Στην πρώτη ράχη του αγέρωχου Αρνά
λίγο πιο πάνω από τον οικισμό Σπηλιά,
όταν ο καιρός έχει απόλυτη ησυχία
και ο αγέρας νεκρική ακινησία,
έρχεται στ΄ αυτιά μας ο ήχος μιας βουής
από τα έγκατα της κακοτράχαλης της γης.
Είναι μια υπόγεια διαδρομή αέρα και νερού
που περνάει κάτω από τον οικισμό του Λυγουριού,
δημιούργημα πολλών χρόνων, ίσως εκατομμυρίων,
που σκάει σ΄ ένα ποτάμι στην παραλία των Ιρίων.
Μια μέρα ΄κει, με το κοπάδι του ένας τσοπάνος,
που κάθονταν στ΄ αγναντερά και τ΄ όνομά του Γιάννος,
έπαιζε σκοπούς νοσταλγικούς με ξύλινη φλογέρα
όταν το αυτί του έπιασε μια «βουή» από…αέρα.
Η βουή ακούγονταν μπροστά στα πόδια του τα δυό.
Ήταν σαν να περνούσε από κάτω τρεχούμενο νερό…
Κάνει να σκύψει, καλύτερα ν΄ ακούσει και να δει,
του ΄φυγε η φλογέρα κι έπεσε στου βράχου τη σχισμή.
Η ξύλινη φλογέρα όμως δεν σκάλωσε,
αλλά χάθηκε στης σχισμής την τρύπα.
Πήρε τον υπόγειο δρόμο του νερού
κι έφτασε ΄κει που έπλενε η κυρά Γιαννού
της πρώτης κόρης της την προίκα.
Εκείνη γνώρισε του Γιάννου τη σκαλιστή φλογέρα
και ειδοποίησε τον άντρα της χωρίς να χάσει μέρα.
Τότε του Γιάννου του μπήκε σφήνα στο μυαλό
μια πονηρή ιδέα με σχεδιασμό σατανικό:
– Να κλέβει από τους άλλους πρόβατα και γίδια,
να τα ρίχνει σφαγμένα στης «βουής» την τρύπα
και να τα παραλαμβάνει η γυναίκα του στα Ίρια.
Τό ΄πε στη γυναίκα του, τό ΄πε και στη μεγάλη κόρη
κι όλοι μαζί συμφώνησαν να γίνουν κλέφτες κι εμπόροι.
Έτσι αυτή η θεοσκότεινη και υπόγεια διαδρομή
έγινε ο νεροκουβαλητής στου Γιάννου τη ζωοκλοπή.
Έκλεβε, έσφαζε αρνοκάτσικα και τά ΄ριχνε στην τρύπα,
τα πουλούσανε κι αβγάτιζαν της κόρης τους την προίκα.
Ήρθε όμως μια νύχτα με κρύο και αστροφεγγιά
που η Γιαννού συνάντησε την ώρα την κακιά.
Αντί να παραλάβει απ΄ το τρεχούμενο ποτάμι
τα κλεψιμαίικα σφαχτά του άντρα της του Γιάννη,
τον ίδιο η έρημη καρτέρεψε σφαγμένο και νεκρό…
Κάποιοι τον άντρα της τον κλέφτη σκότωσαν και ρίξανε
στη τρύπα της «βουής» με το τρεχούμενο νερό…
Λυγουριό, Μάρτης 2017
Η «βουή» (Του Γιάννου η τρύπα)
