Πρόσφατα, διαβάσαμε στον τοπικό τύπο άρθρο με τίτλο «Ποιος φταίει;» με την υπογραφή «Δημότισσες». Θέλουμε να εκφράσουμε δημόσια ότι το κείμενο, με το σκεπτικό έτσι όπως διατυπώνεται, εκφράζει και τις δικές μας σκέψεις και ανησυχίες. Διαπιστώνουμε ότι στη πόλη μας αναπτύσσονται φασίζουσες συμπεριφορές και αντιλήψεις που ενορχηστρώνονται από διάφορους παράγοντες αλλά και από τη Δημοτική Αρχή .Το φαινόμενο μοιάζει να αλώνει την καθημερινότητά μας και να καθίσταται εξαιρετικά οικείο . Θεωρώντας ότι αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο , θέλουμε να ενώσουμε τις φωνές μας με την φωνή κάθε δημότισσας γιατί μόνο με ενότητα και συλλογικότητα αντιπαλεύονται αυτές οι καταστάσεις. …«Συνεχίζουμε» το κείμενο με τίτλο «Ποιος φταίει;» …
– Φασίζουσα είναι η νοοτροπία να μη σέβεσαι το 38% των Δημοτών της πόλης αλλά αντίθετα να τους υποτιμάς και να τους εξυβρίζεις δημόσια . Να αγνοείς και να επιχειρείς να εξευτελίσεις όποιον δεν συμφωνεί με τις ιδέες σου και την πολιτική σου, δεν ενστερνίζεται τις πράξεις σου και διαφωνεί με την αισθητική και το έργο σου. Ποιοι είναι οι «οι 15 καραγκιόζηδες»; Μήπως είναι τα μέλη της Λαϊκής Συσπείρωσης που επιχείρησαν να κάνουν κριτική μέσα στο Δημοτικό συμβούλιο; «Ο φασισμός αρχίζει με τη σκέψη ότι όλοι οι άλλοι είναι ανόητοι.»
– Φασίζουσες είναι οι άμεσες ή έμμεσες ΑΠΕΙΛΕΣ προς δημότες που τόλμησαν να αρθρώσουν αντιπολιτευτικό λόγο. Επιχειρούν δημόσια να τους σκιαγραφήσουν – εκφοβίσουν. Τους περιγράφουν με φράσεις όπως : « …που εντάξει είναι κομμουνιστής», «… ένας δάσκαλος », « έχει μαμά και μπαμπά φιλόλογο …». Οι συμπολίτες μας αυτοί έχουν ονοματεπώνυμο και επειδή ζούμε σε μικρή πόλη και όλοι γνωριζόμαστε αν θέλει κάποιος να συνομιλήσει μαζί τους πολύ εύκολα μπορεί να τους βρει -να τους κεράσει ένα καφέ- και να ανταλλάξουν απόψεις! Γιατί επιλέγεται αυτός ο αχαρακτήριστος τρόπος επικοινωνίας μαζί τους ; « Κάτι κολασμένο έρχεται προς το μέρος μας.»
– Φασίζουσα είναι η διάθεση να δημιουργείς και να φαντάζεσαι παντού εχθρούς, να καλλιεργείς το φόβο στους δημότες και να ζητάς την παρουσία του στρατού στους δρόμους, ως εγγυητή της εσωτερικής ασφάλειας. Ποιοι είναι και γιατί έχει εχθρούς η πόλη; Από πού προέρχεται ο κίνδυνος; Είναι ανάγκη να πληρώνουμε 11.000 ευρώ το μήνα για ασφάλεια και να χρειαζόμαστε επιπλέον χρήματα για το πρόγραμμα «Ανοιχτές Πόρτες» ; ; Αν οι εχθροί είναι « …15-20 που είναι όλοι συντεταγμένοι….» δεν μπορούμε συλλογικά να τους αντιμετωπίσουμε; Όμως η φασιστική συνταγή είναι «κατασκευάζω εχθρούς – γεννιέται ο φόβος – επιβάλω καταστολή» .
– Φασίζουσα πράξη είναι να εξαπολύεις ύβρεις που απευθύνονται προς κάθε κατεύθυνση. Διατυπώνεται από την Δημοτική Αρχή ένας λόγος απροκάλυπτα προσβλητικός που στρέφεται αβίαστα και χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό προς νέους ανθρώπους. «…ξυρισμένα κεφάλια, με ψυχιατρικές εξαμβλώσεις»(?). Λόγος μικρός στο ύψος της αμάθειας και του σκότους, που κουβαριάζεται κι επαναλαμβάνει στείρα τον εαυτό του, σφυρηλατημένος στην εμμονή της επανάληψης και της αντιγραφής. Ως εκπαιδευτικός… και ταυτόχρονα «άρχων της πόλης» εκπαιδεύει τα αυτιά των υποτελών να δέχονται πάσης φύσεως αμετροεπείς κορώνες .Όμως « Όταν συνηθίζεις το τέρας, αρχίζεις να του μοιάζεις»
– Φασίζουσα πρακτική είναι ενώ κατατίθενται υπογραφές σύμφωνα με το νόμο (κανονισμός λειτουργίας Δημοτικού Συμβουλίου) –πέρυσι τέτοια εποχή συνυπογράψαμε σχετικό αίτημα εργατικών σωματείων– με αίτημα να συζητηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο το θέμα «Λαϊκό Φροντιστήριο». Ποτέ το θέμα δεν τέθηκε στο Συμβούλιο. Εμείς θεωρούσαμε ότι ήταν αναγκαίο το Δημοτικό Συμβούλιο να γνωρίζει ποιοί κοινωνικοί θεσμοί αναλαμβάνουν τη δημιουργία μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας στη πόλη, ποιοι εκπαιδευτικοί και με τι προσόντα αναλαμβάνουν να διδάξουν και επιπλέον πιστεύαμε ότι αυτή την προσφορά ήταν λογικό ο Δήμος να την φιλοξενήσει σε μια αίθουσα σχολείου ώστε να υπάρχουν οι βασικές προϋποθέσεις λειτουργίας και ο αναγκαίος κοινωνικός έλεγχος. Αφού πέρασε ‘εύλογο’ χρονικό διάστημα ήρθε η απάντηση από το Δήμο η οποία ανέφερε ότι το θέμα είναι ανάγκη να τεθεί στην Σχολική επιτροπή! ….”όποιος δεν είναι σαν και εμάς, είναι εχθρός μας” ;.
– Φασίζουσα είναι…
Αρχίσαμε, να ανεχόμαστε αυτό πού εξελίσσεται μπροστά μας. Η ανοχή αυτή πολλαπλασιάζει αυτό το φαινόμενο στη δημόσια ζωή και το ισχυροποιεί. Όταν πάψει να μας ξενίζει , να μας φοβίζει , τότε αρχίζουμε να του μοιάζουμε Πρέπει να αντιδράσουμε και να παλέψουμε χωρίς εφησυχασμό με κύρια όπλα τη καθαρή σκέψη και την έγνοια για το συνάνθρωπο.
Ομάδα Γυναικών Άργους
-μέλος της ΟΓΕ-