Το Κοινοτικό Γραφείο

Η «Παναγίτσα» η εκκλησία στην πάνω την πλατεία
ήτανε για το Λυγουριό, από αρχής, η πρώτη ενορία.
Σαν κτίσμα είναι σπουδαίο δείγμα αρχιτεκτονικής
και του χωριού το κέντρο της κοινωνικής ζωής.

Εκεί προσέρχονταν για τη λειτουργία κάθε Κυριακή
και μόνιμοι αρωγοί της ενορίας σε κάθε τελετή,
πότε να ράνουν των νέων ζευγαριών την ευτυχία
και πότε να συμπαρασταθούν σε καθεμιά κηδεία…

Δίπλα από την εκκλησία και νοτιοανατολικά,
χτισμένο το «Χίλια Εννιακόσια Είκοσι Επτά»,
βρισκόταν ένα πέτρινο κτήριο δίπατο Κοινοτικό
με τσιμεντένια σκάλα κι ένα μπαλκόνι πολύ μικρό.

Σ΄ αυτό το μπαλκονάκι του Κοινοτικού κτηρίου
μαθήτριες και μαθητές του Δημοτικού Σχολείου
εκφωνούσαν και για τις δύο Εθνικές μας εορτές
ποιήματα-ύμνους για την ημέρα και τους αγωνιστές.

Οι απαγγελίες είχαν στόμφο και ομοιοκαταληξίες
εκθειάζοντας όσους είχαν θυσιαστεί στις Εθνεγερσίες.
Μετά τους λόγους, τα ποιήματα και τη γιορτινή παράτα
η Κοινότητα μοίραζε στα παιδιά «κοκ» με σοκολάτα.

Στο ισόγειο λειτουργούσε το Κοινοτικό Γραφείο
και πάνω το Ταχυδρομείο με το Τηλεγραφείο.
Κάτω έδιναν διαρκώς μάχες σκληρές πολιτικές
και στον όροφο έφταναν ειδήσεις τηλεγραφικές.

Σε μια διένεξη πολιτικής κόντρας και αντιδικίας
που προκάλεσαν απόστρατοι του πολέμου της Αλβανίας,
τραυματίστηκε πολύ σοβαρά ένας Δήμαρχος παλιός
που εκείνο τον καιρό ήταν διορισμένος ως Γραμματικός.

Τον κατηγόρησαν για υπεξαίρεση χορηγίας κρατικής
και μια πέτρα τον πέτυχε γερά στο ύψος της κεφαλής.
Τον φρόντισε ο γιός του που ήταν Πρόεδρος και γιατρός
μα δεν μπόρεσε να τόνε σώσει ούτε και αυτός…

Τα νέα του Τηλεγραφείου φέρνανε συνήθως τη χαρά
μα κάποιες φορές την απελπισία και τη συμφορά.

Ένα πρωινό στην πάνω την πλατεία οι περαστικοί
που τη διέσχιζαν αμέριμνοι στη πρωινή λιακάδα
αυτοί το Γιώργη πρώτοι είδανε σε περισυλλογή
να κατεβαίνει ασταθώς την τσιμεντένια σκάλα…

…Τρέκλιζε, δεν άκουγε, δεν έβλεπε ο έρημος «στουπί»
ένα κοπίδι αιχμηρό του άνοιγε το κεφάλι
τον βίαιο θάνατο μόλις είχε πληροφορηθεί
του στρατευμένου γιού του, στη Φλώρινα, Μιχάλη…

Ήταν Είκοσι Έξι Ιουνίου του «Πενήντα Οκτώ»
και το τηλεγράφημα έφτασε πρωί-πρωί στο Λυγουριό.

Αποδέκτης ένας άτυχος πατέρας δυστυχής
που διάβασε ότι: «Μετά το πέρας νυχτερινής βολής
εφονεύθη ο δεκανεύς Παπαϊωάννου Μιχάλης
στα πλαίσια μιας στρατιωτικής άσκησης μεγάλης»…