Το νέο επεισόδιο της «σικέ» κοκορομαχίας κυβέρνησης και Ν.Δ. γύρω από ζητήματα που αφορούν την εκπαίδευση δεν προκαλεί έκπληξη σε κανέναν. Έχουμε συνηθίσει το τελευταίο διάστημα τους «υψηλούς τόνους» και την «αντιπαράθεση να χτυπάει κόκκινο» γύρω από δευτερεύοντα ζητήματα μέσα από τα οποία επιχειρείται να καλυφθεί η βαθιά στρατηγική σύμπλευση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ΝΔ και στα ζητήματα που αφορούν το σχολείο, την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς.
Αυτή τη φορά αφορμή είναι ο τρόπος που θα επιλέγονται οι σημαιοφόροι στις μαθητικές παρελάσεις. Πριν λίγο καιρό ήταν το μάθημα των θρησκευτικών. Πιο πριν τα παραμύθια για «πρίγκιπες και πριγκιποπούλες». Αύριο θα βρεθεί κάτι άλλο.
Αλήθεια γιατί δεν αντιπαρατίθενται γύρω από το ζήτημα των μόνιμων διορισμών στην εκπαίδευση; Μήπως γιατί και ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ εξαπάτησαν πολλές φορές με τους δήθεν 10.000 μόνιμους διορισμούς του Σαμαρά και τους 20.000 μόνιμους διορισμούς του Τσίπρα, ενώ η αλήθεια είναι ότι και οι δύο υπέγραψαν μνημόνια, μηδενικούς διορισμούς και στην εκπαίδευση, συρρίκνωση του κρατικού τομέα και απολύσεις;
Γιατί δεν τσακώνονται για την αξιολόγηση στην εκπαίδευση; Μήπως γιατί το νομοθετικό πλαίσιο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συνέχεια της αξιολόγησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, συνέχεια και εκσυγχρονισμός των νόμων Διαμαντοπούλου, Αρβανιτόπουλου και Μητσοτάκη, που οδηγούν σε σύνδεση βαθμολογίου – μισθολογίου και σε απολύσεις;
Γιατί δεν ανεβαίνουν οι τόνοι για τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης και τη λειτουργία του σχολείου; Μήπως γιατί ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ υπηρέτησαν την πολιτική των περικοπών, στράγγιξαν τα ταμεία των σχολικών επιτροπών, έχουν αφήσει τα σχολικά κτήρια χωρίς στοιχειώδεις παρεμβάσεις και επισκευές, που τα καθιστούν άκρως επικίνδυνα; Μήπως δεν είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και η Ν.Δ., από κοινού με το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ, που ψήφισαν το 3ο Μνημόνιο, που υιοθέτησαν όλες τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση στην Ελλάδα (βλ. περικοπές, μείωση εκπαιδευτικών και τμημάτων, αξιολόγηση, αυτονομία, επιχειρηματικότητα στην εκπαίδευση);
Αλήθεια γιατί η συζήτηση για το Π.Δ. 79/2017 (για τη λειτουργία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης) στέκεται μόνο στους σημαιοφόρους και όχι στο ότι για πρώτη φορά με Π.Δ. κατοχυρώνεται η λειτουργία των τμημάτων με 28άρια τμήματα, ενσωματώνονται οι αντιδραστικές αλλαγές στο ολοήμερο (βλ. κατάργηση υπεύθυνου εκπαιδευτικού) και παγιώνεται το καθεστώς των γενικευμένων αναθέσεων μαθημάτων, δηλαδή η «ιδιαίτερα σύγχρονη» παιδαγωγική αντίληψη «όλοι να τα κάνουν όλα»;
Επιπλέον, η συζήτηση για τον τρόπο που θα επιλέγονται οι σημαιοφόροι στις μαθητικές παρελάσεις λειτουργεί αποπροσανατολιστικά από τη στιγμή που παραμένει άθικτος ο χαρακτήρας και το περιεχόμενο των σχολικών γιορτών.
Η σημαία που κουβαλάνε ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. και όλοι όσοι υπερασπίζονται την πολιτική της Ε.Ε. την «επιχειρηματικότητα» και την «ανταγωνιστικότητα» γράφει : ΦΤΩΧΕΙΑ – ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ – ΤΣΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΟΡΦΩΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ – ΜΟΡΦΩΣΗ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ!!
Πάει πολύ να σηκώνει η Ν.Δ. το θέμα της «αριστείας». Τη δική της πολιτική συνεχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια πολιτική που διαμόρφωσε ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο λιποθυμούν παιδιά από την πείνα, κλείνουν και συγχωνεύονται σχολεία, χιλιάδες νέοι αναζητούν μια θέση δουλειάς σε κακοπληρωμένα προγράμματα «μαθητείας» και «κοινωφελών προγραμμάτων» ή μεταναστεύουν στο εξωτερικό.
Ένα είναι σίγουρο: Και οι δύο παίρνουν άριστα στην υλοποίηση των αντιλαϊκών πολιτικών!!
Αυτή την πραγματικότητα θέλουν να κρύψουν και να συσκοτίσουν όλοι όσοι παίζουν στο άθλιο παιχνίδι του αποπροσανατολισμού. Ο στόχος τους πάει πιο μακριά από τις όποιες προεκλογικές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Επιδιώκουν το συμβιβασμό με τη μίζερη πραγματικότητα που έχει διαμορφώσει η πολιτική τους. Θέλουν τον περιορισμό των αντιδράσεων γιατί φοβούνται την οργή και την αγανάκτηση που γεννά η πολιτική τους.
Για τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές των λαϊκών οικογενειών είναι μονόδρομος η οργάνωση της πάλης απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική. Είναι μονόδρομος η πάλη για μόρφωση, δουλειά και ζωή στο ύψος των αναγκών και των δυνατοτήτων της εποχής μας. Βήμα πίσω από αυτό δεν κάνουμε!!
Τα σωματεία, οι επιτροπές αγώνα, οι συνδικαλιστές που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, παίρνουμε και θα πάρουμε ακόμα περισσότερες πρωτοβουλίες οργάνωσης του αγώνα με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, ώστε να δυναμώσει το μέτωπο της διεκδίκησης για το σχολείο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.