Ζητούν ανοιχτό διάλογο με την κοινωνία του Ναυπλίου για το ΚΕΜΧ

Τα δεκάδες δημοσιεύματα του τύπου και η αγωνία του κόσμου ωστόσο κρατούν στην επικαιρότητα το θέμα του ΚΕΜΧ. Η δημοσιοποίηση της πρότασης Γκιόλα και μια νέα ερώτηση του Μανιάτη, έρχονται να αναθερμάνουν το ζήτημα για το μέλλον του στρατοπέδου, ωστόσο δεν φαίνεται να έπεισαν την παράταξη «ΑΥΡΑ» που με ανακοίνωσή της ζητά την διενέργεια ανοιχτού δημόσιου διαλόγου για το θέμα.

Όπως σημειώνουν στην ανακοίνωσή τους ο Παντελής Κοκκινόπουλος και ο Δημοσθένης Δρούγκας:

«Γίναμε θεατές τις προηγούμενες μέρες ενός όψιμου ενδιαφέροντος των κ.κ. Γκιόλα – Μανιάτη – Κωστούρου , για την τύχη του ΚΕΜΧ Ναυπλίου. Και δεν μπορούμε , βέβαια , να μην σημειώσουμε ότι οι κ.κ. Μανιάτης – Γκιόλας από την μία ψήφισαν και δημιούργησαν το ΤΑΙΠΕΔ και από την άλλη το ενίσχυσαν.

Πιστοί ,λοιπόν,στην ίδια λογική , οι κ.κ. Κωστούρος – Μανιάτης – Γκιόλας, ότι με ψηφίσματα ,επερωτήσεις και επιστολές , είναι δυνατό να διεκδικηθεί το στρατόπεδο προς όφελος των δημοτών και του Δήμου Ναυπλιέων και των χρονίων αναγκών του ( σχολεία – Πανεπιστήμιο -χώροι άθλησης – διοικητικές υπηρεσίες κτλ.) 

Εμείς αντιθέτως , στην ΑΥ.Ρ.Α., πιστεύουμε ότι με ψηφίσματα-επιστολές και επερωτήσεις… δεν “βάφονται αυγά” και για να περιέλθει ο χώρος του στρατοπέδου στον Δήμο , πρέπει να γίνουν τα εξής :

α. Να προκληθεί ένας ανοιχτός διάλογος με την κοινωνία του Ναυπλίου, έτσι ώστε να προβληματιστούμε στο τί θέλουμε να γίνει αυτή , η τεράστια για τα δεδομένα του Δήμου ,έκταση και να κατατάξουμε και τις ανάγκες – προτεραιότητες.

β. Μέσα από την συμμετοχή των συνδημοτών μας και την καλύτερη κατανόηση των αναγκών μας, θα γίνει η διεκδίκηση των αιτημάτων μας πιο απαιτητική.

Αυτοί είναι οι λόγοι που πιστεύουμε ότι οι κ.κ. Κωστούρος – Μανιάτης – Γκιόλας , αντί να ασχολούνται επικοινωνιακά με το θέμα , όπως και με όλα τα φλέγοντα θέματα του Δήμου (ΤΑΙΠΕΔ-Σκουπίδια) θα έπρεπε να κάνουν το χρέος τους και να προκαλέσουν ένα δημόσιο διάλογο με την συμμετοχή και των αρμόδιων Υπουργών.

Γιατί πιστεύουμε ότι αν δεν διεκδικήσουμε την επίλυση των ζητημάτων αυτών , θα ξαναγίνουμε θεατές στο ίδιο έργο της απραξίας και της αδράνειας και του “εγώ έκανα το χρέος μου”».