Με τη δολοφονία του Καποδίστρια στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 μπροστά από την πόρτα του ναού του Αγίου Σπυρίδωνος, την επιτόπου εκτέλεση του ενός υπαιτίου, το κυνηγητό στα σοκάκια, την παράδοση, τη συνοπτική δίκη και την εκτέλεση και του δεύτερου υπαιτίου, το Ναύπλιο βίωσε την πολιτική βία.
Παρ’ όλες τις προσπάθειες και τις επεμβάσεις, η κατάσταση του Ναυπλίου δεν άφησε θετική εντύπωση στον Όθωνα και την Αντιβασιλεία που αποβιβάστηκαν στην πόλη τον Ιανουάριο του 1833. Έτσι λοιπόν την περίοδο 1833-1834 ξανάνοιξε η συζήτηση για μεταφορά της πρωτεύουσας.
Πολλές πόλεις διεκδικούσαν τα πρωτεία, το Άργος, ο Ισθμός, η Τρίπολη, η Κόρινθος, η Σύρος, τα Μέγαρα, η Αίγινα, θα μπορούσε όμως και να παραμείνει ως πρωτεύουσα το Ναύπλιο.
Όλες οι πόλεις είχαν επιχειρήματα για τη διεκδίκηση. Ο Ιωάννης Κωλέττης, υπουργός Ναυτιλίας, υποστήριζε την επιλογή των Μεγάρων. Στην αναφορά του έγραφε ότι το εμπόριο σε όλο το βασίλειο θα αναπτυσσόταν, στον Ισθμό δε και σε άλλες πόλεις θα αυξανόταν σημαντικά ο πληθυσμός.
Οι Μωραΐτες υποστήριζαν την επιλογή του Άργους ή της Τρίπολης ή της Κορίνθου, ενώ οι Στερεοελλαδίτες της Αθήνας. Ο αρχιτέκτονας Γκούτενσον πρότεινε για πρωτεύουσα τον τότε ασχημάτιστο ακόμα οικιστικά Πειραιά.
Επιπλέον, προτάθηκε από μέλος της Αντιβασιλείας η λύση της κινητής πρωτεύουσας. Η πρόταση αυτή προέβλεπε να μετακινείται η πρωτεύουσα σταθερά και σταδιακά με βορειοανατολική κατεύθυνση ως εξής: από το Άργος στην Κόρινθο, τα Μέγαρα και την Αθήνα, και κατόπιν, με την προοπτική της επέκτασης των συνόρων, στη Λάρισα, τη Θεσσαλονίκη και εν τέλει στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Πρώσος αντιπρόσωπος Λούσι, ήταν ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της πρότασης του Άργους. Έγιναν πολλές και μεγάλες συζητήσεις ενώ οι εφημερίδες του Ναυπλίου υποστήριζαν ότι το Άργος έπρεπε να γίνει πρωτεύουσα και όχι η Αθήνα. Πρόβαλαν διάφορα επιχειρήματα και κυρίως το γεγονός ότι η Αθήνα είναι περιοχή φυσικά αφρούρητη και ανασφαλής ενώ το Άργος έχει ως φυσικό οχύρωμα το Ναύπλιο, που είναι και το λιμάνι του.
Ακόμη επικαλούνταν ότι η Αθήνα δεν διαθέτει κρατική γη εκτός της εκκλησιαστικής περιουσίας και της όποιας ιδιοκτησίας έχουν τα τζαμιά της περιοχής. Επομένως για κάθε κατασκευή στην Αθήνα (ανάκτορα ή άλλα κυβερνητικά κτίρια) θα έπρεπε να αγορασθούν εδάφη ή οικόπεδα, με αποτέλεσμα να σπαταληθούν πολλά χρήματα από την Κυβέρνηση.
Το Άργος, με την θαυμάσια φύση και την εύφορη γη του, αλλά και του μεγάλου ιστορικού παρελθόντος, διαθέτει ιδιαίτερα μεγάλες δημόσιες εκτάσεις, που επαρκούν για την οικοδόμηση των απαραίτητων κρατικών εγκαταστάσεων και την διάθεση πολύ λιγότερων χρημάτων.
Την υποψηφιότητα της πόλης απέρριψε ο πατέρας του Όθωνα, Λουδοβίκος, που πεισματικά επέμενε για την μεταφορά της πρωτεύουσας στην Αθήνα στις 18-9-1834. Πράγμα που έγινε. Μια ακόμα ευκαιρία για το Άργος χάθηκε.
Με πληροφορίες από Αργολική Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού & Ιωάννου Ερν. Ζεγκίνη, « Το Άργος δια μέσου των Αιώνων », Έκδοσις Τρίτη, Αθήνα 1996.