Ο Γερμανός που σκοτώθηκε μπροστά στην Πύλη της Ξηράς, πολεμώντας τους Τούρκους

Πολλοί είναι οι ανώνυμοι ήρωες που έγραψαν κάποια μικρά κομμάτια ιστορίας στην πόλη μας. Ένας από αυτούς, που σπάνια μνημονεύεται είναι ο Γερμανός Φιλέλληνας Λίνσινγκ, υπολοχαγός του κρατιδίου της Βάδης Βυρτεμβέργης που ήρθε και σκοτώθηκε στο Ανάπλι στις 4 Δεκέμβρη 1821, περίπου μπροστά στην σημερινή Πυροσβεστική, πολεμώντας τους Τούρκους.

Είχε εγκαταλείψει την σίγουρη καριέρα στην πατρίδα του και είχε έρθει εδώ στην επαναστατημένη Ελλάδα.

Αυτούς τους φιλέλληνες, που γνώριζαν από στρατιωτική οργάνωση τους έπαιρνε ο Δημήτριος Υψηλάντης και τους κατέτασσε στο «Τακτικό», με την φιλοδοξία να φτιάξουμε γρήγορα στρατό Ευρωπαϊκών προδιαγραφών. ΟΙ τακτικοί είχαν με το ξεκίνημά τους μια επιτυχία: απέτρεψαν απόβαση των Τ0ούρκων στην Καλαμάτα. Δυστυχώς, δεν ήταν παρόντες στο πάρσιμο της Τριπολιτσάς, είχαν σταλεί με τον Υψηλάντη στις ακτές του Κορινθιακού να αποτρέψουν μεταφορά Τούρκικων στρατευμάτων από την Ρούμελη. (Το «δυστυχώς», γιατί η παρουσία τους θα έσωζε από την άγρια σφαγή τα γυναικόπαιδα των Τούρκων.)

Στις αρχές του Δεκέμβρη του 1821 είχαν έρθει στο Ανάπλι και συμμετείχαν στην μεγάλη αλλά αποτυχημένη έφοδο.

Το σχέδιο προέβλεπε να πέρναγαν οι Έλληνες την Φόσα (την τάφρο στην Πύλη της Ξηράς) και να ανέβαιναν αιφνιδιαστικά με σκάλες στα τείχη. Ένα ατύχημα στάθηκε ολέθριο. Κάποιος γλίστρησε και εκπυρσοκρότησε η μπιστόλα του. Συναγερμός στους Τούρκους. Αρχίζουν τους πυροβολισμούς από τα τείχη. Τραυματίζουν το Νικηταρά. Χτυπούν με ευκολία τους Έλληνες που πλατσούραγαν στα βαλτόνερα της Φόσσας. Τότε στην άλλη άκρη εμφανίζονται οι τακτικοί. Με τα τύμπανα να κτυπούν και να παίρνουν θέσεις βολής. Καλύπτουν την αποχώρηση του Νικηταρά.

Οι Τούρκοι αναθαρρούν. Λύνουν τις αλυσίδες, κατεβάζουν την γέφυρα, ανοίγουν τις πύλες και ξεχύνονται. Βρίσκουν μπροστά τους τους Τακτικούς. Στην πρώτη γραμμή ο Λίνσινγκ. Μια μπόμπα κανονιού ρίχτηκε για να σπάσει τις γραμμές τους. Θρυμματίζει το πόδι του ηρωικού φιλέλληνα. Γίνεται εύκολος στόχος. Πεθαίνει ένδοξα. Οι συμπολεμιστές του μέσα σε μια ομηρική σύγκρουση περισυλλέγουν τον νεκρό.

Για να κατανοήσουμε λίγο το πεδίο της μάχης, πρέπει να επισημάνουμε ότι η θάλασσα έφτανε μέχρι τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό και το μέγιστο πλάτος του πεδίου πρέπει να ήταν γύρω στα 50 μέτρα… Το ευνοϊκό σημείο αντιπαράθεσης για τους Έλληνες ήταν τα 100 μέτρα από τη γωνία της ανηφόρας στην Αρβανιτιά μέχρι τον ΑηΓιάννη (που τότε δεν υπήρχε).

Οι Τούρκοι δεν έπρεπε να περάσουν από αυτό το στενό. Την λύση την έδωσε ο Κολοκοτρώνης. Έκανε επίθεση αντιπερισπασμού από την Αγία Παρασκευή στο Παλαμήδι. Οι Τούρκοι θεώρησαν ότι εκεί γίνεται η κύρια επίθεση. Γύρισαν πίσω και άρχισαν να ανεβαίνουν στο Παλαμήδι από τις σκάλες. Οι «τακτικοί» ανασυντάχθηκαν. Τον νεκρό του Λίνσινγκ τον μετάφεραν στο Άργος. Ο Δημήτριος Υψηλάντης οργάνωσε κηδεία με όλες τις στρατιωτικές τιμές. Του φόρεσαν καθαρή στολή, την στολή του στρατού της Βάδης Βυρτεμβέργης και τον έθαψαν στο Άργος.

Μοναδική μνεία… κάποιες σειρές στον Λαμπρυνίδη… και μια αναγραφή στην Αψίδα των Φιλελλήνων μέσα στην Φραγκόκκλησα του Αναπλιού… ίσως τα κόκκαλά του να είναι μαζί με των άλλων ηρώων στην καταπακτή κάτω από τον ναό των Καθολικών. Εικόνα του δεν έχουμε. Βρήκα μια «στολή» αξιωματικού του στρατού της Βάδης Βυρτεμβέργης, μια τέτοια στολή θα του φόρεσαν για το τελευταίο του ταξίδι.

Τόλης Κοΐνης