Ο καρχαρίας προσκυνητής, γνωστός και ως παπάς ή σαπουνάς, έκανε την εμφάνισή του πριν λίγες μέρες στη Νέα Κίο, όπου και αλιεύτηκε από ψαρά, ο οποίος το διέθεσε στην αγορά.
Το λιμενικό έσπευσε να ανακοινώσει πως διεξάγει έρευνα, επικαλούμενο νομοθεσία που το κατατάσσει στα προστατευόμενα είδη.
Ποιός είναι όμως αυτός ο περίφημος καρχαρίας;
Πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο ζωντανό ψάρι, μετά τον φαλαινοκαρχαρία, με μήκος μέχρι 12 μέτρα και βάρος 19 τόνους, αν και σπάνια ξεπερνά τα 8 μέτρα μήκος και τους 5 τόνους βάρος. Βρίσκεται σε όλες τις εύκρατεςθάλασσες του κόσμου και είναι μεταναστευτικό είδος. Κινείται αργά και γενικά φιλτράρει το νερό και έχει ανατομικές προσαρμογές για να τρέφεται φιλτράροντας, όπως ένα πολύ διευρυμένο στόμα και πολύ ανεπτυγμένες βραγχιακές άκανθες. Το σχήμα του ρύγχους του είναι κωνικό και οι σχισμές των βραγχίων επεκτείνονται γύρω από την κορυφή και το κάτω μέρος του κεφαλιού του. Οι βραγχιακές άκανθες είναι σκοτεινές και μοιάζουν τριχωτές και χρησιμοποιούνται για να πιάσουν πλαγκτόν καθώς το νερό φιλτράρεται μέσα από το στόμα και πάνω από τα βράγχια. Ο καρχαρίας προσκυνητής έχει συνήθως γκρίζο-καφέ χρώμα και συχνά φαίνεται να φέρει στίγματα. Το ουραίο πτερύγιο έχει ισχυρή πλευρική καρίνα και σχήμα ημισελήνου. Τα δόντια του καρχαρία είναι πολύ μικρά και πολυάριθμα και συχνά εμφανίζονται εκατό στη σειρά. Τα δόντια τους έχουν μονή κωνική ακίδα, κυρτή προς τα πίσω και είναι τα ίδια και στις δύο πλευρές της γνάθου, άνω και κάτω.
Οι καρχαρίες προσκυνητές είναι ένα μεταναστευτικό είδος και πιστεύεται ότι διαχειμάζουν σε βαθιά νερά. Μπορεί να εμφανιστούν είτε σε μικρά κοπάδια, φυλετικά διαχωρισμένα, ή μόνοι τους. Οι καρχαρίες προσκυνητές δεν είναι επιθετικοί και γενικά είναι αβλαβείς για τους ανθρώπους. Είναι ωοζωοτόκοι, με τα μικρά μέσα στο σώμα της μητέρας τους να τρέφονται με μη γονιμοποιημένα αυγά, μια πρακτική γνωστή ως ωοφαγία.
Εδώ και καιρό είναι εμπορικά σημαντικό ψάρι, ως πηγή τροφής, λαδιού από το συκώτι, πτερυγίων καρχαρία και ζωοτροφής. Η υπερεκμετάλλευση έχει μειώσει τους πληθυσμούς του σε σημείο που ορισμένοι να έχουν προφανώς εξαφανιστεί και άλλοι να χρειάζονται προστασία.