήγορες βιαστικές κινήσεις των βολβών, έκοψαν εισιτήριο για τον κινηματογράφο των ονείρων. Μόλις που πρόλαβε και τράβηξε το ποτήρι ο Θάνος έσφιξε απότομα τις γροθιές του. Δυστυχώς στα όνειρα δεν μπορείς να κάνεις επιλογή εικόνων, μάλλον εφιάλτη έβλεπε.
Εφιάλτης 1.
Ένα λαμπερό φως ντύνει στο χρυσαφί κίτρινο ένα μικρό νησί. Παντού βράχια και ξερολιθιές. Στο λαμπερό φώς του ήλιου αντανακλούν τα μέταλλα των κασμάδων. Μια ομάδα ανθρώπων ανεβαίνει με ενθουσιασμό τον βράχο, αόρατες εισοχές τους δίνουν πατήματα για να ανέβουν στο μεγάλο πλάτωμα. Βρίσκονται στο πέτρινο γήπεδο ενός εγκαταλειμμένου λατομείου, ένα ωοειδές λευκό άδειο γήπεδο. Στην πλάτη του βουνού ένα μεγάλο πανό με τεράστια πράσινα γράμματα : ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Δεκάδες μάτια διαβάζοντας το ελπιδοφόρο μήνυμα ρίχνονται στο κυνήγι του θησαυρού. Πλούτος δικός τους, λαϊκή περιουσία είναι το λατομείο.
Οι κασμάδες μια ατσάλινη βροχή πάνω στην πέτρα, πετάνε λαμπερές σπίθες που συναγωνίζονται τον ήλιο που ψήλωσε εδώ και λίγες ώρες. Οι ώρες περνούν ο ήλιος τους αποχαιρετά με ένα θλιμμένο μωβ χρώμα πάνω στην πλάτη του μεγάλου βράχου. Οι σκαπανείς του θησαυρού της ελπίδας έχουν σκάψει ένα βαθύ μεγάλο παραλληλόγραμμο άνοιγμα, κάτι σαν πέτρινο ανοιχτό τάφο. Το ελπιδοφόρο σύνθημα δεν φαίνεται πια. Κάποιος φωνάζει με αρχημιδικούς αλαλαγμούς
-Το βρήκα το βρήκα.
Πλησιάζουν κοντά , μια μεγάλη πέτρινη πλάκα με τέσσερις γάντζους στις άκρες. Τέσσερα τεράστια ελικόπτερα ρίχνουν γάντζους για σηκώσουν την πλάκα. Οι σκαπανείς τραβιούνται στην άκρη για σηκωθεί η πλάκα και να πάρουν τον θησαυρό.
Καταστροφή καθώς τα ελικόπτερα σηκώνουν την τεράστια πλάκα από κάτω ήταν σάπια χώματα , ο ένας μετά τον άλλο οι εργάτες της ελπίδας κατρακυλάνε μέσα στα χώματα. Ένας βουβός χωμάτινος θάνατος, καθώς η τεράστια πλάκα σηκώνεται για να γίνει η ταφόπλακα τους κάποιοι προλαβαίνουν και διαβάζουν την επιγραφή στην μέση της πλάκας.
Μνημόνιο 1.
Καθώς τα χώματα τους τυλίγουν, η πλάκα κλείνει και εγκλωβίζει το ελάχιστο φώς κάποιοι αντιλαμβάνονται ότι έψαχναν με λάθος τρόπο σε λάθος τόπο, στο λεηλατημένο λατομείο τον ανύπαρκτο θησαυρό. Σηκώνουν τις γροθιές του αλλά είναι αργά.
Η γυναίκα του Θανάση τον βλέπει να συνθλίβει την εφημερίδα και το σημείωμα μέσα στην γροθιά του. Ένα χάρτινο σπαθί έτοιμο να καρφώσει τον ονειρικό αντίπαλο. Σκέφτεται να τον ξυπνήσει, ενώ τον πλησιάζει το χέρι του χαλαρώνει και ακουμπά πάνω στα γόνατα του. Ένα λεπτό χαμόγελο διαγράφεται στα χείλη, τα μάτια συνεχίζουν να κατεβάζουν εικόνες, τον αφήνει να συνεχίσει την εσωτερική προβολή.
Εφιάλτης 2
Ο Θάνος μέσα στον ονειρικό χρόνο το νοιώθει ότι είναι μαζί με την ομάδα των εγκλωβισμένων σκαπανέων του ανύπαρκτου θησαυρού. Ο θυμός αρχίζει να υποχωρεί και πρέπει να βρουν μια διέξοδο, είναι αδύνατον να σηκώσουν την βαριά πλάκα του ΜΝΗΜΟΝΙΟ 1 και ήδη οι έλικες των ελικοπτέρων δεν ακούγονται πια. άλλος ένας αλλαγμος εύρεσης ελπίδας.
-Εδώ αδέλφια στα δεξιά υπάρχει ένα τούνελ διαφυγής. Μια μεγάλη πέτρα με μια σχισμή στην μέση, το δροσερό αεράκι πιστοποιεί την ύπαρξη της υπόγειας σήραγγας.
-Μα αυτό είναι μια κάλπη της βουλής των αντιπροσώπων
-Δεν υπάρχει άλλη λύση μόνο αυτή.
Φωνάζει αυτός που έχει βάλει το μάτι του στην σχισμή. Μια αόρατη Κίρκη τον μετατρέπει σε λευκό φάκελο και τον περνά από την άλλη πλευρά του τούνελ, δίνοντας ξανά το σώμα του μετά την «κάλπη-κη» απορρόφηση του. Πέφτοντας σαν ψηφοδέλτια ο ένας μετά τον άλλο από την σχισμή βρέθηκαν στο τούνελ. Έρποντας ο ένας μετά τον άλλον μέσα στον υγρό χωμάτινο σωλήνα βγήκαν σε ένα θαυμάσιο κήπο. Αν και δεν έβλεπαν πολύ καλά από τις ώρες που ήταν εγκλωβισμένοι στο σκοτάδι, ένα κίτρινο λαμπερό φως, γύρη που τραβά τις μέλισσες στον κύκλο του λουλουδιού τους οδήγησε ενστικτωδώς. Βρέθηκαν μέσα σε μια κυκλική λαμπερή αίθουσα. Ακούστηκε το σωτήριο σύνθημα.
-Εμείς τα σκίζουμε τα μνημόνια
Άρχισαν να πανηγυρίζουν μαζί με τους άλλους. Μια βαριά ονειρική σκέψη ερχόταν κάτω από τα υπόγεια του νου και έλεγε στο Θάνο ότι εκείνη η βαριά ταφόπλακα με τον τίτλο μνημόνιο 1 δεν σκίζεται , μόνο με δυναμίτες ανατρέπεται. Αλλά τον πήρε και αυτόν ο ενθουσιασμός. Τεράστια βιβλία άρχισαν να σχίζονται μέσα στην αίθουσα, τώρα κατάλαβε ήταν η αίθουσα του Ζαππείου. Ένας τεράστιος χαρτοπολτός άρχισε να γεμίζει την αίθουσα , απίστευτος ο ενθουσιασμός για τις χάρτινες ελπίδες. Οι απογοητευμένοι σκαπανείς του χαμένου θησαυρού ένοιωσαν τον κίνδυνο της ασφυξίας. Τα παράθυρα άρχισαν να σφαλίζουν με τεράστια τσιμεντένια μονογράμματα .Το ένα μετά το άλλο, με ένα γράμμα σε κάθε ένα η θανατηφόρα ασφυξία έγινε ένας νέος εφιάλτης
ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2.
-Γρήγορα από εδώ
Φώναξε ο Θάνος και έκανε μια βουτιά απελπισίας από το τελευταίο αριστερό ανοικτό παράθυρο .
Το μισό σώμα του Θάνου βρέθηκε έξω από τον καναπέ η γυναίκα του τρόμαξε γιατί τον άκουσε να μουρμουρίζει ακατάληπτα λόγια. Η τυλιγμένη εφημερίδα και το σημείωμα κουνιούνταν σε επαναλαμβανόμενες κινήσεις , απελπισμένες κινήσεις κουπιού, καθώς προσπαθεί να αντιστρέψει την πορεία της βάρκας προς τον καταρράκτη της καταστροφής.
ΕΦΙΑΛΤΗΣ 3
Ο Θάνος και οι φίλοι του στον ονειρικό χώρο ήταν τυχεροί , βουτώντας από το τελευταίο ανοιχτό παράθυρο έπεσαν στην θάλασσα και σώθηκαν. Κανείς δεν ξέρει πόσες ονειρικές στιγμές κολυμπούσαν. Ένοιωσαν μεγάλη ανακούφιση όταν τα δάκτυλα του ακούμπησαν στις πέτρες ενός μεγάλου λιμανιού. Ο ένας μετά τον άλλο βγήκαν στο λιμάνι. Απέναντι τους ένας μεγάλος γκρι κυκλικός πύργος. Απίστευτες οι ονειρικές δυνατότητες είχαν κολυμπήσει μέχρι το λιμάνι της Θεσσαλονίκης ο Λευκός Πύργος ήταν απέναντι τους. Διστακτικά η ταλαιπωρημένη παρέα μπήκε στο συνεδριακό κέντρο. Ήταν οι στιγμή παρουσιάζονταν οι τέσσερεις πυλώνες της νέας ελπίδας. Οι θεατές έβλεπαν με μεγάλα γράμματα τα τέσσερα τεράστια πανό από την μπροστινή όψη καθώς του κύκλωναν ελπιδοφόρα.
1. Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
2. Άμεσα μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας.
3. Εθνικό σχέδιο για την ανάκτηση της εργασίας.
4. Θεσμικό και δημοκρατικό μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος.
Ο Θάνος και οι φίλοι του δυστυχώς έβλεπαν την πίσω πλευρά των «πυλώνων» να σχηματίζεται άλλο ένα εφιαλτικό
ΜΝΗΜΟΝΙΟ 3.
Έβαλε τις φωνές να προς τους ανθρώπους που εγκλωβίζονται από τους τέσσερις πυλώνες. Μάταιο η φωνή του δεν μπορούσε να φθάσει σε αυτούς. Όσο τους κύκλωνε το νέο μνημόνιο τόσο ενθουσιάζονταν ,μια ασφυκτική ελπίδα τους οδηγούσε στον θάνατο.
Ο Θάνος ένοιωσε να πνίγεται , ξύπνησε με βαριά την ανάσα του. Ο μισός έξω από τον καναπέ. Η εφημερίδα και το σημείωμα έγιναν ένα ψυχολογικό μπαστούνι να στηριχθεί και να πάρει μια ασφαλή θέση. Κοίταξε το μικρό σημείωμα , από τα στιχάκια του αμερικάνου θείου.
«ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΡΟΣ ΑΛΕΚΟ/ Αλέκο μου σου τα λεγα ποιος είσαι εσύ και ποια είμαι εγώ. Αλέκο μου καλό παιδί δεν θα ναι πολλοί σου οι μήνες/ Βρες Αλέκο φάρμακο , φάρμακο για να γιάνει από την διπλή τη μαχαιρά του Πάνου Λαφαζάνη/ Πήγαινε Αλέκο μου καλέ στο δρόμο Κουμουνδούρου εκεί έχουνε το βάλσαμο Ζωή Κωνσταντοπούλου! Chicago Αύγουστος 2015, θείος Μίμης. *
Στην εφημερίδα διάβασε το κεντρικό σύνθημα του κόμματος, «Τα δοκίμασες, τους δοκίμασες τώρα με το κόμμα της πατριωτικής εργατιάς στο δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής.**
– Θάνο ξύπνησες;
– Με ξύπνησαν οι εφιάλτες που είδα, ελπίζω στις επόμενες εκλογές να ανοίξουμε τα μάτια μας ….. όχι άλλες εφιαλτικές ελπίδες στην μαύρη νύχτα των μνημονίων……
* Πραγματικό σημείωμα από το θείο Μίμη του Chicago, σχόλιο για την ελληνική πραγματικότητα όπως αντανακλάται στην άλλη άκρη του ατλαντικού.
** Παραλλαγμένο σύνθημα του ΚΚΕ όπως ανακοινώθηκε στα ΜΜΕ.