Η επέτειος της Μάχης των Μύλων (Vid)
Ο Πολιτιστικός Όμιλος Μύλων Άργους «Η Λερναία Ύδρα» διοργανώνει εκδήλωση για την Επέτειο της Μάχης των Μύλων την Τετάρτη 13 Ιουνίου στο Μνημείο Μακρυγιάννη στις 20:30.
Θα μιλήσει η υπεύθυνη Αρχαιολογίας της περιοχής Ελένη Σαρρή, με την φιλική συμμετοχή του Χορευτικού τμήματος του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαφιδακίου.
Το πεδίο μάχης όπου 480 Έλληνες με επικεφαλής τον Γιάννη Μακρυγιάννη συνέτριψαν 6.200 Αιγυπτίους συμμάχους των Τούρκων, καταγράφηκε σε βίντεο από drone πριν λίγους μήνες.
Ο Ιμπραήμ εφορμούσε από το κάστρο των Μύλων στις 13 Ιουνίου του 1825, προς τον μαντρότοιχο που βρίσκεται αριστερά των σημερινών γραμμή του τραίνου, στο ύψος περίπου του ανδριάντα του Μακρυγιάννη.
Οι Έλληνες καταλαβαίνουν για πρώτη φορά ότι ο Ιμπραήμ δεν είναι ανίκητος. Όλα αυτά υπό το φόντο ενός μεγάλου Έρωτα: Δημήτριος Υψηλάντης και Μαντώ Μαυρογένους λαμβάνουν μέρος στην ηρωική μάχη του 1825.
Ο Υψηλάντης προσπάθησε να αποτρέψει τη Μαντώ Μαυρογένους να λάβει μέρος γιατί φοβόταν για τη ζωή της, αλλά εκείνη στάθηκε θαρραλέα και πολέμησε.
Η εξέλιξη των γεγονότων
Στις 11 Ιουνίου ο Μακρυγιάννης με 150 άνδρες είχε φτάσει στους Μύλους, ερχόμενος από αποτυχημένες περιπέτειες στην Μεσσηνία και Αρκαδία. Από την ίδια ημέρα άρχισε να οχυρώνει τη θέση, διότι ήταν σίγουρος πως ο Ιμβραήμ θα κατευθυνόταν από εκεί για το Ναύπλιο.
Το πρωί της 12ης Ιουνίου εμφανίστηκε ο Αιγυπτιακός στρατός στην Αργολική πεδιάδα. Στο Ναύπλιο είχαν συγκεντρωθεί πάνω από είκοσι χιλιάδες γυναικόπαιδα, ασθενείς και άμαχος πληθυσμός. Υπήρχε και ελάχιστος στρατός. Ο Ιμβραήμ δεν είχε σκοπό να επιτεθεί, αλλά μόνο να βολιδοσκοπήσει την κατάσταση. Οι Έλληνες μην γνωρίζοντας τις προθέσεις του βιάστηκαν να συγκεντρώσουν μεγάλο μέρος του ελληνικού στρατού στους Μύλους, κατά των οποίων κινήθηκε ισχυρή φάλαγγα από πεζούς και ιππείς. Έφτασε ο Χατζημιχάλης με το σώμα του, ο Δημήτριος Υψηλάντης μαζί με 17 Φιλέλληνες και ο Κ.Μαυρομιχάλης με λίγους. Την ίδια μέρα έφτασε ο Χατζηγιώργης και ο Χατζηστεφάνης. Η δύναμη των Ελλήνων δεν ξεπερνούσε τους 480 άνδρες. Στην ακτή τοποθετήθηκαν και 33 μικρά πολεμικά καράβια με πυροβόλα. Παρευρέθηκαν δε και οι δύο μοίραρχοι του Αγγλικού και του Γαλλικού στόλου, Χάμιλτον (Gawen William Hamilton, 1748 – 1838) και υποναύαρχος Δεριγνύ (ιππότης De Rigny), οι οποίοι αγκυροβόλησαν μπροστά στο Ναύπλιο και τους Μύλους αντίστοιχα. Ο Δεριγνύ πρότεινε στους Υψηλάντη και Μακρυγιάννη να αποσυρθούν. Εκείνοι απάντησαν: «Ή θα νικήσωμεν ή θα αποθάνομεν!».
Ο Ιμπραήμ έφτασε στους Μύλους την αυγή της 13ης Ιουνίου. Οι προφυλακές των Αιγυπτίων προχώρησαν αθέατες ως τις γραμμές των Ελλήνων διότι οι φρουροί είχαν πάει να κοιμηθούν. Τότε τους έσωσε ο Μακρυγιάννης που είδε δύο φορές στον ύπνο του έναν άνθρωπο που τον πρόσταζε να σηκωθεί και με λίγους συντρόφους απέκρουσε τους εχθρούς. Την ίδια στιγμή αποβιβάστηκαν κάμποσοι Κρητικοί από δύο ψαριανά μίστικα. Στο μεταξύ ο Μακρυγιάννης έδωσε διαταγή στα καράβια να αποσυρθούν ώστε οι πολεμιστές να μη μπορούν να εγκαταλείψουν τις οχυρώσεις.
Οι Αιγύπτιοι ξαναεπιτέθηκαν το μεσημέρι. Οι Έλληνες είχαν καταλάβει τις εξής θέσεις: ο Μακρυγιάννης έναν περιτοιχισμένο κήπο και τις «κούλιες»(=παρατηρητήρια), ο Υψηλάντης έναν μύλο στα δυτικά και οι υπόλοιποι το μονοπάτι προς το Κυβέρι. Μία επίθεση του εχθρικού πεζικού και του ιππικού όχι μόνο αποκρούστηκε γενναία αλλά έγινε και αντεπίθεση των Ελλήνων. Τότε το εχθρικό πυροβολικό γκρέμισε με εύστοχες βολές το πρόχειρο οχύρωμα του Μακρυγιάννη, και ένας λόχος Αιγυπτίων επιτέθηκε ορμητικά υπερπηδώντας τα ερείπια. Η αντεπίθεση του Μακρυγιάννη ήταν ηρωική. Μαζί με πέντε φιλέλληνες και δέκα εκλεκτούς Έλληνες όρμησαν με το σπαθί τους μόνο και κατέσφαξαν τους πρώτους εισβολείς, ενώ έτρεψαν τους υπόλοιπους σε φυγή. Στο μεταξύ έφθασαν ενισχύσεις από το Ναύπλιο. ‘Ηρθε ο Μήτρος Λιακόπουλος με πενήντα στρατιώτες και αργότερα ο Κάρπος Παπαδόπουλος με εξήντα ακόμα τακτικούς. Έτσι οι Έλληνες, που αριθμούσαν πια 600-650 πολεμιστές, έκαναν άλλη μία πετυχημένη αντεπίθεση. Οι Αιγύπτιοι, επειδή είχε αρχίσει να βραδιάζει, υποχώρησαν και έφυγαν για το Άργος. Στο πεδίο της μάχης εγκατέλειψαν περίπου 50 νεκρούς και αποκόμησαν διπλάσιους τραυματίες. Οι Έλληνες είχαν μόνο 4 νεκρούς και εικοσιπέντε τραυματίες, ανάμεσά τους και ο Μακρυγιάννης.
Τί πόλεμο θά κάνετε μέ τόν Μπραΐμη αὐτοῦ;
Χαρακτηριστικός είναι ο διαλόγος του Μακρυγιάννη με τον υποναύαρχο Δεριγνύ λίγο πριν τη Μάχη, όπως τον περιγράφει ο ίδιος:
«Ἐκεῖ ὀποὔφκιανα τίς θέσες εἰς τούς Μύλους, ἦρθε ὁ Ντερνύς νά μέ ἰδῆ. Μοῦ λέγει: «Τί κάνεις αὐτοῦ; Αὐτές οἱ θέσες εἶναι ἀδύνατες· τί πόλεμο θά κάνετε μέ τόν Μπραΐμη αὐτοῦ;».
Τοῦ λέγω: «Εἶναι ἀδύνατες οἱ θέσες καί ἐμεῖς, ὅμως εἶναι δυνατός ὁ Θεός ὁποῦ μᾶς προστατεύει· καί θά δείξωμεν τήν τύχη μας σ’ αὐτές τίς θέσες τίς ἀδύνατες· κι’ ἄν εἴμαστε ὀλίγοι εἰς τό πλῆθος τοῦ Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’ ἕναν τρόπον, ὅτι ἡ τύχη μᾶς ἔχει τούς Ἕλληνες πάντοτε ὀλίγους. Ὅτι ἀρχή καί τέλος, παλαιόθεν καί ὥς τώρα, ὅλα τά θερία πολεμοῦν νά μᾶς φᾶνε καί δέν μποροῦνε· τρῶνε ἀπό μᾶς καί μένει καί μαγιά. Καί οἱ ὀλίγοι ἀποφασίζουν νά πεθάνουν· καί ὅταν κάνουν αὐτείνη τήν ἀπόφασιν, λίγες φορές χάνουν καί πολλές κερδαίνουν. Ἡ θέση ὁποῦ εἴμαστε σήμερα ἐδῶ εἶναι τοιούτη· καί θά ἰδοῦμεν τήν τύχη μας οἱ ἀδύνατοι μέ τούς δυνατούς».
