Η εκτεταμένη επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών, σε συνδυασμό με το πακέτο των υπόλοιπων μέτρων που κυβέρνηση-ΕΕ και ΔΝΤ θέλουν να εφαρμόσουν, στοχεύει στη δόμηση όχι απλά λιγότερης εκπαίδευσης, αλλά σε ένα συντηρητικό, συγκεντρωτικό, αυταρχικό και ιεραρχικό εκπαιδευτικό μοντέλο που αντιστοιχεί σε επιχειρήσεις, μετατρέποντας την εκπαίδευση από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα. Συνεχίζοντας την πολιτική των περικοπών σε υγεία- παιδεία και κοινωνική πρόνοια, με βάση τις αποφάσεις του ΔΝΤ και της ΕΕ στηρίζουν το φθηνό, πειθαρχημένο σχολείο της αγοράς. Μέσα σε συνθήκες δραστικών περικοπών και δημοσιονομικής ασφυξίας υπηρετείται με πιο άμεσο, αποτελεσματικό και ελέγξιμο τρόπο η πολιτική κατάργησης-συγχώνευσης και συρρίκνωσης του υπάρχοντος αριθμού σχολείων της χώρας («Καλλικράτης στην εκπαίδευση»), η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών, η χρηματοδότηση των σχολείων με βάση τα αποτελέσματα της αξιολόγησής τους, οι μηδενικές προσλήψεις εκπαιδευτικών και η διαφορετική οικονομική, ασφαλιστική και εργασιακή αντιμετώπισή τους, καθώς, βέβαια, και η μετακύλιση των εξόδων των σχολείων σε συλλόγους γονέων και κηδεμόνων ΚΑΙ με αναζήτηση χορηγών.
Οι συγχωνεύσεις καταργήσεις και υποβιβασμοί σχολείων αποτελούν έναν μόνον από τους κρίκους ενός συνολικότερου σχεδίου υποβάθμισης και διάλυσης της όποιας δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης έχει απομείνει, εξαιρετικά αναγκαίου για το σχεδιασμό τους. Στην πράξη σημαίνει μείωση δαπανών και εφαρμογή των όρων του μνημονίου στην εκπαίδευση συμβάλλοντας με αποφασιστικό τρόπο στη δημιουργία «στέρεου εδάφους» για να «πατήσουν» οι συνολικότερες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και να αλλάξει ο χάρτης της παιδείας. Οι καταργήσεις- συγχωνεύσεις και υποβιβασμοί σχολείων, αποτελώντας ένα ακραίο μέτρο συρρίκνωσης των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών, εξαφανίζουν το σχολείο της γειτονιάς, «υψώνοντας» στη θέση του το σχολείο της αγοράς. Η σταθερή χρηματοδότηση του σχολείου περνάει στη χρηματοδότηση των γονιών, των χορηγών ή και των δυο. Το σχολείο χρηματοδοτείται ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών του. Οι συνεχείς μειώσεις στην επιχορήγηση των σχολικών επιτροπών και τελικά ο Καλλικράτης της εκπαίδευσης, δημιουργούν ένα απίστευτα συγκεντρωτικό, συντηρητικό, αυταρχικό και ιεραρχικό μοντέλο σχολείου-επιχείρησης. Υλοποιούνται οι προϋποθέσεις για την εγκατάσταση ενός σχολείου εμπορικού κέντρου, που θα πρέπει να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις και στις ανάγκες της αγοράς για να υπάρξει, με μαθητές πελάτες και εκπαιδευτικούς πωλητές. Εκπαιδευτικούς που θα είναι αριθμητικά λιγότεροι αφού οι διορισμοί είναι ανύπαρκτοι, θα δουλεύουν σε δυο τρία ή περισσότερα σχολεία λόγω αύξησης του ωραρίου τους, εκπαιδευτικούς σε διαρκή ομηρία και περιπλάνηση.
Το «νέο σχολείο της αγοράς» είναι το «πολυδύναμο σχολείο» που με τη στοχοθεσία του, την τυπική και άτυπη λειτουργία του κατακερματίζει τη γνώση, αποθεώνει τις δεξιότητες σε βάρος της γενικής παιδείας, τεμαχίζει τα γνωστικά αντικείμενα για να μην μπορούν οι μαθητές να ελέγξουν και να συνειδητοποιήσουν ό,τι τους προσφέρεται. Εντατικοποιεί τους ρυθμούς μάθησης, διαλύει κάθε ιστό συλλογικότητας, αφαιρεί κάθε περιθώριο αυτονομίας και ελέγχου της σχολικής καθημερινότητας από τον εκπαιδευτικό. Αυτό το «νέο» σχολείο είναι απρόσωπο, ένα δημοτικό που λειτουργεί με όρους γυμνασίου, όπου η παιδικότητα συντρίβεται κάτω από το βάρος του καθημερινού 7ωρου. Αυτό το μοντέλο σχολείου ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ φθηνού, πειθαρχημένου και ευέλικτου εργατικού δυναμικού, που χρειάζεται η αγορά.
Λέμε ΟΧΙ στις συγχωνεύσεις και στους υποβιβασμούς των σχολείων , εναντιονόμενοι στην πολιτική υποβάθμισης της μόρφωσης των παιδιών της εργατικής τάξης των παιδιών λαού , μιας υποβάθμισης που υπηρετεί από τη μια την κερδοφορία του κεφαλαίου , από την άλλη δημιουργία ανθρώπων διαποτισμένων με εκείνα τα ιδανικά και τη στάση ζωής που δε θα αμφισβητούν και θα δέχονται παθητικά τα πάντα. Με απλά λόγια θα διαπαιδαγωγούν άτομα δουλοπρεπή, μοιρολατρικά, άβουλα, χειραγωγήσιμα, φτηνή εργατική δύναμη, που θα δέχονται τα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας και παρατεταμένης φτώχειας και εξαθλίωσης από κόμματα υπηρέτες του κεφαλαίου που και εσείς εδώ ψηφίζετε και στηρίζετε την πολιτική τους και που απολύτως υποκριτικά παριστάνεται πως τάχα ενδιαφέρεστε για τη μόρφωση τους. Αλήθεια πως είναι δυνατό να στηρίζεις και να εφαρμόζεις στην πράξη τις πολιτικές λιτότητας , εξαθλίωσης και υποχρηματοδότησης, ως δημοτική αρχή, και από την άλλη να ψηφίζεις τάχα εναντίον των συγχωνεύσεων; Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.
Το δικό μας όχι στις συγχωνεύσεις – υποβιβασμούς σχολείων δεν έχει καμιά σχέση με πολιτικάντικες-ψηφοθηρικές τακτικές, αλλά πηγάζει κατευθείαν από την αγωνία μας να δώσουμε σε αυτό τον λαό , στην εργατική τάξη και στα παιδιά της τη μόρφωση που τους αξίζει μέσα από καθημερινούς αγώνες. Εκεί μας ενδιαφέρει να δίνουμε το παρόν , η αγωνιστική μας υπόσταση και η υπεράσπιση των δίκαιων του λαού είναι η αγωνία μας .Από εκεί δε λείπουμε ποτέ.
ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Δημοτικός Σύμβουλος ΑΡΓΟΥΣ-ΜΥΚΗΝΩΝ εκλεγμένος με τη ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ