Με ενδιαφέρον εξελίχθηκε η 6η Σύνοδος της ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ στο Ξενοδοχείο Divani Caravel στην Αθήνα με τον βουλευτή Αργολίδας Γιάννη Μανιάτη στην ομιλία του να στέκεται στα εξής σημεία:
- Ανήκουμε σε μια πολιτική οικογένεια, την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, που δεν μπόρεσε να πει το μεγάλο ΟΧΙ στην ασυδοσία των αγορών και το μεγάλο ΝΑΙ στην προσέγγιση των ευρωπαίων πολιτών. Όμως, η ήττα της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας μπορεί να αντιστραφεί μόνο αν ενώσουμε τις προοδευτικές δυνάμεις του Νότου με τις ακόμα ισχυρές δυνάμεις του Βορρά και της Σκανδιναβίας. Για την Ευρώπη των πολιτών και όχι της γραφειοκρατίας.
- Το Κυπριακό βρίσκεται σε ευνοϊκή συγκυρία με δεδομένες όμως τις δύο εθνικές κόκκινες γραμμές, την απομάκρυνση των στρατευμάτων κατοχής και την άρση του καθεστώτος των εγγυήσεων. Η πρόοδος αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι αποκαλύφθηκε πρόσφατα πως η Κύπρος είναι μέρος του ενεργειακού El Dorado της ΝΑ Μεσογείου. Όμως, θεωρώ σοβαρό εθνικό λάθος το σπουδαιότερο περιουσιακό στοιχείο της Κύπρου, που είναι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της, να εξαρτηθούν από έναν μόνο πελάτη, που θα είναι η Τουρκία. Λέμε ένα βαθύτατο ΟΧΙ στον αγωγό από την Κύπρο προς την Τουρκία.
- Η χώρα: Tο μεγάλο ερώτημα, έχει υποστεί ή όχι ανήκεστο βλάβη; Με άλλα λόγια, υπάρχει ή δεν υπάρχει ελπίδα; Αρκετοί οικονομολόγοι, μου λένε ότι, δυστυχώς, δεν υπάρχει γυρισμός. Ότι πια η ζημιά που έκανε η Κυβέρνηση του Τσίπρα είναι τόσο τραγική και μεγάλη που όποιος αν αναλάβει μετά δεν υπάρχει ελπίδα και προοπτική και απλώς, όπως λέει κι ο Βενιζέλος, θα υπάρχει η στασιμοχρεωκοπία, η διαρκής βουλγαροποίηση και τα παιδιά μας θα συνεχίσουν να φεύγουν έξω.
- Ανήκω στους αθεράπευτα αισιόδοξους και γι αυτό είμαι σήμερα εδώ και πιστεύω ότι ΝΑΙ, υπάρχει ελπίδα. Όμως, η ελπίδα για να υπάρξει, θα ξαναπροκύψει μέσα από το δικό μας, τον προοδευτικό χώρο με μία βασική προϋπόθεση: Πρέπει να καταλάβουμε ότι όλα αυτά που ξέραμε στο παρελθόν έχουν τελειώσει. Εάν ο Προοδευτικός χώρος δεν συμπεριφερθεί ανατρεπτικά και αντισυμβατικά σε πολιτικό, αξιακό, οργανωτικό και κοινωνικό επίπεδο, δεν υπάρχει προοπτική.
- Προς το Προεδρείο καταθέτω 3 συγκεκριμένες προτάσεις, για να συμπεριληφθούν στην απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής:
– 1η πρόταση: Προανακριτική επιτροπή στη Βουλή για τη χρεωκοπία των ελληνικών τραπεζών. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, δηλαδή ο πραγματικός ιδιοκτήτης όλων των ελληνικών ιδιωτικών επιχειρήσεων, όλων των χωραφιών των αγροτών και όλων των σπιτιών μας, που είναι με δάνεια, ο ιδιοκτήτης αυτών των «μαγαζιών» είναι οι ξένοι. Κι ο Τσίπρας αποδέχθηκε να χάσουμε αξία 25 δις € που είχε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα το Σεπτέμβριο του 2014 και τώρα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα να έχει αξία λιγότερη από 1 δις € και κυρίως να το διοικούν ξένα funds, που τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα είναι στη Διοίκηση της Εθνικής ή της Πειραιώς.
Τι χειρότερο πρέπει να κάνουν για να σηκώσουμε στον ουρανό τις πολιτικές ευθύνες αυτής της παράταξης; Τι χειρότερο θα κάνουν;
- Το Υπερταμείο Σόιμπλε-Τσίπρα, η μεγάλη αποικιοκρατική υποχώρηση της χώρας. Τα 70.000 ακίνητα του Δημοσίου, όλες οι επιχειρήσεις του ελληνικού Δημοσίου, όλο το περιουσιακό υλικό του έλληνα πολίτη, η Δημόσια περιουσία, για 100 χρόνια θα το διοικούν και θα αποφασίζουν οι ξένοι. Αυτό συνιστά πλήρη εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας στους δανειστές.
– 2η πρόταση: Το ΠΑΣΟΚ να δεσμευθεί ότι θα καταργήσουμε το νόμο του Υπερταμείου. Δεν θα αναδιαπραγματευτούμε, αλλά θα τον καταργήσουμε, γιατί συνιστά βαθιά προσβολή της εθνικής μας αξιοπρέπειας το να αποφασίζει ένα Διοικητικό Συμβούλιο υπό ένα εποπτικό Συμβούλιο και να μην έχει καν δικαίωμα η Γενική Συνέλευση του Υπερταμείου, που είναι ο εκάστοτε Έλληνας Υπουργός Οικονομικών, να αλλάξει τις επιλογές του ξένου κ. ΛεΠάπ και να αγνοεί απολύτως η Βουλή για το τι συμβαίνει εκεί μέσα. Για την περιουσία της Ελλάδας, τη Δημόσια περιουσία, γιατί την ιδιωτική την έχουν πάρει ήδη οι τράπεζες.
– 3η πρόταση – Δάνεια: Κατά τη συζήτηση της ενσωμάτωσης της τελευταίας Οδηγίας, στην οποία ήμουν εισηγητής, η Δημοκρατική Συμπαράταξη κατέθεσε μια πολύ συγκεκριμένη πρόταση, η οποία συνοπτικά περιλαμβάνει:
α) Κανένα σπίτι μεσαίου και φτωχού νοικοκυριού δεν βγαίνει στον αέρα. Ούτε σε κανονικό, ούτε σε ηλεκτρονικό πλειστηριασμό, που είναι το 2ο κόλπο που είναι σε εξέλιξη τώρα.
β) Δημοσιοποιούμε τα ονόματα των στρατηγικών κακοπληρωτών. Όλα στον αέρα. Όπως δημοσιοποιούμε τις Δηλώσεις Πόθεν Έσχες των δημοσίων υπαλλήλων, βουλευτών, δημοσιογράφων, δικαστικών, κ.ά., να δημοσιοποιούμε τα ονόματα των στρατηγικών κακοπληρωτών, οι οποίοι υποχρεώνονται άμεσα είτε να αποπληρώσουν τα δάνεια, είτε μόνο γι’ αυτούς να πάνε στα Funds. Γιατί δεν μπορεί και ο φτωχός που δεν μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο των 100.000€ να είναι στην ίδια μοίρα με τον τυπάκο που έχει πάρει τα 8-9 εκατ. € για τη βίλα του (και οι τράπεζες ξέρουν ποιοι είναι). Για να τελειώνει το ανέκδοτο αυτό.
γ) Οι βουλευτές και οι Υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνούν να έχουν όλα τα λεφτά τους στις ελληνικές τράπεζες, διαφορετικά να σηκωθούν να φύγουν! Όλα τα λεφτουδάκια του κ. Παπαδημούλη, του κ. Τσακαλώτου, του κ. Σταθάκη, του κ. Παπαδημητρίου μέσα, αλλιώς στο σπίτι τους κι ας κάνουν πολιτική από εκεί.
- Παράταξη: Επειδή γίνεται μια συζήτηση που για μένα είναι ακατανόητη, εμάς στρατηγικός μας αντίπαλος ήταν, είναι και θα είναι η Δεξιά, η συντήρηση. Η Νέα Δημοκρατία είναι ο στρατηγικός μας αντίπαλος, αλλιώς δεν έχουμε νόημα και λόγο ύπαρξης. Για να είμαστε όμως πραγματικά στρατηγικός αντίπαλος της Ν.Δ. πρέπει να νικήσουμε πρώτα στρατηγικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Άρα, ακριβώς επειδή θέλουμε να είμαστε η Αξιωματική Αντιπολίτευση απέναντι στη Ν.Δ., πρέπει να είμαστε η 2η Κοινοβουλευτική δύναμη και να κερδίσουμε τον Τσίπρα.
Τα πράγματα λοιπόν είναι λυμένα με πολύ απλό τρόπο. Η πρόσκλησή μας είναι ανοιχτή και δημοκρατική. Πρέπει με πολύ γενναιότητα, χωρίς αποκλεισμούς, να πάμε το ταχύτερο δυνατόν σ’ ένα ανοιχτό Συνέδριο, όχι όμως ομόσπονδων οντοτήτων. Πρέπει να πάμε σ’ ένα ενιαίο Συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, της Παράταξης, όχι της Συμπαράταξης, όπου προφανώς με αξιακά και ηθικά κριτήρια, με ανοιχτή διαδικασία θα επιλέξουμε τα πολιτικά μας όργανα, την Προγραμματική μας Θέση, τα πάντα. Ένα Συνέδριο δημιουργίας ενός νέου πολιτικού χώρου, της Δημοκρατικής Παράταξης.