Με κεντρικό σύνθημα «Κάτω τα χέρια από την απεργία» ολοκληρώθηκε το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ το απόγευμα της Δευτέρας (15/1) στην Πλατεία Καποδίστρια στο Ναύπλιο.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε πορεία στους δρόμους της πόλης με συνθήματα κατά της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου.
Σε οργισμένο ύφος και το Εργατικό Κέντρο Ναυπλίου εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρονται τα εξής:
«Η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Ναυπλίου- Ερμιονίδος εκφράζοντας τα αισθήματα αποτροπιασμού και αγανάκτησης της συνολικής Εργατικής Τάξης της περιοχής μας, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και πολιτικών εντάξεων, καλεί όλους τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου και πρωτίστως τους Βουλευτές της περιοχής μας να καταψηφίσουν το νομοθετικό αυτό ανοσιούργημα που συζητείται σήμερα στη Βουλή των Ελλήνων.
Το πρωτοφανούς αντικοινωνικής και αντεργατικής οξύτητας νομοσχέδιο αυτό, μεταξύ των άλλων επιχειρεί να περιορίσει μέχρι του βαθμού της κατάργησης του συνταγματικού δικαιώματος της απεργίας, που είναι κατάκτηση πολλών και επώδυνων εργατικών αγώνων της Εργατικής Τάξης.
Καθορίζοντας διπλή απαρτία πενήντα συν ένα των ταμειακώς τακτοποιημένων μελών σε μια περίοδο μείωσης των μισθών και ημερομισθίων για την διαπίστωση της απαρτίας της γενικής συνέλευσης των πρωτοβάθμιων σωματείων αλλά και για την λήψη απόφασης για απεργία, καθιστά αδύνατη την επίτευξη τους , καθώς επίσης καταργεί τις απαρτίες των επαναληπτικών συνελεύσεων και αφαιρεί από τους εργαζόμενους το κύριο όπλο της άμυνάς του, έναντι της κρατικής και ιδιωτικής εργοδοσίας.
Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι στα πρωτοβάθμια σωματεία γίνεται η δημοκρατική ζύμωση των εργατικών αγώνων τότε αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι με την ιδιωτικοποίηση των σημαντικότερων ΔΕΚΟ που με άλλες διατάξεις του νομοσχεδίου συντελούνται γίνεται ολοφάνερο ότι θέλουν να τις προσφέρουν κυρίως στους ξένους επενδυτές ως επενδυτικά πεδία χωρίς εργατικές ενώσεις.
Έτσι οδηγούμαστε στην κατάργηση του πρωταρχικού δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι και οι δυνάμεις της εργασίας υποδουλώνονται κυριολεκτικά στο κεφάλαιο.
Ο χώρος δεν επιτρέπει μεγαλύτερη ανάλυση των σχετικών διατάξεων που οδηγούν σε περιοριστικές ερμηνείες για το δικαίωμα της απεργίας και σε άλλες πανελλήνιες ή δευτεροβάθμιες ενώσεις.
Αξίζει όμως να αναφερθεί όταν η Μάργκαρετ Θάτσερ επιχείρησε το 1988- 1989 να νομοθετήσει παρόμοια διάταξη αναγκάστηκε υπό την απειλή κυβερνητικής κρίσης και άρνησης πολλών Βουλευτών της να συναινέσουν να το αποσύρει από την Βουλή των κοινοτήτων.
Τέτοιας νεοφιλελεύθερης οξύτητας έμπνευσης αρνούμεθα να πιστέψουμε ότι θα υπάρξουν, δηλαδή Έλληνες Βουλευτές να το ψηφίσουν ανεξαρτήτως ιδεολογικής θέσης.
Αν παρ΄όλα αυτά η Κυβερνητική πλειοψηφία το ψηφίσει με τον γνωστό και ευτελιστικό «Ναι σε όλα» τότε θα βρεθούμε αντιμέτωποι στους αγώνες μέχρι εξαλείψεως αυτού του εκτρώματος από την Ελληνική νομοθεσία».