«Οιδίπους» από το Θέατρο Πλαστελίνης στο Ναύπλιο
Με αφόρμη το μάθημα της Θεατρικής Παραγωγής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Ναυπλίου της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου δημιουργήθηκε τo καλλιτεχνικό σύνολο “Θέατρο Πλαστελίνης“, τον Ιανουάριο του 2016. Έτσι, το πρώτο του καλλιτεχνικό εγχείρημα μπροστά στο κοινό πραγματοποιήθηκε στο Φεστιβάλ Θεατρικών Παραγωγών με υπεύθυνη καθηγήτρια την κυρία Άννα Τσίχλη με το θεατρικό έργο Far Away της Caryl Churchill σε διασκευή και σκηνοθεσία του Σίμου Τζίτζη. Οι δύο παραστάσεις απέσπασαν πολύ θετικά σχόλια από καθηγητές, φοιτητές και το κοινό του Ναυπλίου που πάντα ανταποκρίνεται με θέρμη σε κάθε μας προσπάθεια. Η απρόσμενη επιτυχία οδήγησε σε μία ακόμη παράσταση και τελικά στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στα πλαίσια του Import Festival.
Η φετινή σύσταση της ομάδας είναι ένα κράμα περσινών συντελεστών του Θεάτρου Πλαστελίνης, κάποιων από τους νέους φοιτητές του τμήματος και συντελεστών της παράστασης Ποδάγρας, η οποία δημιουργήθηκε στα πλαίσια της συνεργασίας του τμήματός μας με το Πανεπιστήμιο St. Mark & St. John του Plymouth. Η παράσταση αυτή αποτέλεσε για πολλούς από εμάς πολύτιμη εμπειρία, καθώς παρουσιάστηκε στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, στο θέατρο της μικρής Επιδαύρου και στο Πρώτο Φεστιβάλ Βόλου, στον Παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό.
Η φετινή παράσταση Οιδίπους αποτελεί την πτυχιακή εργασία του σκηνοθέτη της, Σίμου Τζίτζη, με υπεύθυνους καθηγητές την κυρία Μαρίνα Κοτζαμάνη και τον κύριο Γιάννη Λεοντάρη· εντάσσεται στα πλαίσια του Φεστιβάλ Θεατρικών Παραγωγών του τμήματος και το καλοκαίρι του 2017 θα παρουσιαστεί στο αρχαίο θέατρο των Δελφών, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζεται η συνεργασία μας με το Πανεπιστήμιο του Plymouth. Επιπλέον, είναι ανοιχτή η πρόταση για ένταξη των έργων του εικαστικού Παναγιώτη Κουλουρά στο σκηνογραφικό κομμάτι της παράστασης.
Το έργο ξεκινά με την αφήγηση των προ πεπραγμένων της ιστορίας παρουσιασμένη μέσα από μια πιο σύγχρονη καθολική ματιά στα όρια της παρωδίας. Τα βασικά χαρακτηριστικά που παρουσιάζονται είναι ο Θεός Δίας με την μορφή του Pikachu, μιας και ο Θεός είναι διαφορετικός για κάθε άνθρωπο. Ακόμη, η μοίρα παρουσιάζεται με τη μορφή pokeball, την οποία θέλουν οι άνθρωποι να πάρουν στα χέρια τους, ώστε να μην αναγκάζονται να υπακούν στην βούληση των Θεών.
Στην αρχή του έργου ο Χρύσιππος, εραστής του βασιλιά της Θήβας Λαΐου και η Ιοκάστη, γυναίκα του Λαΐου διεκδικούν την αγάπη του βασιλιά. Η ερωτική συνεύρεση των δύο ανδρών προκαλεί την οργή των Θεών. Ο Λάιος ταράζεται και αρχίζει να απομακρύνεται από την γυναίκα του εξαιτίας του χρησμού που προμηνύει τον θάνατό του από τον γιο του. Η γέννηση του Οιδίποδα, γιου του Λαΐου δεν αργεί και το νεογέννητο βρέφος βρίσκεται στην αγκαλιά ενός βοσκού, που το παραδίδει σε έναν άλλο βοσκό, ο οποίος με τη σειρά του το πηγαίνει στο βασίλειο της Κορίνθου, στον Πόλυβο και την Μερόπη. Μεγαλώνοντας, όμως, ο Οιδίποδας παίρνει χρησμό για τον γάμο του με την μητέρα του και αποφασίζει να φύγει από την Κόρινθο όπου ζούσε. Πηγαίνοντας προς την Θήβα σκοτώνει τον πραγματικό του πατέρα Λάιο και λύνει τον μύθο της Σφίγγας, παρουσιασμένο με την μορφή Πανελλαδικών εξετάσεων. Στην συνέχεια, η ιστορία του Σοφοκλή αναφέρεται στο λοιμό που κατέκλεισε την Θήβα, παρουσιασμένο με την μορφή «καταναγκαστικής» νυχτερινής διασκέδασης και στην προσπάθεια του Οιδίποδα να καταπολεμήσει το γεγονός. Στέλνοντας τον Κρέοντα στο μαντείο για να πάρει χρησμό πληροφορείται ότι υπεύθυνος για τον λοιμό είναι ο δολοφόνος του Λαΐου, ενώ λίγο αργότερα ο μάντης Τειρεσίας ανακοινώνει στον Οιδίποδα ότι ο ίδιος είναι «ο φονιάς του άνδρα του οποίου τον φονιά ψάχνει». Ο Οιδίποδας προσπαθώντας να βρει λύση μέσα από μάρτυρες ανακαλύπτει ότι έχει σκοτώσει ο ίδιος τον Λάιο και ότι ήταν ο πραγματικός του πατέρας. Αυτή η ανακάλυψη οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η Ιοκάστη, η γυναίκα του, είναι η πραγματική του μητέρα με την οποία έχει συνάψει γάμο και αποκτήσει τέσσερα παιδιά. Το έργο κλείνει με την αυτοκτονία της Ιοκάστης και την αυτοτύφλωση του Οιδίποδα, η οποία -αντίθετα με το πρωτότυπο κείμενο- προκαλείται από την απόπειρά του να τιμωρήσει τον Θεό, που έμμεσα τον χειραγωγεί.
Ο Οιδίποδας είχε τις πληροφορίες που χρειαζόταν ώστε σύντομα να αντιληφθεί το παρελθόν και το παρόν, αλλά προτίμησε να μείνει προσκολλημένος στο φαντασιακό που έπλασε για τις γνώσεις και τη σοφία του. Η άγνοια αυτή μέσω της γνώσης δεν αντανακλά απλά την αλαζονεία του, αλλά την ύπαρξη τόσων πληροφοριών που τελικά δεν μπόρεσε να τις αξιοποιήσει κατάλληλα και να οδηγηθεί στα σωστά συμπεράσματα. Ο σοφός άνθρωπος μέσα στον παραλογισμό της αλαζονείας του, δεν ανακάλυψε το παιχνίδι των θεών. (Δήμος Χλωπτσιούδης (2010) «Ο Οιδίποδας αιώνιο σύμβολο της άγνοιας», http://chldimos.blogspot.gr/2010/03/blog-post_29.html, τελευταία επίσκεψη: 03/03/17.).
Η παράσταση θα παρουσιαστεί την Παρασκευή 31 Μαρτίου (20:30) στο Φουγάρο και στις 2 – 3 Ιουνίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεατρικών Παραγωγών με υπεύθυνη καθηγήτρια την κυρία Άννα Τσίχλη, το οποίο διεξάγεται την περίοδο 1-7 Ιουνίου 2017 υπό την αιγίδα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών και του ΔΟΠΠΑΤ Ναυπλίου.
