Η Τ.Ε. Αργολίδας του ΚΚΕ αναφέρεται στην σημερινή επέτειο για τα 45 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Όπως σημειώνει στο σχετικό κείμενο:
«Συμπληρώνονται 45 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, που αποτέλεσε το αποκορύφωμα της αντιδικτατορικής πάλης του λαού και της νεολαίας κατά της χούντας των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου του 1967.
Το ΚΚΕ αποτίνει φόρο τιμής σε όλους όσοι αγωνίστηκαν κατά της στρατιωτικής δικτατορίας, δοκιμάστηκαν στη φρίκη των βασανιστηρίων, της εξορίας, των φυλακίσεων, των διώξεων και των στρατοδικείων, στους νέους και τις νέες της Αντι-ΕΦΕΕ. Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος και της ΚΝΕ, που πρωτοστάτησαν στον αγωνιστικό λαϊκό ξεσηκωμό, έδρασαν γενικά στις σκληρές συνθήκες της παρανομίας και των διώξεων της χούντας. Η ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεών του και η ίδρυση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, το 1968, αποτέλεσαν παράγοντες που συνέβαλαν καθοριστικά στην αντιδικτατορική πάλη, καθώς και ενάντια στη διαλυτική δράση του οπορτουνισμού.
Η επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας, το 1967, αποδεικνύει το χαρακτήρα της αστικής εξουσίας, ως δικτατορίας του κεφαλαίου, που παίρνει διάφορες μορφές για την εξυπηρέτηση των κερδών και των συμφερόντων του. Η δικτατορία, καθ’ όλη την επταετία ’67-’74, υπηρέτησε «διά πυρός και σιδήρου» τα συμφέροντα της αστικής τάξης σε βάρος του λαού. Υλοποίησε τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, με αποκορύφωμα το πραξικόπημα στην Κύπρο, που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και κατοχή.
Αναδεικνύει, ακόμα, ότι ο αντικομμουνισμός, που ήταν επίσημη ιδεολογία της χούντας, αποτελεί πάντα τον προπομπό συνολικότερης επίθεσης κατά των εργαζομένων και του λαού. Η χούντα χτύπησε με μανία, με το ρόπαλο και με το χαφιέ, τα εργατικά, λαϊκά, δημοκρατικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας. Υπήρξε ένα διεφθαρμένο καθεστώς, που βασάνισε, εξόρισε, δολοφόνησε τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, ως «σιδερένια φτέρνα» του κεφαλαίου.
Το ΚΚΕ σημειώνει ότι στις πύλες του Πολυτεχνείου δέσποζαν τα συνθήματα «Έξω οι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», στους οποίους σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ανοίγει τις πύλες και τα παράθυρα, μετατρέποντας την Ελλάδα σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση. Η κυβέρνηση, με την ουσιαστική συμφωνία και στήριξη και των άλλων αστικών κομμάτων, στο όνομα της λεγόμενης γεωπολιτικής αναβάθμισης, βαθαίνει την εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς κι ανταγωνισμούς μεταξύ ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και Ρωσίας, Κίνας, άλλων δυνάμεων, με επίκεντρο τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαδρόμων στρατηγικής σημασίας. Ανταγωνισμοί που εκδηλώνονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα στην περιοχή μας και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής, με τεράστιους κινδύνους για όλους τους λαούς της περιοχής, ενώ ήδη έχουν χυθεί ποταμοί αίματος στη Συρία, στην Υεμένη και αλλού, που συνοδεύονται με στρατιές προσφύγων.
Γι’ αυτούς τους λόγους ο φετινός εορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τα φτωχά – λαϊκά στρώματα να τιμήσουν τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου και τους νεκρούς της πάλης ενάντια στη δικτατορία, με τη μαζική, αγωνιστική συμμετοχή στις εκδηλώσεις του τριήμερου εορτασμού και στην αντιιμπεριαλιστική πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία.
Να διαδηλώσουν ενάντια στα κάθε λογής καλέσματα για «εθνική ενότητα» και «υπομονή» στο όνομα της «εξόδου της χώρας από τα μνημόνια» και τον κυβερνητικό εμπαιγμό της «δίκαιης ανάπτυξης», πάνω στα συντρίμμια των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, βάζοντας στο επίκεντρο τη διεκδίκηση των δικών τους αναγκών.
Να απομονώσουν τους σύγχρονους υμνητές της χούντας, τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής και όσους χύνουν το δηλητήριο του ρατσισμού, του εθνικισμού, του φασισμού, του αντικομμουνισμού.
Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, όλη η αντιδικτατορική πάλη του λαού και της νεολαίας, τα συνθήματα και οι διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος δεν βρήκαν τη δικαίωσή τους με τη μετάβαση απ’ τη στρατιωτική δικτατορία στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, τον Ιούλη του 1974. Η περίοδος της μεταπολίτευσης, της λεγόμενης «καλύτερης δημοκρατίας στην Ελλάδα», δεν έδωσε ουσιαστική και οριστική λύση στα εργατικά – λαϊκά προβλήματα, παρά τις κατακτήσεις των εργαζομένων, που επιτεύχθηκαν σε προηγούμενες συνθήκες, όπου ο συσχετισμός δύναμης και η ύπαρξη του σοσιαλιστικού συστήματος βοηθούσαν σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Αποδεικνύεται ότι οι όποιες κατακτήσεις και παραχωρήσεις στον καπιταλισμό είναι προσωρινές. Οι κρίσεις, η ανεργία, η φτώχεια, ο αυταρχισμός, οι πόλεμοι θα υπάρχουν όσο η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των καπιταλιστών, όσο η Ελλάδα είναι δέσμια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Όσες κυβερνήσεις επέλεξαν να διαχειριστούν το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα και τους νόμους του, αναπόφευκτα ακολούθησαν αντιλαϊκές πολιτικές. Η «επόμενη μέρα» για το λαό, με πραγματική διέξοδο προς όφελός του, μπορεί να ξημερώσει με τη διαμόρφωση μιας νικηφόρας κοινωνικής συμμαχίας, που θα παλεύει ενάντια στα μονοπώλια, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, στο ίδιο το βάρβαρο και ξεπερασμένο καπιταλιστικό σύστημα, με στόχο την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό. Αυτός ο αγώνας μπορεί να αποκρούει αντιλαϊκά μέτρα, να αποσπά κατακτήσεις, να αντιπαλεύει το φασισμό, να υπερασπίζεται δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες για το λαό».