Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: «Νέος Μακεδονικός Αγώνας» θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Δημοτικού Σχολείου Κοιλάδας την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου, στις 19:00.
Τα αιωνόβια βουνά της Μακεδονίας – Ν. Λυγερός
Αν έβλεπες από κοντά τα χιόνια πάνω στα αιωνόβια βουνά της Μακεδονίας, δεν μπορούσες πια να έχεις κάποιο άγχος για όλα όσα ζούσαμε τα τελευταία χρόνια, διότι συνειδητοποιούσες ότι η κόκκινη βαρβαρότητα δεν μπορούσε ν’ αφήσει το στίγμα της πάνω τους. Μόνο ο γαλάζιος ουρανός και το κατάλευκο χιόνι είχαν το δικαίωμα να προσφέρουν το χρώμα τους, όλα τα άλλα ήταν κοινωνικές λεπτομέρειες που δεν μπορούσαν ν’ αφήσουν ούτε ίχνος πάνω στην ιστορία.
Το θέαμα από ψηλά άλλαζε τα πάντα, διότι ανακάλυπτες πόσο ανθεκτική είναι η ουσία. Βέβαια μερικοί νόμιζαν ότι μπορούν να αλλοιώσουν όλα όσα υπήρχαν με την ιδεολογία τους, ακόμα και αν αυτή δεν είχε κανένα στρατηγικό υπόβαθρο. Νοσταλγούσαν άλλες δομές του αυταρχισμού κι ήθελαν να πάρουν εκδίκηση για όλα όσα δεν είχαν ζήσει, γιατί η ελευθερία του Έθνους είχε νικήσει την προπαγάνδα της βαρβαρότητας τους και αυτή δεν είχε πέραση πια. Το θέαμα της φύσης σε γέμιζε γαλήνη γιατί δεν είχε τίποτα το βρώμικο ή ακόμα και λερωμένο. Όλα ήταν όπως τα είχαν βρει οι πρώτοι Μακεδονομάχοι την ώρα της απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό και τους βούλγαρους κομιτατζήδες, τίποτα δεν είχε αλλάξει ό,τι και να έλεγαν όλοι όσοι δεν είχαν αγωνισθεί. Και οι λίμνες είχαν την ίδια ομορφιά όσο και να είχαν προσπαθήσει να τις λερώσουν μέσω της ιδεολογίας της φρίκης. Κανένα έγκλημα δεν τις είχε αγγίξει. Πρόσεχαν με τον ίδιο τρόπο τα νησιά και τα ερείπια του Χιλιόχρονου ιερού ναού.
Αυτή η αρμονία γέμιζε κάθε ψυχή των αγωνιστών λες και ήταν φτιαγμένες γι’ αυτόν τον ανθρώπινο λόγο. Έτσι η φύση και η ανθρωπιά λειτουργούσαν συμπληρωματικά και αδιαφορούσαν παντελώς για τα τεχνάσματα μιας πολιτικής που δεν είχε μέλλον επειδή δεν είχε αποκτήσει ποτέ παρελθόν. Εδώ στη Μακεδονία όλα είχαν ρίζες, όλα ήταν μια συνέχεια κι όλα είχαν μια παράδοση. Δεν ήταν μόνο η λεβεντιά των χορών, ήταν το όλο πνεύμα που είχε καρφωθεί σε αυτήν την πανέμορφη περιοχή του Ελληνισμού. Ακόμα και η θέση της κοντά στα σύνορα δεν είχε τίποτα το τυχαίο, διότι όλη η δομή της ήταν πολιορκητική, λες και ήταν φτιαγμένη για να λειτουργεί ως ασπίδα ενάντια στις βάρβαρες εισβολές ενός βορρά που είχε χάσει την ανθρωπιά του λόγω επιβολής μιας παράλογης και καθυστερημένης ιδεολογίας. Έτσι η Μακεδονία με τα βουνά και τις λίμνες ήταν η απόδειξη ότι η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο.