Η βιωματική ομιλία του Γιώργου Μαυρωτά στο Ναύπλιο με θέμα «Το μεγάλο σχολείο του Αθλητισμού» ήταν ένα μάθημα ζωής για όσους τον άκουσαν. Ο πρώην αρχηγός της Εθνικής Ομάδας Πόλο, Αναπλ. Καθηγητής της Στολής Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ και βουλευτής Αττικής του Ποταμιού, μέσα από όσα έχει βιώσει από τον πρωταθλητισμό, μίλησε για την αξιοκρατία που διέπει τον αθλητισμό, επιχειρώντας να «δέσει» τα λεγόμενά του με την αξιοκρατία που απουσιάζει από την πολιτική.
Ο Γιώργος Μαυρωτάς, μιλώντας στο παράρτημα του Harvard στο Ναύπλιο, έδωσε τα χαρακτηριστικά της αξιοκρατίας στο αθλητισμό, που κουμπώνουν όμως απόλυτα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής:
-Δεν μπορείς να γίνεις πρωταθλητής με «μέσο», «βύσμα» και γνωριμίες του μπαμπά
-Η μεζούρα και το χρονόμετρο δεν λένε ποτέ ψέματα
-Και ο πιο άσημος και φτωχός μπορεί με την προσπάθειά του να πετύχει
-Όλοι στην ίδια γραμμή, είτε ο γιός του τσαγκάρη, είτε ο γιός του εφοπλιστή… και ο καλύτερος προχωράει
-Προχωράς με την αξία σου κι όχι με τη γνωριμία σου
Μίλησε ακόμα και για τον σεβασμό των κανόνων του αντιπάλου:
-Παίζεις με βάση τους κανόνες
-Αν τους παραβιάσεις ακυρώνεσαι / τιμωρείσαι
-Δεν μπορείς να «κόψεις δρόμο»
-Μαθαίνεις να σέβεσαι τον αντίπαλο γιατί αναγνωρίζεις την προσπάθεια που έχει κάνει κι αυτός
-Αντίπαλοι μόνο όσο διαρκεί ο αγώνας, μετά συνάδελφοι
Στην εκπαιδευτική Ημερίδα που διοργανώθηκε από τον Δήμο Ναυπλιέων και το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών Ελλάδος του Πανεπιστημίου Harvard, στο πλαίσιο του 4ου Μαραθωνίου Ναυπλίου, ο κ. Μαυρωτάς αναφέρθηκε ακόμα στις ευεργετικές συνέπειες του αθλητισμού, καθώς η άσκηση, σε αντιδιαστολή με την καθιστική ζωή που κυριαρχεί στις μέρες μας, συνεισφέρει στην καλή υγεία και την ευεξία παιδιών και ενηλίκων.
Παρουσιάζοντας τα όσα μαθαίνει κανείς από τον αθλητισμό, εστίασε στον σεβασμό των κανόνων και των αντιπάλων, στη σημασία του προγραμματισμού, της στοχοπροσήλωσης και της αυτοπειθαρχίας. Στάθηκε ιδιαίτερα στο ρόλο της ήττας ως «δάσκαλου», υπενθυμίζοντας ότι πίσω από κάθε αθλητική, και όχι μόνο, επιτυχία κρύβονται αντίστοιχες αποτυχίες οι οποίες δεν τυχαίνουν της ίδιας προβολής στην αποτίμηση κάθε καριέρας αλλά είναι εξίσου σημαντικές. Τόνισε τη δοκιμασία στην οποία θέτει η ήττα ειδικά τις ομάδες και πώς πρέπει να χαλυβδώνει τις σχέσεις των παικτών. Αναφέρθηκε επίσης στη συκοφαντημένη έννοια της προσπάθειας και του κόπου στη σημερινή κοινωνία όπως και στην έννοια της αξιοκρατίας που πουθενά αλλού δεν την μαθαίνεις καλύτερα απ’ ότι στον αθλητισμό.
Για το νεότερο ακροατήριο αλλά και για τους γονείς εστίασε στο γεγονός ότι σχολείο και αθλητισμός ή σπουδές και αθλητισμός είναι δύο έννοιες συμπληρωματικές κι όχι ανταγωνιστικές και απέδωσε στον αθλητισμό χαρακτήρα μόρφωσης, αναγκαίας στη διαμόρφωση ολοκληρωμένης προσωπικότητας. Έκλεισε λέγοντας ότι η κοινωνία μας θα πρέπει να αυξήσει τον αθλητισμό που κάνει σε σχέση με αυτόν που καταναλώνει γιατί όσο περισσότερος κόσμος περνάει από το μεγάλο σχολείο του αθλητισμού τόσο το καλύτερο για την κοινωνία.