Αντέχουμε μία άμεση δημοκρατία σε Άργος και Ναύπλιο;

Δήμοι του μεγέθους του Άργους ή του Ναυπλίου, αποτελούν πληθυσμιακό πρόσφορο έδαφος για την εφαρμογή άλλων λογικών που θα αποτρέπουν φαινόμενα δημαρχοκρατίας και πλειοψηφιών αμφιβόλου πειστικότητας ως προς τις προθέσεις τους.

Αν για μια μερίδα του πληθυσμού είναι πιο σημαντικό να εκλεχθεί ένας Καμπόσος, ένας Κωστούρος ή οποιοδήποτε άλλος που θα αποφασίζει με πληρεξούσιο την ψήφο μας για το μέλλον του καθενός μας, υπάρχει και μια άλλη μερίδα του πληθυσμού που αν και φαίνεται συρρικνούμενη τα τελευταία χρόνια διαρκώς σιγοβράζει επιλέγοντας συνειδητά την αποχή. Λέω συνειδητά γιατί υπάρχει και ένα τμήμα της «αποχής» απολίτικο ή που έχει εγκαταλείψει την κάθε ελπίδα και ζει την δικιά του «πολιτική κατάθλιψη».

Είναι δεδομένο πως δεν μπορεί να διανοηθεί καν αστική δημοκρατία, όταν οι αποφάσεις παίρνονται από κομματικά συμβούλια, κι όχι από συμβούλια λαϊκής βάσης, συντεχνιών, συνδικάτων, ομάδων κοινών ενδιαφερόντων κλπ. Η έλλειψη άμεσης δημοκρατίας καταργεί την όποια δημοκρατία θέλει να εκπέμπει το διοικητικό μας σύστημα.

Τόσο το Άργος, ως αναγνωρισμένος πόλος, τόσο και το Ναύπλιο, επίσης ως πόλος, σύμφωνα με τους αναπτυξιακούς μελετητές αποτελούν ένα δίπολο το οποίο συγκλίνει και κάποια στιγμή θα ενωθεί, συμπαρασύροντας και τους πέριξ αυτού πρώην δήμους Μιδέας και Ν. Κίου. Η σύγκληση των πόλων προδιαθέτει και κοινές θέσεις μεταξύ των δήμων πράγμα που όχι μόνο δεν υπάρχει, αλλά εκεί που ο ένας δήμος προβλέπει κατοικίες ό άλλος προβλέπει καλλιεργήσιμη γη ή εγκατάσταση επιχειρήσεων.

Η ασυνείδητα επιδιωκόμενη σύγκρουση μεταξύ των δύο μεγάλων δήμων δυναμιτίζει και οποιαδήποτε προσέγγιση των δύο πόλων καθιστώντας και αυτό το αστικό σχέδιο ανάπτυξης, ανέφικτο.

Μία ηπιότερη προσέγγιση μεταξύ Άργους Ναυπλίου θα αποτελούσε μια άλλη λογική πέρα απ αυτήν της αλληλοεξόντωσης που προσφέρουν όλες οι μέχρι σήμερα εμφανιζόμενες δημοτικές κινήσεις. Μια πρόταση που θα ανέπτυσσε δορυφόρους γύρω από τους κορμούς των δύο μεγάλων δήμων με ενδιάμεσο περιαστικό πράσινο θα έδινε μια διαφορετική προοπτική στον Νομό. Όμως δεν φτάνουν οι προτάσεις και τα «όνειρα».

Η «διαφορετική αντίληψη» χρειάζεται και «διαφορετική λειτουργία» της λήψης αποφάσεων των δήμων και την μετατροπή τους, από το να εξαρτώνται από την δημαρχιακή πλειοψηφία, σε δήμους που θα βασίζονται σε αποφάσεις συμβουλίων των πολιτών και σε συνελεύσεις πολιτών. Μια τέτοια λογική, αν και εμφανώς εδώ λόγω χώρου σε περιορισμένη ανάπτυξη θα αναθάρρηνε τόσο αυτούς που συνειδητά απέχουν, όσο και εκείνους που μέχρι σήμερα αδιαφορούσαν να ξαναγίνουν ενεργά μέλη μια κοινωνίας.

Ας μην ξεχνάμε ότι σχεδόν ο μισός πληθυσμός (38,5%) σε Άργος Ναύπλιο απείχε των δημοτικών εκλογών. Αυτή η αποχή αντι να προβληματίσει εκλεγέντες ή μη πέρασε απαρατήρητη, και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για το 40% του πληθυσμού. Πόσο λοιπόν αντιπροσωπευτική μπορεί να είναι τα σημερινά συμβούλια; Φυσικά και δεν μπορούν. Είναι καθαρά μειοψηφικά ακόμα κι αν ένα συνδυασμός αποκτά πλειοψηφία μεταξύ των εκλεγμένων συμβούλων. Τα ποσοστά 70-80- 90% που διαδίδουν πως θα κερδίσουν κάποιοι είναι καθαρά δημαγωγικά, όταν ο άλλος μισός πληθυσμός απέχει των εκλογών. Ακόμα κι αν κέρδιζαν όλους του ψήφους, θα είχαν απέναντί τους ένα 40-50% των ψηφοφόρων που συνειδητά ή ασυνείδητα απέχουν του παιδικού παιχνιδιού «μάντεψε τι θα γεννήσει η κάλπη».

Πως θα ήταν οι Δήμοι μας αν μετατρέπονταν σε Δήμους Συμβουλίων

Πως λειτουργεί η Άμεση Δημοκρατία και ο Δήμος των συμβουλίων; Σύμφωνα με τον Raoul Vaneigem (Ραούλ Βανεγκέμ)* «μια άμεση δημοκρατία που να πηγάζει όχι από δαρμένους, προδομένους πολίτες που λένε «καλά είμαι εδώ», αλλά από άνδρες και γυναίκες που νοιάζονται να προάγουν παντού την αλληλεγγύη και την πρόοδο του ανθρώπου.

Όταν τοπικές κοινότητες δρώντας συνολικά, στο πρότυπο των διεθνών ομοσπονδιών, αποφασίσουν την αυτοδιαχείρισή τους και εξετάσουν:

– Με ποιο τρόπο θα προωθηθεί η δημιουργία μορφών δωρεάν ενέργειας προς χρήση όλων.

– Πώς θα ιδρυθεί ένας επενδυτικός συνεταιρισμός που θα χρηματοδοτήσει την οικοδόμησή της.

– Πώς θα τεθεί σε λειτουργία η συλλογική διαχείριση ενός επενδυτικού ταμείου συγκροτημένου με τέτοια χρηματοδοτική συμμετοχή που να καθιστά δυνατή την άρνηση των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων να καταβάλλουν τους δασμούς και τους φόρους που επιβάλλει το Κράτος – μπάνγκστερ.

– Πώς θα γενικευθεί η κατάληψη των μέσων παραγωγής που παρασιτοζωούν από τον Κρατικό κορβανά και η διαχείρισή τους από τους εργαζόμενους σε αυτά.

– Πώς θα οργανωθεί μια τοπική παραγωγή που θα προορίζεται για κατανάλωση από τις τοπικές και τις ομόσπονδες κοινότητες, ώστε να γλιτώσουμε από τις κομπίνες της αγοράς και να εξασφαλίσουμε σιγά σιγά τη δωρεάν διάθεση των αγαθών επιβίωσης, που καταργεί το χρήμα. (Μην πείτε πως είναι ουτοπία! Αυτό ακριβώς έκαναν το 1936 οι ελευθεριακές κοινότητες της Καταλονίας και της Αραγoνίας, πριν να τις συντρίψουν οι κομμουνιστές.)

– Πώς θα διαδοθεί η ιδέα και η πρακτική αυτού του δωρεάν που είναι το μόνο απόλυτο όπλο απέναντι στο εμπορευματικό σύστημα. 

– Πώς θα ευνοηθεί η εξάπλωση των λεγόμενων βιολογικών αγροκτημάτων και η διείσδυσή τους μέσα στις πόλεις. 

– Πώς θα πολλαπλασιαστούν μικρές σχολικές μονάδες γειτονιάς, απ’ όπου να έχουν εξοριστεί οι έννοιες του συναγωνισμού, του ανταγωνισμού και της αλληλοσφαγής. Ουτοπικό; Όχι. Στο Μεξικό, στο Σαν Κριστομπάλ, το Πανεπιστήμιο της Γης προτείνει μια δωρεάν εκπαίδευση στους πιο διαφορετικούς τομείς (συν τους παραδοσιακούς: εργαστήρια τσαγκαράδων, μηχανικών, ηλεκτρονικών, σιδηρουργίας, φυσικής καλλιέργειας, μαγειρικής, μουσικής, ζωγραφικής κτλ). Η μόνη απαιτούμενη ιδιότητα είναι η επιθυμία για μάθηση. Δεν υπάρχουν διπλώματα, αλλά ζητιέται από αυτούς «που ξέρουν» να μεταδίδουν δωρεάν και παντού τις γνώσεις τους. 

– Πώς θα προικιστούν οι τοπικές κοινότητες με υγειονομικούς σταθμούς, όπου θα μπορεί να εξασφαλίζεται η βασική περίθαλψη με τη βοήθεια αγροτικών και συνοικιακών γιατρών. 

– Πώς θα οργανωθεί ένα δίκτυο δωρεάν μεταφορών, που να μη μολύνει.

– Πώς θα τεθεί σε λειτουργία μια ενεργή αλληλεγγύη με στόχο τα παιδιά, τους γέροντες, τους αρρώστους και τους αναπήρους, τα άτομα με νοητικές δυσκολίες.

– Πώς θα φτιαχτούν εργαστήρια καλλιτεχνικής δημιουργίας ανοιχτά σε όλους.

– Πώς θα μετατραπούν τα σουπερμάρκετ σε αποθήκες, όπου τα προϊόντα, τερπνά και ωφέλιμα, θα ανταλλάσσονται με πράγματα ή με υπηρεσίες, με στόχο να εξαφανιστεί το χρήμα και η εξουσία.»

* Τίτλος πρωτότυπου: Pourquoi je ne vote pas (Γιατί δεν ψηφίζω).

(Άκης Ντάνος)