Ένα νέο ξεκίνημα της οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας μας, προοιωνίζεται με την ολοκλήρωση όλων των Περιφερειακών Αναπτυξιακών Συνεδρίων σε όλη την Ελλάδα.
Λίγες μέρες πριν από τη διεξαγωγή του Περιφερειακού Συνεδρίου για την παραγωγική ανασυγκρότηση στην Πελοπόννησο, γεννιώνται ορισμένα ερωτηματικά.
Είχε αξία αυτή η διαδικασία; Προσέφερε στοιχεία που μπορεί να συμβάλλουν ή και να καθορίσουν την προσπάθεια της ανασυγκρότησης της Περιφέρειάς μας; Ολοκληρώθηκε ή θα κλείσει ο σχεδιασμός με τις εργασίες όλων των περιφερειακών συνεδρίων;
Θα προσπαθήσω να δώσω απαντήσεις ξεκινώντας από τη διαπίστωση ότι ένας στρατηγικός σχεδιασμός για τη χώρα στο σύνολό της, που αναφέρεται στην παραγωγική ανασυγκρότησή της και στοχεύει στη δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη, με ρεαλισμό, σοβαρότητα και συλλογικές αποφάσεις, ειδικά στην χρονική στιγμή που αναμένομε την καθαρή έξοδό μας από την ασφυκτική εποπτεία των θεσμών, ήταν απαραίτητος.
Στην κατεύθυνση αυτή η συμμετοχή όλων όσοι εμπλέκονται με την παραγωγική διαδικασία ήταν η επιδίωξη της Κυβέρνησης να γίνει κατά τον πλέον άρτιο και συμμετοχικό τρόπο. Κι αυτό γιατί μιλάμε για την πορεία της οικονομικής ανόρθωσης της χώρας, με ένα άλλο μοντέλο παραγωγικής ανάπτυξης που θα καθορίσει τις στρατηγικές επιλογές για ένα μακρό χρονικό διάστημα δεκαπενταετίας και πλέον.
Έγινε, νομίζω, η καλύτερη επιλογή για να βρούμε από κοινού τον βηματισμό μας, μη αρκούμενοι σε ένα σχεδιασμό από μικρό αριθμό τεχνοκρατών υπό τις οδηγίες ορισμένων στελεχών της πολιτικής εξουσίας, που θα εκπονούσαν σχέδια και προγράμματα σε κλειστά γραφεία, ερήμην της παραγωγικής βάσης και των εκλεγμένων θεσμικών οργάνων.
Επιλέξαμε λοιπόν να συνδιαλεχθούμε με τους παραγωγικούς φορείς, τα εκλεγμένα όργανα της Α΄βάθμιας και Β΄βάθμιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα Επιμελητήρια, τα Εργατικά Κέντρα, τους εκπροσώπους επιστημονικών και επαγγελματικών Συλλόγων. Όλοι είχαν κάτι να εισφέρουν, από την εμπειρία και τις γνώσεις τους, που διατύπωσαν με θετικό τρόπο, αλλά και με ενστάσεις, παράπονα, καθώς και υποδείξεις για θέματα που αντιμετωπίζουν.
Κανείς δεν κατέχει την πάσα αλήθεια, όλοι μαζί μπορούμε να συνδιαμορφώσουμε το μέλλον.
Και ποιος τελικά θα πάρει τις καθοριστικές αποφάσεις για το πλάνο του στρατηγικού σχεδιασμού;
Σ’ αυτό δε νομίζω ότι μπορεί κανείς να προβάλει αντίθετο επιχείρημα, παρά να ενστερνισθεί τον αποφασιστικό ρόλο της νόμιμα εκλεγμένης Κυβέρνησης, που με υπεύθυνο τρόπο θα συμπεριλάβει στις επιλογές και τους στόχους για όλους τους τομείς της Οικονομίας (από τον Πρωτογενή, τον Δευτερογενή και τον Τριτογενή) τον πλούτο των κατατεθειμένων προτάσεων κι έτσι θα καθορίσει το στρατηγικό πλαίσιο της εθνικής πορείας και θα κριθεί εν τέλει για τις επιλογές της αυτές.
Αναφερόμενος στον πλούτο των ιδεών, των προτάσεων, των υποδείξεων και της κριτικής που ασκήθηκαν στις προσυνεδριακές περιφερειακές συνεδριάσεις, με την αυτοπρόσωπη παρουσία των εκπροσώπων των θεσμικών και παραγωγικών φορέων, αλλά και με αποστολή υπομνημάτων, απαντώ και στο δεύτερο ερώτημα που πρέπει να απασχολεί το σύνολο των πολιτών.
Οι υποβληθείσες θέσεις των φορέων υπήρξαν ιδιαίτερα αξιόλογες και καθοριστικές, καλοδουλεμένες και τεκμηριωμένες, αρκετές και πρωτοποριακές και συνολικά με το μεγάλο μέγεθος και εύρος τους δημιούργησαν έναν όγκο πληροφοριών και προτάσεων που το Συντονιστικό Γραφείο, μετά την καταγραφή που θα διενεργήσει, θα εφοδιάσει την Κυβέρνηση και τα Υπουργεία με σωρεία αξιόλογων δεδομένων. Είναι αυτός ένας ευχάριστος, ίσως και απρόσμενος στον όγκο του, «μπελάς» για την Κυβέρνηση και τα Υπουργεία στους τομείς ευθύνης τους.
Βάσει αυτών που μόλις αναφέρω, προκύπτει η απάντηση και στο τρίτο ερώτημα που έθεσα εισαγωγικά.
Με την ολοκλήρωση όλων των περιφερειακών συνεδρίων δεν τελειώνει, τουναντίον αρχίζει η προσπάθεια για τον συντονισμό των δράσεων, της επιλογής των έργων, της διαρκούς επικαιροποίησης, εκσυγχρονισμού και ανανέωσης του σχηματισθέντος υλικού, ώστε μέσω της ανασυγκρότησης και της παραγωγής να προχωρήσουμε δυναμικά σε μία δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη.