Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο Λυγουριό η τιμητική εκδήλωση βράβευσης επιτυχόντων μαθητών του Δήμου Επιδαύρου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Επιδαύρου, κα Ασώπου Ευαγγελία προλογίζοντας την εκδήλωση, είπε τα εξής:
«Η Παιδεία, αυτή η διαρκής και επίπονη διαδικασία, κατά τη γνώμη μου διακτινίζεται σε ένα πεντάπτυχο εννοιών:
Ελευθερία, Ήθος, Κρίση, Πάθος, Πίστη.
Όπως ο αγειορίτης μοναχός υποβάλλοντας τον εαυτό του σε μια διαρκή άσκηση, τείνει σταδιακά στην πνευματοποίηση, στην απελευθέρωση, δηλαδή, από τα γήινα βαρίδια και πάθη νικώντας έτσι την φθαρτότητα, έτσι κι όποιος μυείται στον κόσμο της Παιδείας δαμάζει το μέσα του θηρίο, και δηλώνει ελεύθερος και υψώνεται πιο πάνω απ’ το πλήθος και ανάγεται η ψυχή του στην ανώτερη ιεραρχία της ευτυχίας, καταφρονώντας τη γη και τα σίγουρα αγαθά της.
Έτσι ο άνθρωπος αποκτά μια άλλη βαρύτητα, γίνεται ηθική υπόσταση, και μεταβαίνει σε μια άλλη διάσταση Ζωής αφού, όπως ομολογούν πολλοί, η Παιδεία είναι αυτή που ημερώνει τις ψυχές, γιατί αφαιρεί απ’ αυτές το θηριώδες και την ακρισία.
Πράγματι, αν θέλουμε να έχουμε μυαλά και ανθρώπους που να εγγυώνται ένα μέλλον, οφείλουμε να χώσουμε τις ρίζες βαθιά και όχι μόνο να ταρακουνάμε τα κλαδιά.
Σκοπός, λοιπόν, της Παιδείας είναι να μας βοηθάει να δώσουμε νόημα στη ζωή μας, να ερμηνεύουμε το παρελθόν και να γίνουμε άφοβοι και ανοικτοί στο μέλλον συμβάλλοντας έτσι στη δημιουργία ευνομούμενων κοινωνιών με ορθή κρίση.
Ο Καζαντζάκης, αυτός ο σοφός αιρετικός, έδειξε το δρόμο, λέγοντας : « Να πεθαίνεις κάθε μέρα και να γεννιέσαι κάθε μέρα. Να αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα, για να μη σταματήσεις την ανοδική, ασυμβίβαστη, δημιουργική σου πορεία. Να θυμάσαι πως η ζωή, σου ανήκει, και μπορείς να τ’ αλλάξεις όλα, και αν πάλι δεν μπορείς να αλλάξεις την πραγματικότητα, τότε ας αλλάξει το μάτι που βλέπει την πραγματικότητα. Τέλος, κάνε ό,τι δεν μπορείς !»
Αυτή η δύναμη αναδύεται από την έννοια της Παιδείας : ο άνθρωπος μετασχηματίζεται σε «Καιόμενη Βάτο», αφού το μυαλό είναι φωτιά που πρέπει ν’ ανάβει διαρκώς και όχι δοχείο που πρέπει να γεμίζει.
Οφείλουμε, λοιπόν, όλοι να υπηρετούμε αυτή τη μυστηριώδη δύναμη που είναι μια φλόγα, ένα φώς, που το μυαλό τη λέει, Αλήθεια και η καρδιά, Μεγαλοσύνη.
Αυτή η δύναμη που αναδύεται απ’ τη διαρκή παιδευτική άσκηση, οδηγεί στη λυτρωτική, ανηφορική αναβάθμιση και στην πίστη στον άνθρωπο και στο απόλυτο δικαίωμα να ορίζει το χρόνο του. Να μην κυβερνιέται αλλά να κυβερνά!».