Είναι κοινός τόπος ότι στις Δημοκρατίες ευθύνες δεν έχουν μόνο οι πολιτικοί αλλά και οι πολίτες. Και η συμμετοχή των τελευταίων είναι που σηματοδοτεί και επισφραγίζει τη σπουδαιότητα ή την ασημαντότητα οποιουδήποτε πολιτικού εγχειρήματος. Γι’ αυτό, πριν από τα πρόσωπα των υποψηφίων, τα προγράμματά τους και τα πολιτικά τους προτάγματα, σημαντικότερος είναι ο αριθμός των ψηφοφόρων που θα προσέλθουν στις κάλπες για την εκλογή του ηγέτη του Νέου Φορέα. Και ο βαθμός της συμμετοχής του κόσμου είναι αυτός που θα προσδώσει ελπιδοφόρο προοπτική ή απογοητευτική αβεβαιότητα στην προσπάθεια που έχει αναληφθεί για την αναζωογόνηση και επανεκκίνηση του ιστορικού χώρου του Κέντρου.
Το ερώτημα που πρέπει να απασχολήσει τους ψηφοφόρους και φίλους των πολιτικών σχηματισμών μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας είναι αν θέλουν να εκχωρήσουν το πολιτικό κεφάλαιο που ανήκει στην παράταξη στους σύγχρονους επιβουλείς του. Στον ΣΥΡΙΖΑ από τη μία πλευρά, που αντίθετα σε κάθε πολιτική λογική και ιστορική συνέπεια προσπαθεί να διεμβολίσει το χώρο της κεντροαριστεράς επιχειρώντας να υποδυθεί κάτι άλλο από αυτό που στην πραγματικότητα είναι, ακόμα και πίσω από την πλάτη των πυρηνικών αριστερών οπαδών του. Θα επιτρέψουν οι ψηφοφόροι του μεσαίου χώρου τη λεηλάτησή του από ένα κόμμα, του οποίου ούτε ο αριστερός δογματισμός αλλά ούτε και ο ακροδεξιός συνεταιρισμός συνάδουν με τις παραδοσιακές αστικές αξίες της κεντρώας δημοκρατικής παράταξης; Θα μείνουν απαθείς ενώπιον της πολιτικής ύβρεως να ιδιοποιηθεί ο κυβερνητικός σχηματισμός τον χώρο που συστηματικά κανιβάλισε και πολέμησε με ανίερα όπλα;
Αλλά και της Νέας Δημοκρατίας, που και αυτή θα επιθυμούσε να διεκδικήσει κάποια από τα ιμάτια του Κέντρου. Της Νέας Δημοκρατίας, της παραδοσιακής συντηρητικής, άτολμης, φοβικής, εθνοκεντρικής, θρηκόληπτης δύναμης που τα τελευταία χρόνια ανακάλυψε τις μεταρρυθμίσεις και τον εκσυγχρονισμό. Θέλουν οι φίλοι και ψηφοφόροι του ενδιάμεσου χώρου, παραδοσιακοί κεντρώοι, κεντροαριστεροί, σοσιαλδημοκράτες, να χαρίσουν στη δεξιά το ρόλο του μεταρρυθμιστή, ρόλο που η ιστορία πάντα επεφύλασσε στο Κέντρο; Θέλουν να παραχωρήσουν στους όψιμους και ψευδώνυμους μεταρρυθμιστές την δική τους πολιτική προίκα, που μεταβιβαζόταν πάππου προς πάππου, Βενιζέλου προς Παπαναστασίου και Παπανδρέου προς Σημίτη, που πάντα αποτελούσε την κινητήρια δύναμη εξέλιξης, καινοτομιών, αλλαγών και μεταρρυθμίσεων της ελληνικής κοινωνίας και είχε πάντα τη σφραγίδα του Κέντρου;
Αυτή είναι η ευθύνη των ψηφοφόρων της παράταξης σήμερα. Να μην επιτρέψουν μια ιστορική παραχάραξη. Ο χώρος έχει ιδιοκτήτες, έχει κατοίκους, έχει δυνάμεις, που είναι αστείρευτες. Και αυτές είναι ο λαός του, που δεν ανέχεται απρόσκλητους μουσαφιραίους οι οποίοι δεν έχουν θέση εδώ. Η δημοκρατική παράταξη είναι υπόθεση δική μας και η ανανέωση και αναζωογόνησή της αποτελεί ιστορική στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε. Ο εγωισμός της παράταξης πρέπει να αφυπνισθεί.
Λίνα Παπαδάκη